Rib and Sea

Σχόλια, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φωτο : Νίκος Κάγκουρας - Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τρία από τα τέσσερα τελευταία καλοκαίρια τα περάσαμε στη Ζάκυνθο και ουδέποτε καταφέραμε να πατήσουμε στην παραλία που φιλοξενεί το κουφάρι του "Παναγιώτης". Το τσιγαράδικο δηλαδή που προσάραξε το 1982 σε μια από τις βορειοδυτικές παραλίες της Ζακύνθου και συνέτεινε τα μάλα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στην τουριστική ανάπτυξη του νησιού, αφού η φωτογραφία του "Παναγιώτης" βρίσκεται σε όλους ανεξαιρέτως τους τουριστικούς οδηγούς που κυκλοφορούν ανά την υφήλιο. Μέχρι πότε ωστόσο θα επιτρέψει ο πουνέντης να μείνουν εκεί τα απομεινάρια του τσιγαράδικου και μέχρι πότε αυτά θα γεμίζουν τα ταμεία των Ζακυνθινών που το "εκμεταλλεύονται", αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Είχαμε απολαύσει το ναυάγιο από τους γκρεμούς του Άϊ Γιώργη και από το ιπτάμενο φουσκωτό, αλλά ποτέ δεν πήγαμε ως εκεί με ένα "κανονικό" πλωτό μέσο. Αυτόν τον Ιούλιο, λοιπόν, είπαμε να γίνουμε κι' εμείς τμήμα μιας παρέας τουριστών, από αυτές που επισκέπτονται καθημερινώς την παραλία του "Παναγιώτη" και τις φημισμένες γαλάζιες σπηλιές. Ο ιδιοκτήτης του "Mediterranean Sky" μας κάλεσε στο glass bottom της "Pikilos" κι' εμείς αποδεχθήκαμε ευχαρίστως την πρόσκληση.

Για το ναυάγιο έχουν δημοσιευτεί χιλιάδες ταξιδιωτικά άρθρα και ακόμη περισσότερες φωτογραφίες. Το "Rib and Sea" δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Από το πολύ ενδιαφέρον χρονογράφημα του κ. Γιάννη Δεμέτη τον Σεπτέμβριο του 2011 : http://www.ribandsea.com/main/index.php/articles/577--qq--v15-577 μέχρι το δικό μου πτητικό ημερολόγιο και τις υπέροχες αεροφωτογραφίες του Νίκου Κάγκουρα τον Αύγουστο του 2012 : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/726-2012-08-11-06-53-19

Είναι αλήθεια ότι η ομορφιά της παραλίας όπου αναπαύεται το κουφάρι του "Παναγιώτης" έχει μάλλον υπερτιμηθεί, δεδομένου ότι υπάρχουν πολύ πιο εντυπωσιακές και ποιοτικές παραλίες και θάλασσες σε άλλα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη παραλία να ξεχωρίζει είναι ο χαώδης γκρεμός, η έλλειψη κάθε πρόσβασης από την ξηρά και το σκουριασμένο κουφάρι του τσιγαράδικου. Μου έλεγαν ότι ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται κάθε μέρα τη συγκεκριμένη παραλία είναι πολύ μεγάλος, αλλά ενάν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια δεν θα το πίστευα. Δεκάδες πλοιάρια, πλοία, ιστιοπλοϊκά, βάρκες και θαλαμηγοί ξεφορτώνουν σ' αυτήν εκατοντάδες τουρίστες οι οποίοι (ευτυχώς) παραμένουν μόνο για μία ώρα. Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε εάν έμεναν περισσότερο!

Το τυρκουάζ χρώμα της θάλασσας παραπέμπει σε κάποιο νησί του Ειρηνικού ή του Ινδικού, αν και εκεί δεν θα επιπλέει, νομίζω, τόσο αντιηλιακό! Οι ταλαίπωρες σκουριασμένες λαμαρίνες του "Παναγιώτης" φιλοξενούν ολόκληρο το Ρωσικό, και όχι μόνο, αλφάβητο! Κάθε ερωτευμένος, κάθε πικραμένος, κάθε μωροματαιόδοξος πιστεύει, γράφοντας ή σκαλίζοντας το όνομά του στο κουφάρι του πλοίου, ότι θα μπει στο πάνθεο των αθανάτων!

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Δείτε το δωδεκάλεπτο βίντεο που επιμελήθηκα για το χατήρι του ιδιοκτήτη της "Golden Dolphin", και όχι μόνο. Ελπίζω να σας αρέσει.