Rib and Sea

Γράφει, ονειρεύεται και προγραμματίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που πούλησα το τελευταίο μου φουσκωτό γιατί αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί σήμερα "κρίση", εμένα μου κτύπησε την πόρτα νωρίτερα. Δεν άντεχα να έχω ένα οκτάμετρο δικινητήριο σκάφος και να το βλέπω να μαραζώνει στο parking του Κρεμμύδα επειδή δεν έφθαναν τα χρήματα να χορτάσω το πεινασμένο του ρεζερβουάρ. Το πούλησα, λοιπόν, και στη συνέχεια, προτού αποσυρθώ εντελώς από την ενεργό δράση, πρόλαβα να ικανοποιήσω το όνειρό μου να ταξιδεύσω με ένα 3,80 "Olympic" μέχρι τα Χανιά και την Κάσο, παρέα με τον φίλο και κατασκευαστή του Στέφανο Στεφανίδη ο οποίος συμμετείχε κι' αυτός σ' εκείνα τα ταξίδια με το δικό του 3,80. Χωρίς εφεδρικό κινητήρα (το ιστίο ήταν υπερ-αρκετό) και χωρίς g.p.s. πήγαμε τότε. Ακριβώς όπως τον παλιό καλό καιρό...

Μετά, επειδή προφανώς Εκείνη δεν έπαυσε ποτέ να με σκέφτεται (αμοιβαία τα αισθήματα), μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδεύσω στη γαλάζια αγκαλιά Της παρέα με τους φίλους του "Ναυτίλου". Είναι άλλο πράγμα όμως να ταξιδεύεις με ένα φουσκωτό σκάφος σαν ένα μέλος του πληρώματος και άλλο πράγμα να το ταξιδεύεις σαν κυβερνήτης του. Είναι άλλο πράγμα να σε πηγαίνουν βόλτα και να περιορίζεις τον ορίζοντα των ματιών και της ψυχής σου στον υγρό γαλάζιο καθρέφτη, και άλλο πράγμα να σχεδιάζεις το ταξίδι στον χάρτη, να μπαίνεις ο ίδιος στην ιεροτελεστία της προετοιμασίας και να το διασκεδάζεις με το βολάν, τα χειριστήρια και την πυξίδα. Είναι διαφορετικό να αποφασίζει άλλος για τον αν μπορεί να συνεχιστεί το ταξίδι ή όχι, και άλλο πράγμα να αποφασίζεις ο ίδιος λαμβάνοντας υπ' όψιν τις δυνατότητες του σκάφους σου, τις καιρικές συνθήκες, τις εμπειρίες και τις γνωσεις σου από την συναναστροφή σου μαζί Της. Είναι άλλο πράγμα να καθυστερείς τον απόπλου, χωρίς σοβαρό λόγο, και να σε προλαβαίνει ο καιρός, και άλλο πράγμα να φεύγεις με το χάραμα ώστε να προλάβεις εσύ τον καιρό...

Όταν λοιπόν ένας φίλος απ' τα παλιά μου χάρισε το συμβατικό Zodiac MARK II των νεανικών ψαροντουφεκάδικων εξορμήσεών μας (σαράντα χρόνια σκάφος!), πίστεψα πως ήταν η ευκαιρία που έψαχνα για να ικανοποιήσω ένα παλιό μου όνειρο. Να πραγματοποιήσω εν πλω έναν ιδιότυπο γύρο της Ευρώπης, συνδυάζοντας θάλασσες και ποτάμια, με σύνθημα : "Το Ελληνικό πνεύμα κρατά την Ευρώπη ζωντανή". Με αφετηρία και τερματισμό κάποια μαρίνα της Αττικής και καλύπτοντας μια συνολική απόσταση 6.500 περ. ν. μιλίων μέσω Σκύρου, Άϊ Στράτη, Λήμνου, Κων/πολης, Ρουμανίας, Δούναβη, Ρήνου, Ρόττερνταμ, Χάβρης, Σηκουάνα, Ροδανού, Μασσαλίας, Κορσικής, δυτικών ακτών Ιταλίας, στενού Μεσσήνας, Αδριατικής, Κέρκυρας, Λευκάδας, Ιθάκης, Πατρών και διώρυγας της Κορίνθου. Εάν ο χορηγός καλύψει τα απαιτούμενα καύσιμα, τότε "παίζει" το σενάριο μετά το Ρόττερνταμ η επιστροφή στην Ελλάδα να πραγματοποιηθεί μέσω Βισκαϊκού κόλπου, Γιβραλτάρ, Ισπανίας και Βαλεαρίδων νήσων.

Όταν όμως συζήτησα την ιδέα με τον φίλο μου Αργύρη Λεοντόπουλο, εκείνος μου είπε : "Είναι μικρό ρε Ιωσήφ αυτό το σκαφάκι. Πώς θα χωρέσετε δύο άτομα, με τον εξοπλισμό και τις αποσκευές που απαιτούνται για ένα τέτοιο ταξίδι, σε ένα τετράμετρο συμβατικό φουσκωτό; Σέβομαι την επιθυμία σου να το κάνεις δύσκολο, αλλά γιατί δεν το συζητάς με τον Τάσο Χατζησταματίου; Αυτός μπορεί να σου δώσει ένα δικό του σκάφος".

Έτσι μου είπε ο Αργύρης, κι' εμένα μου άρεσε η ιδέα. Πήγα λοιπόν στον κατασκευαστή των "Barracuda" (μεταξύ μας, πάντοτε ήθελα να έχω ένα τέτοιο φουσκωτό, αλλά ποτέ δεν αξιώθηκα) και του είπα την ιδέα μου. Ούτε συνεννοημένος να ήταν ο Χατζησταματίου με τον Αργύρη! "Δεν θα σε χωρέσει και δεν θα σε βγάλει σε ένα τέτοιο ταξίδι το τετράμετρο Zodiac. Θα σου φτιάξω εγώ ένα γαστράτο να πας αξιοπρεπώς! Σου κάνει το εξάμετρο;".

Τι να του απαντήσω; Ότι δεν μου κάνει; Στον ουρανό το γύρευα, στη γη το βρήκα! Το εξάμετρο Barracuda, που το είχα γνωρίσει άλλωστε καλά σ' εκείνο το ταξίδι με τον Μπάμπη Κωνσταντάτο στη Χίο, τα Ψαρά και τις Οινούσσες, ήταν το ιδεωδέστερο φουσκωτό γι' αυτό που είχα κατά νου να κάνω. Είπα λοιπόν στον Τάσο : "Σοβαρολογείς τώρα; Εννοείται ότι μου κάνει!". "Ωραία λοιπόν, προχωράμε! Από εβδομάδα βάζω το σκάφος μπροστά! Εσύ ψάξε να βρεις κινητήρα", απάντησε εκείνος. Πάρτε όμως μια ιδέα του συγκεκριμένου σκάφους από μια παρουσίαση που του έκανα πριν από επτά χρόνια στη Χίο.

Δεν αρκεί όμως να βρω μόνο τον κινητήρα. Πρέπει να βρω χορηγό για τα καύσιμα και τα έξοδα διατροφής, για δύο άτομα και για χρονικό διάστημα τριών περίπου μηνών (αν πάει παραπάνω δεν θα μας χαλάσει καθόλου!) και, βέβαια, το απαραίτητο δεύτερο άτομο που θα πρέπει να συνταξιδεύσει μαζί μου, εκτελώντας χρέη συγκυβερνήτη και, το κυριότερο, εκτελώντας χρέη "βατσιμάνη", με δεδομένο ότι δεν είμαι πια "τζόβενο" (του χρόνου θα έχω καβατζάρει, πρώτα ο Θεός, τα 65) και όλα μπορεί να συμβούν στη διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού. Για έξοδα διανυκτέρευσης ούτε λόγος να γίνεται, αφού το πλήρωμα θα διανυκτερεύει on board, όπως αρμόζει σε ανθρώπους της περιπέτειας και φουσκωτοταξιδευτές που δεν θέλουν να φύγουν λεπτό απ' την αγκαλιά Της.

Οι πρώτες κρούσεις που έκανα, σε άτομα της εμπιστοσύνης μου και άτομα τα οποία μπορούν να ανταπεξέλθουν χωρίς προβλήματα, κατά τη γνώμη μου, σε ένα τέτοιο εγχείρημα, έπεσαν στο κενό. Άλλος επικαλέστηκε οικογενειακές υποχρεώσεις και άλλος το γεγονός ότι δεν μπορεί να απουσιάσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από την εργασία του. Καθώς όμως υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι τα τέλη Μαίου του '17, οπότε και θα ξεκινήσει να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρο, έπεσα με τα μούτρα στην αναζήτηση κινητήρα και χορηγού. Ελπίζω να μη γελάει ο Θεός που ακούει τα σχέδιά μου γιατί, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, "άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει".

Μέχρι σήμερα, πάντως, υπέβαλα δύο έγγραφα αιτήματα. Ένα στη Yamaha (για τον τετράχρονο 150άρη της) και ένα στη Suzuki για τον δικό της τετράχρονο των 175 h.p. και περιμένω απάντηση. Σκέφτομαι να αποτανθώ και στον αντιπρόσωπο της Mercury, για τον ροπάτο 150άρη της, και βλέπουμε. Ό,τι "κάτσει". Και οι τρεις άλλωστε αυτοί κινητήρες είναι πολύ αξιόπιστοι.

Χθες έκανα μια πρώτη βόλτα μέχρι το ναυπηγείο του Χατζησταματίου για να βιντεοσκοπήσω το κέρωμα της γάστρας και το βάψιμό της εσωτερικά. Σκέφτηκα πως, αφού η αντίστροφη μέτρηση άρχισε, καλό θα ήταν να καταγράψω τις προετοιμασίες βήμα βήμα. Και αυτές άρχισαν ήδη με τη ναυπήγηση του εξάμετρου, που θα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Δοθείσης δε ευκαιρίας αποφάσισα να συζητήσω με τον Τάσο Χατζησταματίου και να πούμε δυο λόγια για το ταξιδιωτικό εγχείρημα και το σκάφος με το οποίο θα προσπαθήσουμε να το πραγματοποιήσουμε.

Εν τω μεταξύ σοβαρό ενδιαφέρον, για να καλύψει τα καύσιμα και τα έξοδα του ταξιδιού, έδειξε η αντιπροσωπεία της "JOTUN", η οποία, ως γνωστόν, ενισχύει οικονομικώς τις Αποστολές του "Ναυτίλου" στα μικρά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου. Βρισκόμαστε λοιπόν ήδη σε συνεννοήσεις με τους υπευθύνους της ελληνικής αντιπροσωπείας ώστε να εξασφαλιστεί η σύμφωνη γνώμη και της "μαμάς" εταιρείας που εδρεύει στη Νορβηγία.

Όσο περνάει λοιπόν ο καιρός και η ώρα του απόπλου πλησιάζει (τέλη Μαίου του 2017), εγώ θα σας ενημερώνω και θα μοιράζομαι μαζί σας τη χαρά της προετοιμασίας. Σύντομα, άλλωστε, θα ενεργοποιηθεί ένα νέο site, ευγενική προσφορά του τεχνικού μου Σταύρου Αλμπάνη, αποκλειστικός σκοπός του οποίου θα είναι η παρακολούθηση των εξελίξεων, όσον αφορά στην προετοιμασία του σκάφους και αυτών που θα το επανδρώσουν, αλλά και η σε καθημερινή βάση παρακολούθηση της πορείας του ταξιδιού, από την πρώτη στιγμή του απόπλου μας έως και την τελευταία στιγμή της επιστροφής μας, με σχόλια, φωτογραφίες και βίντεο. Γιατί, τι νομίζετε ότι μας κρατάει ζωντανούς μέσα σ' αυτόν τον εφιάλτη που βιώνουμε καθημερινά με τις προδοτικές επιλογές αυτών που διαχειρίζονται τις τύχες αυτής της χώρας; Το όνειρο και η προσμονή για κάποιες όμορφες στιγμές που έρχονται. Σιγά μην κάνουμε το χατήρι στους προδότες να γίνουμε αυτόχειρες. Αν άλλωστε κάποια στιγμή το αποφασίζαμε, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα πέρναμε μερικούς από αυτούς μαζί μας...

Συνεχίζεται...