Rib and Sea

Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 25 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.

Όλα πήγαν καλά εκείνη την ημέρα. Ανάλογος ήταν άλλωστε και ο καιρός. Λίγο προτού απογειωθούμε για το "μεγάλο" ταξίδι - μεγάλη εθεωρείτο εκείνη την εποχή μια τέτοια πτήση με μηχανοκίνητο αετό -  ο Σάκης ρυμούλκυσε ένα αεροπανώ, με το σύνθημα "όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή", και χάρισε τη χαρά μιας πτήσης σε παιδιά Κοινοτήτων απεξάρτισης, που είχαμε προσκαλέσει ειδικώς γι' αυτόν τον σκοπό. Μετά ήρθε η σειρά μου να καθίσω στο κάθισμα του συγκυβερνήτη. Ανάμικτα τα συναισθήματα, θυμάμαι. Κάποιο δικαιολογημένο τρακ, για την πρώτη "μεγάλη" μου πτήση με μηχανοκίνητο αετό, αλλά και μια απερίγραπτη χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθούσαν.

Αν πάντως μου πρότεινε ο Σάκης να πετάξουμε και πάλι σήμερα πάνω απ' το κέντρο της Αθήνας, θα αρνιόμουν κατηγορηματικά! Όχι γιατί δεν εμπιστεύομαι τις πτητικές ικανότητες και την εμπειρία του, αλλά γιατί ακόμη και ένας κινητήρας Rotax μπορεί να σιγήσει κάποια στιγμή με απρόβλεπτες συνέπειες όταν κάτω απ' τα πόδια σου δεν υπάρχει πεδίο αναγκαστικής προσγείωσης αλλά ο πυκνός ιστός μιας μεγαλούπολης όπως είναι η Αθήνα!

Μ' αυτά και μ' αυτά, απογειωθήκαμε από ένα αδιέξοδο της Κατεχάκη, δίπλα στο νοσοκομείο της Αεροπορίας, και πετάξαμε πάνω απ' την Αθήνα, το Γαλάτσι και τα Τουρκοβούνια. Δεν αργήσαμε πολύ να προσγειωθούμε σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, λίγο έξω απ' τις Πλαταιές, και να ανηφορίσουμε περπατώντας μέχρι την κεντρική πλατεία του χωριού όπου γινόταν χαμός! Δημοτική μουσική, χοροί με παραδοσιακές φορεσιές, κρασί, και τρία μεγάλα καζάνια με φασολάδα να περιμένουν για να προσφερθούν στον κόσμο!

Απολαύσαμε τον λαϊκό ξεσηκωμό και το ξεφάντωμα, δοκιμάσαμε και την υπέροχη φασολάδα και αποχαιρετήσαμε τους "σεφ" που μας είχαν πάρει υπό την προστασία τους. Θέλαμε διακαώς να μείνουμε κι' άλλο, αλλά δεν έπρεπε να καθυστερήσουμε πολύ γιατί η πτήση της επιστροφής περιελάμβανε και λίγο από Γεράνεια, Πόρτο Γερμενό, Ψάθα, Μέγαρα, Σαλαμίνα και προσγείωση σε έναν από τους ανοικτούς χώρους δίπλα στο νεότευκτο, εκείνη την εποχή, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Μια συνολική απόσταση 160 περ. χιλιομέτρων είχε επιτυχώς καλυφτεί με ένα trike της Γαλλικής εταιρείας "Cosmos" και κινητήρα τον 582 της Rotax.

Το αποτέλεσμα της βιντεοσκόπησης πάντως δεν είναι καλό και ζητώ την επιείκεια όσων θα δουν το βίντεο. Οι κάμερες της εποχής εκείνης ήταν ογκώδεις, πολύ δύσκολο να κρατηθούν και να τις χειριστεί κανείς στον περιορισμένο χώρο του πίσω καθίσματος ενός trike. Οι ταινίες επίσης ήταν σε φορμά VHS, η ανάλυση των οποίων ήταν αστεία αν τις συγκρίνει κανείς με τις σημερινές μικροσκοπικές ψηφιακές βιντεοκάμερες με ανάλυση 4Κ και ενσωματωμένο gimball για λήψη χωρίς κραδασμούς!