Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάμερα : Αννέτα Παπαδοπούλου - Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Χρέη σεφ εκτέλεσε αυτή τη φορά ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να βρει κανείς Συμιακό γαριδάκι στην αγορά. Συνήθως το προσφέρουν στα εστιατόρια που ειδικεύονται στους θαλασσινούς μεζέδες. Εγώ το βρήκα πάντως στην πηγή, καθώς βολτάριζα στην προκυμαία του λιμανιού της Κάσου.
Ο "καπετάν Γιώργος", ένα καίκι απ' τη γειτονική Κάρπαθο, είχε δέσει στο ντόκο και το πλήρωμα αποκεφάλιζε το κόκκινο γαριδάκι που έλκει το όνομά του απ' τη Σύμη, αν και το συγκεκριμένο είχε πάρει Κασιώτικη υπηκοότητα, αφού πιάστηκε στ' Αρμάθια!
Ζήτησα να μιλήσω στον καπετάν Μιχάλη, τον ιδιοκτήτη του καϊκιού, αλλά εκείνος αρνήθηκε να μου μιλήσει on camera. "Κάθισε να σου πω ό,τι θέλεις αλλά δίχως την κάμερα!", μου είπε χαμογελώντας. Δυσκολεύομαι να ερμηνεύσω την απέχθεια μερικών ανθρώπων απέναντι στην κάμερα και γιατί "βγάζουν σπυριά" στη θέα της. Απ' την άλλη τους καταλαβαίνω καθώς μπορεί να έχουν τραυματικές εμπειρίες από το συναπάντημά τους με κάποιον από τους "συναδέλφους" που εργάζονται στα μέσα μαζικής εξαπάτησης και αποχαύνωσης.
Αγόρασα λοιπόν ενάμιση κιλό ακαθάριστη, πλήρωσα 20 ευρώ (με την έκπτωση) και τράβηξα για το σπίτι κρατώντας ενθουσιασμένος το τρόπαιό μου. Σημειωτέον ότι ακαθάριστο το γαριδάκι πουλιόταν προς 15 ευρώ το κιλό, χωρίς κεφάλι 30! Κάποιος μου είπε "και ευχαριστημένος να είσαι γιατί αν τη βρεις στην αγορά της Αθήνας θα την πληρώσεις αστακό!".
Αποκεφαλίσαμε την επομένη το γαριδάκι με την καπετάνισσα και στη συνέχεια το μαρινάρισα ακολουθώντας τη συνταγή ενός καλού φίλου απ' την Κάλυμνο που, μεταξύ των άλλων, έχει δουλέψει και σαν μάγειρας. Του Μιχάλη Τρικοίλη. Σκόρδο, λεμόνι, πασπάλισμα με αλεύρι, καυτό λάδι και λίγη ώρα στο τηγάνι.Το αποτέλεσμα ήταν πάνω από κάθε περιγραφή...