Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Έχουν ξεσκιστεί να μας πείσουν ότι για τα δεινά της χώρας φταίει ο Καραμανλής που εκτόξευσε ελλείμματα και χρέος στα ουράνια. Άρθρα επί άρθρων, ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και εκπομπές επί εκπομπών. Ο ένας κάνει τον Καραμανλή «φέτες», ο άλλος τον κάνει «κιμά», ο τρίτος κάνει επιμερισμό ευθυνών και καταλήγει ότι το χρέος της χώρας δημιουργήθηκε κατά 48% από το ΠΑΣΟΚ και κατά 52% από τη ΝΔ [Δρεττάκης, πάλαι ποτέ υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος παραιτήθηκε μόλις ο Αντρέας απέρριψε την πρότασή του για φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, δηλαδή των εχόντων και κατεχόντων]. Ο Χουλιαράκης, εμμέσως πλην σαφώς, είπε στη Βουλή ότι το χρέος επί Καραμανλή εκτοξεύθηκε για να αποπληρωθούν προηγούμενα δάνεια. Όλο το Σημιταριό της προοδευτικής μεταρρυθμιστής κεντροαριστεράς my ass [λέγε με «ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»] βγήκε στο σεργιάνι να σιγοντάρει την Commission που έστειλε μήνυμα στην ελληνική κυβέρνηση να μην πειράξει τον εκλεκτό των αγορών κ. Ανδρέα Γεωργίου. Από κοντά και ο κ. Μπάμπης του ΣΚΑΕΙ, ο οποίος δεν φείδεται χρόνου, προκειμένου να μας ενημερώνει ότι δεν είναι ο Γεωργίου που μας οδήγησε στο Μνημόνιο, αλλά ο ΓΑΠ, προσθέτοντας την ουρανομήκη παπάρα ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δεν διαθέτει στατιστική Υπηρεσία, εξ ου και δεν «δικαιούται δια να» αποφαίνεται επί στατιστικών θεμάτων. Λησμονεί ότι η ελληνική Δικαιοσύνη γνωρίζει ανάγνωση, γραφή και προπαίδεια, κυρίως, όμως, γνωρίζει ποιός πρέπει να είναι ο προσθετέος και ποιοί οι προσθέτες και όχι ποιό είναι το επιθυμητό άθροισμα, ώστε να αναζητήσει τους προσθέτες που θα το εξαγάγουν.
Ας δούμε, όμως, τί γράφουν οι αδαείς περί την στατιστικήν αρεοπαγίτες στο περίφημο βούλευμα 1331/2016 και ας αναλογισθούμε, ως μη στατιστικολόγοι, αν το ζήτημα είναι κατά πόσον τα χρησιμοποιηθέντα νούμερα είναι σωστά ή ποιά είναι τα νούμερα που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν. Ουδείς ισχυρίσθηκε ότι ο Γεωργίου δεν χρησιμοποιούσε σωστά, κατά κανόνα, νούμερα. Εκείνο που ισχυρίζονται πάμπολλοι είναι ποιά από τα σωστά νούμερα έπρεπε να χρησιμοποιήσει ο Γεωργίου για να καταλήξει στο έλλειμμα και στο χρέος. Όπως έχω ξαναπεί, αν ένας δημόσιος υπάλληλος κάνει σωστές μετρήσεις, αλλά λάθος προσθέσεις, σίγουρα κάτι δεν κάνει καλά. Ας απολαύσουμε λοιπόν το αφήγημα [της μόδας ο όρος] των αδαών αεροπαγιτών που μας εξηγούν με απλά και κατανοητά λόγια πώς ο Γεωργίου νομιμοποίησε το 1ο Μνημόνιο και αποτέλεσε το εφαλτήριο για το 2ο:
 «…. την απευθυνόμενη στην Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία αναφορά δημοσιονομικών στοιχείων, με την οποία βεβαίωσε, μεταξύ άλλων, ότι το ποσοστό του δημοσιονομικού ελλείμματος της Χώρας για το έτος 2009 ανερχόταν σε ποσοστό 15,4% επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος ……, εμφανίζοντας τούτο αυξημένο κατά ποσοστό 1,8% σε σχέση με την εκτίμηση που τον Απρίλιο του 2010 είχε γνωστοποιήσει … ο ασκών τότε τις αρμοδιότητες της ΕΛΣΤΑΤ… Σπυρίδων Πλασκοβίτης, και από την οποία (εκτίμηση) το ως άνω έλλειμμα ανερχόταν σε ποσοστό 13,6% επί του ΑΕΠ. Ωστόσο, το ανωτέρω βεβαιωθέν ……. δημοσιονομικό έλλειμμα, ως πραγματικό περιστατικό, ήταν ψευδές αφού τεχνηέντως το διόγκωσαν με: α) Την αναταξινόμηση, για πρώτη φορά, από το θεσμικό τομέα των μη χρηματοδοτικών εταιριών στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης δεκαεπτά Δημόσιων Επιχειρήσεων (Αττικό Μετρό, Ε.Τ.Ε.Ρ.Π.Σ., Ε.Α.Σ., ΕΑ.ΓΑ., Ε.Ρ.Τ., Ε.Ο.Τ., Ε.ΘΕ.Α, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Η.Σ.Α.Π., Η.Λ.Π.Α.Π., Ηλεκτρομηχανική Κύμης ΕΠΕ, ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, Κοινωνία της Πληροφορίας, Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων Α.Ε., Ο.Π.Β.Κ.Ε.Π.Ε., ΟΣ.Ε. και Τραμ Α.Ε.), όπως οι εν λόγω τομείς προβλέπονται στον Κανονισμό (ΕΚ) 2223/1996 του Συμβουλίου της 25ης Ιουνίου 1996 «περί του ευρωπαϊκού συστήματος εθνικών και περιφερειακών λογαριασμών της Κοινότητας» και στο εισαχθέν με αυτόν Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογαριασμών 1995 (στο εξής ΕΣΟΛ 1995), χωρίς να πληρούνται οι τιθέμενες από το τελευταίο σχετικές προϋποθέσεις και δη: ι) παρότι οι εν λόγω Δημόσιες Επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μη εμπορικές μονάδες, ήτοι ως πωλούσες, τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους σε τιμές κατώτερες του 50% του κόστους παραγωγής τους (στο εξής: κριτήριο του 50%, βλ. παρ. 3.27 επ. ΕΣΟΛ 1995), χαρακτηρισμός που άλλωστε προϋπέθετε την προηγούμενη εκπόνηση από την ΕΛΣΤΑΤ σχετικών μελετών (βλ. παρ. 3.33 ΕΣΟΛ 1995, σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παρ. 2 του Κανονισμού (ΕΚ) 479/2009 του Συμβουλίου της 25ης Μαΐου/2009 «για την εφαρμογή του πρωτοκόλλου σχετικά με τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας»), οι οποίες, όμως, ουδέποτε συντάχθηκαν, ιι) παρότι οι εν λόγω Δημόσιες Επιχειρήσεις λάμβαναν κρατικές επιδοτήσεις προϊόντος, οι οποίες ομοίως απέκλειαν την αναταξινόμησή τους στον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης (βλ. παρ. 3.33 στοιχ. α' αριθ. 2 ΕΣΟΛ 1995, σε συνδυασμό με παρ. 4.33 και 4,35 στοιχ. Υ αυτού), κατά την εκτίμηση του κριτηρίου του 50%, ιιι) παρότι τα κόστη που αντιστοιχούσαν σε σχηματισμό κεφαλαίου για ίδιο λογαριασμό των εν λόγω Δημόσιων Επιχειρήσεων δεν έπρεπε να περιληφθούν στο κόστος παραγωγής τους, κατά την εκτίμηση του κριτηρίου του 50% (βλ. παρ. 3.33 στοιχ. β' ΕΣΟΛ 1995), ιν) παρότι για την εξεύρεση του κόστους παραγωγής των εν λόγω Δημόσιων Επιχειρήσεων, κατά την εκτίμηση του κριτηρίου του 50%, έπρεπε να συνυπολογιστεί το μέγεθος της ανάλωσης του παγίου κεφαλαίου αυτών και όχι το ληφθέν τελικώς υπόψη μέγεθος των εμπορικών τους αποσβέσεων (βλ. παρ. 6.04 ΕΣΟΛ 1995) και ν) παρότι για την αναταξινόμηση των εν λόγω Δημόσιων Επιχειρήσεων στο τομέα της Γενικής Κυβέρνησης έπρεπε να εξεταστεί το κριτήριο του 50% στη διάρκεια μιας σειράς ετών (παρ. 3.33 ΕΣΟΛ 1995), κάτι που ωστόσο δεν έγινε. Η αναταξινόμηση των δεκαεπτά προαναφερομένων Δημόσιων Επιχειρήσεων στο Θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης διόγκωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα του έτους 2009 κατά ποσοστά 0,74% εττί του Α.Ε.Π β) Την ένταξη στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης, εκατοντάδων (περί τα πεντακόσια) νομικών προσώπων τόσο δημοσίου όσο κα ιδιωτικού δικαίου, χωρίς να ελεγχθεί η πλήρωση της προβλεπόμενης οπό τον ΕΣΟΛ 1995 προϋπόθεσης του ελέγχου τους από τη Γενική Κυβέρνηση (βλ. παρ. 2.71 ΕΣΟΛ 1995, σε συνδυασμό με την παρ. 1,2.3 του εκδοθέντος από τη Eurostat εγχειριδίου «για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος, εφαρμογή του ευρωπαϊκού συστήματος λογαριασμών»), γ)To συνυπολογισμό στο δημόσιο χρέος και συνεπώς εμμέσως και στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης της αγοραίας αξίας συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς (off market swaps), οι οποίες είχαν συναφθεί από το Δημόσιο κατά τα έτη 2001 - 2007, χωρίς ένας τέτοιος συνυπολογισμός να επιβάλλεται από τον ΕΣΟΛ 1995 και δ) Τη συμπερίληψη στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης των νοσοκομειακών δαπανών των ετών 2005 έως 2009, συνολικού ύψους, σύμφωνα με τα εκδοθέντα από τους νοσοκομειακούς προμηθευτές σχετικά τιμολόγια, 5.600.000.000 ευρώ, χωρίς: ι) να αφαιρεθούν, ως έδει από τις εν λόγω δαπάνες (βλ. παρ. 3.05 και 3.06 ΕΣΟΛ 1995), τα ποσά κατά τα οποία αυτές μειώνονταν λόγω προεξόφλησης των κατεχόμενων από τους ανωτέρω προμηθευτές ομολόγων, αντιστοιχούσαν δε τα ως άνω ποσά σε ποσοστό 20 - 22% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2008 και 30 - 32% επί των νοσοκομειακών δαπανών του έτους 2009 και ιι) να έχουν υποβληθεί στο σύνολο τους στον διενεργούμενο από το Ελεγκτικό Συνέδριο σχετικό έλεγχο. Το κατά τα προπαρατιθέμενα ψευδώς βεβαιωθέν από τους ως άνω συγκατηγορουμένους δημοσιονομικό έλλειμμα για το έτος 2009 μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες, καθόσον: ί) έλαβε χώρα στο πλαίσιο της θεσπιζόμενης από τον Κανονισμό (ΕΚ) 479/2009 Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος, διαδικασία η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ. 9 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρέχει στο Συμβούλιο τη δυνατότητα να ζητήσει από το Κράτος Μέλος, που εμφανίζει υπερβολικό έλλειμμα, να λάβει τα αναγκαία για τη μείωση του τελευταίου μέτρα, ιι) μπορούσε να επηρεάσει την πρόσβαση της Χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και τα επιτόκια δανεισμού της κατά την έκδοση από αυτή έντοκων γραμματίων και ιιι) οδήγησε αιτιωδώς στη σύναψη ενός νέου Μνημονίου για την Ελλάδα και τη λήψη των προβλεφθέντων από εκείνο μέτρων (βλ. ν. 4046/2012, στο εξής «Μνημόνιο II»)……..,η σκοπηθείσα δε από αυτούς ζημία, που προξενήθηκε ή έστω απειλήθηκε σε εκείνο, ανέρχεται στο ποσό των 171.348,800.000 ευρώ, το οποίο συντίθεται από τα επιμέρους ποσά των: ι) 119.580.000.000 ευρώ, ως πρόσθετα χρεολύσια με τα οποία επιβαρύνθηκε η Χώρα, δανειζόμενη στο πλαίσιο του «Μνημονίου II», ιι) 4.800.000.000 ευρώ, ως τόκους επί των ως άνω χρεολυσίων, ιιι) 46.200.000.000 ευρώ, ως πρόσθετα χρεολύσια με τα οποία επιβαρύνθηκε η Χώρα, δανειζόμενη μέσω της έκδοσης έντοκων γραμματίων του Δημοσίου και ιν) 766.800.000 ευρώ ως τόκους επί των αμέσως ανωτέρω χρεολυσίων»…