Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Από το φροντιστήριο «OLOIMESSACHORISMESSA» δίνεται ως άσκηση για τις επόμενες εισαγωγικές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ  το ακόλουθο απόσπασμα  από βαρυσήμαντη συνέντευξη του κ. Αλέξανδρου Φλαμπουράρη και ζητείται η λογοτεχνική ανάλυσή του:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται από μακριά και πάει μακριά. Συγκρούστηκε με τον εαυτό του και τις βεβαιότητές του και καλείται βιαίως να καταλάβει ότι κάποιες φορές αλλάζεις "θέσεις" για να μην αλλάξεις αξίες. H κυβέρνηση πρέπει να ενισχυθεί πολλαπλώς μέσα από το συνέδριο του Οκτωβρίου, ώστε να μπορέσει να επιτελέσει το νέο ρόλο της: την κοινωνική γείωση της κυβερνητικής πολιτικής. H θέση του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή της πολιτικής λιτότητας είναι σαφής και ότι όποιος στοιχίζεται έμπρακτα σε αυτή την προσπάθεια είναι σύμμαχος. Ο Αλέξης Τσίπρας καλεί τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες να μετατοπιστούν αριστερά, αίροντας τη στήριξή τους στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, ώστε η μετατόπισή τους, συναρτώμενη με τις κοινωνικές διεργασίες, να οδηγήσει σε αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Η Αριστερά έχει δώσει μεγάλους αγώνες για την ελευθερία της γνώμης και την ελευθεροτυπία. Η Δικαιοσύνη καλείται και στην περίπτωσή μας (σ.σ. τραγωδία στην Αίγινα) να προστατεύσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία. Αντίστοιχα, υποχρέωση του πολιτικού συστήματος είναι να προστατεύσει την ποιότητα του δημόσιου λόγου».
Το φροντιστήριο δίνει την ακόλουθη λύση στην άσκηση:   «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με ιστορικές καταβολές που χάνονται στα βάθη των αιώνων της αριστεροσύνης. Αυτή τη σημαντική είδηση μεταφέρει ο συνεντευξιαζόμενος με μία και μόνη λέξη: «μακρυά». Σεμνά και ταπεινά χωρίς τη χρήση βαρύγδουπων λέξεων όπως «Μαθουσάλας» και τα τοιαύτα. Δεν παραλείπει στη συνέχεια να σημειώσει ότι το κόμμα θα πάει μακρυά. Πάλι ο συνεντευξιαζόμενος αποφεύγει τις υπερβολές, τις οποίες είναι πασιφανές ότι απεχθάνεται. Χρησιμοποιεί εκ νέου  τη λέξη «μακρυά», αντί να πει ότι το κόμμα είναι αθάνατο ή χιλιόχρονο ή αειθαλές κ.λπ. Μ’ αυτή τη σεμνή εισαγωγή τραβάει ο ομιλητής το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος αναμφιβόλως αναφωνεί μέσα του «Τί είπε ρε το άτομο. Κοίτα μετριοφροσύνη, κοίτα ταπεινοφροσύνη».
Στη συνέχεια ο ομιλητής δραματοποιεί την κατάσταση με ένα ελαφρό κρεσέντο ενημερώνοντάς μας ότι το κόμμα συγκρούστηκε με τον ίδιο του τον εαυτό. Συγκρούστηκε με τα «πιστεύω» του και με πράγματα που θεωρούσε βέβαια, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν είναι βέβαια. Και νίκησε τον εαυτό του χωρίς να απεμπολήσει τις αξίες του εαυτού του. Απλώς ο εαυτός του άλλαξε θέσεις, οι οποίες φαινομενικά και μόνον αντιστρατεύονται τις αξίες του εαυτού του και όχι κάποιου άλλου. Παράδειγμα τρανταχτό: ο ΕΝΦΙΑ των άλλων είναι άδικος και αντισυνταγματικός. Εξακολουθεί να το πιστεύει, αυτή είναι η αξία του, αλλά διατηρεί τον ΕΝΦΙΑ μέχρι το 2030, αυτή είναι η θέση του νικητή εαυτού του πάνω στον ηττημένο εαυτό του. Άλλο παράδειγμα: οι συντάξεις δεν θα μειωθούν, αλλά μειώθηκαν. Η αξία του εαυτού του δεν εκτοπίσθηκε από τη θέση του εαυτού του. Απλώς αξία και θέση ταυτίσθηκαν σε έναν εαυτό.  Σημασία έχει ποιά είναι η αξία για το κόμμα, ποιό είναι το «πιστεύω» του και όχι το τί πράττει. Είναι μία φιλοσοφική αντιστροφή του ρητού «άλλα λες και άλλα κάνεις» ή «διάσταση λόγων και έργων», η οποία, όμως, δεν διεμβολίζει τις αρχές και τις αξίες του κόμματος, οι οποίες παραμένουν σταθερές και αναλλοίωτες. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσουμε στη χρήση της λέξης «αξίες» αντί «αρχές». Δεν είναι απαραίτητο να έχεις αρχές, όταν έχεις αξίες. Κι’ άλλο παράδειγμα: όταν μετατρέπεις το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ δεν σημαίνει πως απεμπολείς το ΟΧΙ. Κάνεις έναν συμβιβασμό με την πραγματικότητα. Παίρνεις, δηλαδή, μία θέση, η οποία απέχει από τις αξίες σου, αλλά δεν στραγγαλίζεις τις αξίες σου. Τις τροφοδοτείς με μεγαλύτερη δύναμη για να επιτευχθεί το ΟΧΙ στο όχι πολύ μακρυνό μέλλον. Όπως λέει και ο θυμόσοφος ελληνικός λαός «η αγουρίδα αργεί να γίνει μέλι». Μέλι είναι οι αξίες, αγουρίδα είναι οι θέσεις. Εδώ φαίνεται καθαρά η ορθή χρήση της λέξης «αξίες» αντί  «αρχές». Εδώ σηματοδοτείται η δυνατότητα της ύπαρξης αξιών χωρίς αρχές.           
Στη συνέχεια ο ομιλητής μάς πληροφορεί ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να γειωθεί. Εκ πρώτης όψεως η δήλωση αυτή παραπέμπει στο γνωστόν «σε έχω γειωμένο, δηλαδή δεν σε ακούω, δεν σου δίνω σημασία».  Όμως, χρησιμοποιώντας αυτή την αντίφαση, ο ομιλητής μάς μεταφέρει σε ένα άλλο τοπίο, καθόλου ουτοπικό. Μας λέει ότι η κυβερνητική πολιτική θα πρέπει να γίνει κατανοητή από τον λαό, ο οποίος δεν θα πρέπει να μεμψιμοιρεί επειδή π.χ. πληρώνει αυξημένο ΦΠΑ, διότι αυτό είναι το τίμημα του σοσιαλισμού, της αριστερής προοπτικής του τόπου. Μας μεταφέρει νοερά στη δήλωση της τέως υπουργού Βαλαβάνη, η οποία είχε πει «πληρώστε τον ΕΝΦΙΑ από πατριωτισμό, ακόμη και σεις που δεν μπορείτε». Είναι προφανής η σημειολογία της αυτοθυσίας του πατριώτη για το γενικό καλό. Είναι η αποθέωση του πατριωτισμού: πληρώνω χωρίς λεφτά, επειδή δεν έχω, αλλά πληρώνω. Άλλη μία εσωτερική θεώρηση της διαφοράς των «αξιών» από τις « αρχές».       
Ακολούθως ο ομιλητής παραπέμπει στη σύνοδο των ηγετών του Νότου που είναι προγραμματισμένη για τον Σεπτέμβριο 2016 καλώντας τους αλλοδαπούς ηγέτες, ως σοσιαλδημοκράτες, να μετακινηθούν πιο αριστερά, εκεί δηλαδή, όπου βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, για να τερματίσουν τη λιτότητα. Δεν μας δίνει στοιχεία γι’ αυτόν τον τερματισμό, αλλά είναι πρόδηλο ότι η αξία του κόμματος είναι ο τερματισμός της λιτότητας, ενώ η συνέχιση της λιτότητας είναι η θέση του κόμματος. Για αρχή ούτε λόγος, όπως και για τέλος.
Τέλος, προκληθείς από τον δημοσιογράφο αναφέρεται ο υπουργός στη ναυτική τραγωδία της Αίγινας με τους 4 νεκρούς και όλα τα παράξενα που συνέβησαν [μη σύλληψη αυτών που  υπέθαλψαν τον υπαίτιο, μη λήψη κατάθεσης των επιβαινόντων στο δολοφονικό σκάφος, μη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από το ταχύπλοο κ.λπ.] και διατρανώνει την πίστη του στη Δικαιοσύνη που θα επιτελέσει για μία ακόμη φορά το καθήκον της στο ακέραιο. Μία πραγματικά διαφορετική μεγαλόπνοη διατύπωση του γνωστού «έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη». Εκείνο που σκοπίμως δεν διασαφηνίζει είναι γιατί καλείται η Δικαιοσύνη να προστατεύσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία στην προκείμενη περίπτωση. Αφήνει τον ακροατή ή τον αναγνώστη να περιπλανηθεί στην άβυσσο της ανθρώπινης καλοκάγαθης ψυχής τού ομιλητή. Μάλλον, όμως, θέλει να πει ότι επειδή ακούστηκαν πολλά για υπουργούς που επέβαιναν στο μοιραίο σκάφος κ.λπ., καλείται η Δικαιοσύνη να προστατεύσει την αξιοπρέπεια του ίδιου του υπουργού, αλλά και τη Δημοκρατία, υπό την έννοια ότι αφού ο υπουργός είναι δημοκρατικά εκλεγμένος, δεν μπορεί ο καθένας να στρέφεται εναντίον του με ύβρεις και υπονοούμενα, διότι αυτό προσβάλλει τον λαό που τον εξέλεξε.
Με τον απαράμιλλο τρόπο του ο υπουργός στέλνει και ένα μήνυμα στην αντιπολίτευση προτρέποντάς την να μην υιοθετεί ακρίτως πληροφορίες γύρω από το δυστύχημα, αλλά να συμπεριφέρεται σεμνά, ώστε όσα λέγει δημοσίως να έχονται αληθείας και να μην παραπλανούν τον λαό.»
Μετά το λυσάρι το φροντιστήριο σημειώνει ότι με την ως άνω ανάλυση είναι πολύ πιθανόν να βαθμολογηθεί ο υποψήφιος με 20/20, αν ο βαθμολογητής είναι Συριζαίος. Αν όχι, μετά βίας πιάνει τη βάση και χατιρικά.   
Ένας μαθητής που μελετά από τώρα για τις εξετάσεις του 2017 σημείωσε στην ιστοσελίδα του φροντιστηρίου: «Πού τον βρήκατε αυτόν τον μπαγλαμά; Κι’ εγώ που νόμιζα πως μακράν πρωταθλητής της αρλούμπας είναι ο Άκης». Κι’ από κάτω είχε το θράσος να παραπέμψει σε τούτο
http://www.kathimerini.gr/872334/opinion/epikairothta/politikh/erwthseis-gi-aytoys-poy-sthrizoyn-syriza
Εξοργισθείς ο φροντιστηριάρχης φρόντισε να διαγράψει το σχόλιο και τον σύνδεσμο, αλλά το κακό είχε γίνει. Πάντως, ο σχολιαστής σίγουρα θα μηδενισθεί του χρόνου, αν δοθεί αυτό το θέμα στις εξετάσεις και επιμείνει στη δική του εκδοχή τού νοήματος των δηλώσεων του αριστερού υπουργού που ανέλυσε με ανυπόκριτη εμβρίθεια τη διαφορά μεταξύ θέσεων και αξιών με τέτοιο καταλυτικό και κατανοητό τρόπο, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί και ο έσχατος πολίτης ότι αξίες που διαφέρουν από θέσεις δεν μπορεί παρά να συμπίπτουν κάπου στο απώτατο μέλλον, ότι δηλαδή δεν είναι παράλληλες, έστω και αν ουδεμία σχέση έχουν με αρχές, αλλά μόνον με την Αρχή και τα Αρχίδια.
Σώτος – φροντιστηριακός συντάκτης [όπως λέμε «πολιτικός», «στρατιωτικός», «αθλητικός» κ.λπ. συντάκτης].