Rib and Sea

Του Κων/νου Σταθόπουλου.

Αφορμή για να περάσω στο χαρτί τις σκέψεις μου είναι η περίφημη και "γενναιόδωρη", όπως παρουσιάζεται από τους συνήθεις υπόπτους και λοιπούς ποινικούς, πράξη της υποτιθέμενης διάσωσης του Μαρινόπουλου.

Τα βρήκαν μεταξύ τους οι τράπεζες. Τι πρωτότυπο, λες και υπήρχε η περίπτωση να μην τα βρούν. Θα δώσουμε χαμηλότοκο δάνειο, θα συμμετέχουμε στο κεφάλαιο, αλλά το μπαλάκι στους προμηθευτές.

Σε αυτούς δηλαδή που δανείστηκαν να πάρουν πρώτες ύλες, για να παραδώσουν εμπορεύματα στον Μαρινόπουλο.

Σε αυτούς που πήραν φάρμακα, λιπάσματα, συσκευασίες, μηχανήματα για να παραδώσουν τρόφιμα.

Σε αυτούς που δούλεψαν νυχθημερόν για να παραδώσουν στην ώρα τους.

Σε αυτούς που ξεπουλήθηκαν σε πετρέλαια και βενζίνες. Σε αυτούς που ζητούσε χρήματα ο Μαρινόπουλος για να τους προβάλει το προϊόν στο ράφι.

Εισέπραττε πριν πουλήσει πληρώνοντας, μάλιστα, όχι στην παραλαβή αλλά με εξάμηνη... επιταγή.

Αυτοί λοιπόν πρέπει να δεχτούν κούρεμα 50%.
Και σε περίπτωση που αρνηθούν;

Θα πάρουν και το μερίδιο της ευθύνης πως τάχα δεν βοήθησαν και πήραν στο λαιμό τους μια μεγάλη Ελληνική επιχείρηση και χιλιάδες εργαζόμενους με τις οικογένειές τους.

Για τις δικές τους οικογένειες; Για τον δικό τους κόπο; Για τις καταχρεωμένες δικές τους επιχειρήσεις; Ούτε λόγος.

Πάλι λάδι οι τράπεζες. Πάλι λάδι οι Μαρινόπουλοι.

Πάλι να πληρώσει ο μικρός βιοτέχνης, ο παραγωγός, ο μικρός προμηθευτής.

Φυσικά δεν μας ενδιαφέρει πως ο μικρός προμηθευτής χρωστά στην τράπεζα τα χρήματα για τα υλικά με τα οποία έφτιαξε τα προϊόντα που ο Μαρινόπουλος αγόρασε και οι τράπεζες μαζί με τους ιδιοκτήτες θέλουν τώρα να κουρέψουν, συμμετέχοντας ταυτόχρονα κατά 25% στο εταιρικό σχήμα.

Εφόσον ο Μαρινόπουλος χρωστά για προϊόντα τα οποία παρέλαβε, γιατί δεν λαμβάνεται υπόψιν το κόστος αγοράς, κατασκευής, ταμείων, εργαζομένων, εφορίας κ.λπ. του προμηθευτή μικρού ή μεγάλου;

Γιατί οι τράπεζες δεν κουρεύουν και τα χρέη των προμηθευτών;

Όλοι ξέρουμε γιατί. Όχι όλοι; Τι μερικοί; Ποιοί;

Δεν μπόρεσα ποτέ μου να ανεχτώ αυτό το αλισβερίσι, το οποίο παίζει και μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής του τελικού προϊόντος. Όχι πως οι προμηθευτές είναι άμοιροι ευθυνών.

Όταν χιλιάδες μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις εκλιπαρούν για ισότιμη μεταχείριση με ανταπόδοση μετρητά, όλοι οι προμηθευτές επιλέγουν την ποσότητα και την διαφήμιση ρισκάροντας τη μη πληρωμή.

Αυτό όμως είναι ένα θέμα προς συζήτηση, αλλά να μην απομακρυνόμαστε από τον στόχο.
Στόχος είναι να επιβιώσει ο καρχαρίας.

Η μαρίδα από τη φύση της είναι ευάλωτη και αναλώσιμη. Άσε που δεν μπορεί να οργανωθεί σε σώμα και είναι πάντα σκόρπια.

Φέτος το καλοκαίρι μαζί με το ουζάκι δοκίμασα μαρίδες. Ήταν δεξιές, αριστερές και κεντρώες. Τις έφαγα όλες...

Πηγή : http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2016/08/blog-post_84.html