Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Κι’ έλεγα κι’ εγώ, αν και ουχί βαθειά θρησκευόμενος, ότι η χριστιανική θρησκεία διδάσκει αγάπη σε αντίθεση με τη μουσουλμανική που θέλει να εξολοθρεύσει όλους τους άπιστους. Γι’ αυτό με παραξένεψε το κήρυγμα του Καλαβρύτων Αμβροσίου, ο οποίος από άμβωνος είπε τις άγιες τούτες ημέρες:

«Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη, αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν! Ας τρώει ο καθένας ό,τι θέλει και να λατρεύει το Θεό που θέλει αλλά να μην προκαλεί το αίσθημα του θρησκευτικού κόσμου».

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Από τα μέσα του 2014, οπότε διαφαινόταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γινόταν λόγος για αριστερή παρένθεση, ώστε με το κλείσιμό της να επανέλθουμε στην κανονικότητα της εναλλαγής τών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που κυβερνούν ανέκαθεν τη χώρα και στη σώφρονα πολιτική του μεταπωλιτευτικού status quo. Ο λαός, λοιπόν, αηδιασμένος και κουρασμένος από την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία, την υπερφορολόγηση και  την κατασπατάληση των κόπων  του, έτεινεν ευήκοον ους στην τιμωρό αριστερά της ηθικής, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Για να προδοθεί εντός ολίγων μηνών από τη γιαλαντζί  αριστερά, που όχι μόνον δεν διέθετε ικανότητες για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά εστερείτο παντελώς και ήθους. Σε κάθε επαγγελματικό τομέα, σε κάθε κοινωνική έκφανση εκείνο που μετράει πρώτα απ’ όλα είναι το ήθος. Ακολουθούν οι γνώσεις. Ο έχων ήθος και αρκετές γνώσεις είναι απείρως προτιμότερος από τον ανήθικο παντογνώστη.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Βολευταί τινές εκ ποταμού αναδυθέντες επετέθησαν μετά σφοδρότητος εις τον βαρύν και ασήκωτον υπουργόν ασκούντες κριτικήν, επειδή αυτός έχει αργοπορήσει εις την παραλαβήν του εργοστασίου κλασματοποίησης πλάσματος. Αν και χολωθείς, ο υπουργός δεν τους απείλησε με έμπηξιν εις βάθος τριών μέτρων από της επιφανείας της υδρογείου, περιορισθείς να δηλώσει τα εξής:     

«Όπως και οι ίδιοι οι βουλευτές αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, η σύμβαση για την κατασκευή του εν λόγω εργοστασίου υπογράφηκε τον Ιανουάριο του 1999 (κυβέρνηση Σημίτη), οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2000 (κυβέρνηση Σημίτη) και αποπερατώθηκαν το Σεπτέμβριο του 2002 (κυβέρνηση Σημίτη). Έκτοτε το εργοστάσιο δεν έχει παραληφθεί από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ). Δηλαδή δεν παραλήφθηκε τα τελευταία 2 χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη, δεν παραλήφθηκε την 5ετία της κυβέρνησης Καραμανλή, δεν παραλήφθηκε στα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, δεν παραλήφθηκε κατά τη θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν παραλήφθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά φυσικά για όλα φταίει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που κυβερνά 15 μήνες και πιο συγκεκριμένα ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, ο οποίος κατέχει τη θέση αυτή από τον Οκτώβριο του 2015, δηλαδή 7 μήνες. Λογικό…».

Γράφει ο Θοδωρής Νικ. Αθανασιάδης.

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Ο καιρός γλύκανε και ο ήλιος, παρά τα δόντια του, άρχισε να θυμίζει άνοιξη. Κι ενώ οι καμπάνες χτυπάνε λυπητερά κι ασταμάτητα, το μυαλό μου πετάει (κοίτα παράξενα παιχνίδια που κάνει το μυαλό πολλές φορές) σε μιαν άλλη Μεγάλη Παρασκευή...

Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου 1944. Στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου (τότε Πλατεία Μπέλλου, σήμερα Πλατεία Δημοκρατίας) οι Γερμανοί απαγχονίζουν τρεις πατριώτες: τον Πάνο Σούλο, τον Χρήστο Σαλάκο και τον Αβραάμ Αναστασιάδη. Τους κρεμάνε, για παραδειγματισμό, σε τρεις φανοστάτες. Λίγο πιο πέρα, στις φυλακές τής Αγίας Τριάδας, εκτελούν μαζικά άλλους 117 άντρες και μια γυναίκα. Πέντε μέρες πριν, ο ΕΛΑΣ είχε ανατινάξει το τραίνο που πήγαινε από το Κρυονέρι στο Αγρίνιο, σκοτώνοντας την... φρουρά που το συνόδευε και στερώντας από τους κατακτητές τα πολύτιμα καύσιμα και το πολεμικό υλικό που μετέφερε. Στο απόσπασμα που εκτελεί τους κρατούμενους συμμετέχουν και "Έλληνες" τσολιάδες, με επί κεφαλής τον υπολοχαγό Μπλέσσα, ο οποίος βγάζει και λόγο, υπερθεματίζοντας το "έργο" των Γερμανών και των τσολιάδων.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Άκουγα προχθές στο ραδιόφωνο τον Χατζηδάκι, εκ των αντιπροέδρων της ΝΔ, να περιγράφει την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης ως εξής: «Να σπρώξουμε το τενεκεδάκι λίγο πιο πέρα και βλέπουμε». «Τί είδους παρομοίωση είναι αυτή;», αναρωτήθηκα. Πώς το σκαρφίστηκε τούτο το πράμα ο Αντιπρόεδρας; Δεν το έχω ματακούσει αυτό το «τενεκεδάκι». Κάτι, όμως, με τριβέλιζε. Κάπου βαθειά στο υποσυνείδητό μου κάτι υπήρχε αγκυροβολημένο. Ψάχτηκα και ανέσυρα από το αρχείο μου ένα άρθρο που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο ο Γεράσιμος Ταυρωπός. Έγραφε την 14.07.2015, την επομένη, δηλαδή, της περίφημης 17ωρης διαπραγμάτευσης του Αλέξη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο της ΕΕ, εξ αφορμής της πρότασης του Σόϊμπλε για προσωρινή έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη, την οποία μετά βδελυγμίας αποκρούσαμε μένοντας Ευρώπη, όπως απαιτούσε το 38,5% του λαού. Προσοχή στην τελευταία και πιο ανατριχιαστική παράγραφο.