Rib and Sea

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Θεόδωρος Λιανός, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΤΟ ΒΗΜΑ 30.05.1999
 
Άρχισα να διαβάζω το Πόρισμα του εν λόγω διαλόγου [δεν γράφει πουθενά μεταξύ τίνων διεξήχθη ο διάλογος] και τί θυμήθηκα!
[αν η παιδεία αφήνεται στα χέρια ανθρώπων που δεν διαθέτουν ήθος και προσήλωση στον νόμο και στις δικαστικές αποφάσεις, θα μιλάμε για «ανοικτότητα» των σχολείων, για «κατάργηση» της βαθμολογίας και αντικατάστασή της με το «προφίλ του μαθητή» στο «προβλέψιμο μέλλον»  και άλλα ωραία που δεν είναι της παρούσης]. Αρκετή πλάκα έγινε με τα βασιλόπουλα και τις πριγκίπισσες του αποφοίτου Λυκείου κ. Φίλη. Ας διαβάσουμε τα σοβαρά για το δικό του βασιλόπουλο.

«Υπόθεση Δ. Μιχαλόπουλου VS Α. Λιάκου: Είπαμε για «παραδημοκρατικές διαδικασίες» ρε κοπρίτες, αλλά όχι κι’ έτσι!!!…
17.09.2012 by ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης.

Το 1988, προκηρύχθηκε μια θέση αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος». Υποψήφιοι για τη  θέση αυτή ήταν δυο επίκουροι καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος και ο Αντώνης Λιάκος.

Του Σάκη Μουμτζή.

Πηγή : http://www.liberal.gr/arthro/54543/apopsi/s-moumtzis/isonoi-zoes-ton-allonsin.html#pageundefined

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν αρκούνταν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη στέρηση των πολιτικών ελευθεριών, στην κατάργηση της ιδιοκτησίας. Επιζητούσαν τον πλήρη έλεγχο της προσωπικής ζωής των πολιτών, τη στέρηση κάθε ιδέας αυτενέργειας, πρωτοβουλίας, ανεξάρτητης σκέψης και αυτόνομης πράξης. Η σφαίρα του ιδιωτικού είχε αφομοιωθεί πλήρως από τις δραστηριότητες του Κράτους και του Κόμματος. Όλα όσα καθόριζαν τη ζωή των ανθρώπων στις σοσιαλιστικές χώρες – χωρίς εισαγωγικά, γιατί αυτός ήταν πράγματι ο σοσιαλισμός – υπάκουαν σε νόρμες που θέσπιζαν τα κομματικά όργανα και εκτελούσαν οι μηχανισμοί του Κράτους.

Ίδιον της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας είναι η από τα επάνω επιβολή των πολιτικών θέσεων της φωτισμένης πρωτοπορίας στο κοινωνικό σώμα που αδυνατεί να αντιδράσει, καθώς όλοι οι μηχανισμοί της κοινωνίας των πολιτών έχουν τσακιστεί από την πρωτοφανή βία του προλεταριακού κράτους. Τα πάντα ελέγχονται από την κομματική ιεραρχία με απόλυτη πειθαρχία. Ακόμα και οι πιο ιδιωτικές στιγμές των ανθρώπων, καθώς και οι οικογενειακές σχέσεις ακόμα, επικαθορίζονται από την πολιτική.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

[Η κυβέρνηση μαζεύει την κατάπτυστη διάταξη περί offshore, η οποία συγκαλύπτει λαμόγια, και αντεπιτίθεται, ώστε ουδείς πωλητικός κ.λπ. να μετέχει σε οποιαδήποτε εταιρεία οποιασδήποτε μορφής εκτός Ελλάδος – ΥΠΟΜΝΗΣΗ: σήμερα 02.06.2016 είναι διεθνής ημέρα ιεροδούλων].

Α] Επί του τύπου.
Κάθε νόμος που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, προκειμένου να τεθεί σε ισχύ, έχει την ακόλουθη καταληκτική μορφή [το παράδειγμα ελήφθη από το 3ο Μνημόνιο –ν. 4336/2015]: (φωτο 1)

Δηλαδή έχει την ημερομηνία έκδοσης του νόμου από τον ΠτΔ,  τα ονόματα όλων των αρμοδίων υπουργών και τη βεβαίωση του υπουργού Δικαιοσύνης ότι έθεσε επ’ αυτού τη μεγάλη του Κράτους σφραγίδα.
Ο δημοσιευθείς νόμος 4389 που περιέχει την επίμαχη διάταξη περί εξωχώριων  εταιρειών [άρθρο 178] τελειώνει ως εξής: (φωτο 2)

Πηγή : http://makpress.blogspot.com/20/06/40.html

Του Πάνου Τζήμερου.

«Αρχιφασίστα! Φασίστα του κερατά!». Η κυρία που με έβριζε από το βήμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής δεν ήταν Συριζαία. Λέγεται Φωτεινή Βρύνα και είναι Νεοδημοκράτισσα εξ απαλών ονύχων. Και εξ επαγγέλματος, θα έλεγαν όσοι ξέρουν το βιογραφικό της. Εξελέγη μάλιστα πρόσφατα στην Πολιτική Επιτροπή της Ν.Δ. Γιατί όμως εξεμάνη; Τι ήταν εκείνο που...
την έκανε να σπεύσει σε στήριξη του προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου, συριζαίου δικηγόρου Θεόδωρου Σχινά, και να βάλουν και οι δύο καταιγιστικά πυρά εναντίον μου;

Η υπόθεση έχει πολύ ζουμί, διότι αποδεικνύει τη διακομματική ομερτά, όταν οι εκπρόσωποι του λαού έχουν τη δυνατότητα να βάλουν το χέρι στο μέλι. Δεν έχει σημασία το ποσό. Σημασία έχει η πράξη. Διότι όταν πεις «ναι» στη μικρή λαμογιά, έχεις ήδη ανοίξει την πόρτα στη μεγάλη.

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η Θάσος, μαζί με την Ιθάκη, είναι τα μοναδικά νησιά, συμπεριλαμβανομένων των ακατοίκητων βραχονησίδων, τα οποία, περιέργως, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ! Η Θάσος ήταν μέχρι πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή, γιατί εκεί αποφασίσαμε να περάσουμε το φετινό Πάσχα, χάρις στα εισιτήρια που μας χορήγησε η "Helleneic Seaways". Μα δεν πιάνουν Θάσο τα πλοία αυτής της εταιρείας, θα μου πείτε. Ναι, δεν πιάνουν Θάσο, πιάνουν όμως Καβάλα! Και, για φανταστείτε να πάτε στην Καβάλα δωρεάν με το πλοίο και να αποφύγετε 1.300 χιλιόμετρα δρόμου (μαζί με το ταξίδι της επιστροφής) και ένα σκασμό Μπομπολοδιόδια! Δεν είναι μικρό πράγμα. Όταν μάλιστα απολαύσετε την φιλοξενία του καπτα Γιάννη και του πληρώματος του "Express Pegasus", τότε η επιλογή να πάτε ως την Καβάλα ακτοπλοϊκώς μοιάζει με κρουαζιέρα! Υπολογίσαμε βεβαίως χωρίς τους ξενοδόχους που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν οι ναυτικοί, οι οποίοι αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργία όταν εμείς επιστρέφαμε! Φάγαμε λοιπόν την Οδύσσεια της επιστροφής οδικώς, και μάλιστα από παραδρόμους προκειμένου να αποφύγουμε το χαράτσι των μεγαλοεργολάβων που έβαλαν χέρι, ελέω προδοτικών πολιτικών επιλογών, στο εθνικό δίκτυο της χώρας...