Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
ΗΠΑ: υπερδύναµη σε... αδυναµία.
Του Γ. Τσιάρα.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα µετά την παρουσίαση του νέου προγράµµατος δηµιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, µια έκθεση-βόµβα της ίδιας της αµερικανικής κυβέρνησης έρχεται να παρουσιάσει την άλλη όψη του αµερικανικού ονείρου. Τον εφιάλτη του Φραγκλίνου: Σαράντα έξι εκατοµµύρια αµερικανοί πολίτες, το 15,1% του πληθυσµού, βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. 3 εκατοµµύρια περισσότεροι από πέρυσι και 7 εκατοµµύρια περισσότεροι από το 2007, πρώτη χρονιά της κρίσης.
Μέσα από τις σελίδες της έκθεσης αναδύεται η ζοφερή εικόνα µιας υπερδύναµης σε απόγνωση. Για πρώτη φορά µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, οπότε άρχισε η οικονοµική µελέτη των απογραφικών στοιχείων, η κραταιά Αµερική έρχεται αντιµέτωπη µε τις παρενέργειες όχι µόνο της τρέχουσας κρίσης αλλά και του κυρίαρχου ολιγαρχικού πολιτικοοικονοµικού µοντέλου της, το οποίο επιτρέπει σε όλο και µικρότερο ποσοστό πολιτών (ή µάλλον... πωλητών) της να συγκεντρώνουν όλο και µεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιµου πλούτου.
Η Κάναβα της οικογένειας Ρούσσου οινοποιεί στη Σαντορίνη από το 1836!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα σε μια από τις παλαιότερες κάναβες στη Μέσα Γωνιά της Σαντορίνης. Την κάναβα της οικογένειας Ρούσσου που οινοποιεί από το 1836! Και ενώ μια άλλη κάναβα έμεινε ερμητικά κλειστή στον φακό της βιντεοκάμεράς μου, όταν προ τριών ετών βρέθηκα και πάλι στη Σαντορίνη, η Αγάπη Ρούσου και ο πατέρας της, ο κυρ Γιάννης, άνοιξαν αυτή τη φορά διάπλατα το οινοποιείο τους και μίλησαν μαζί μου σε μια συζήτηση-μάθημα για την ιστορία της Σαντορίνης, τα κρασιά, το πατητήρι, την εμφιάλωση, την ιστορία της δικής τους κάναβας και την... κινέζικη φάβα!
Διώτης, Τσίπρας, Ηριάννα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ως παλαιόθεν δεδηλωμένος αναρχοακροαριστεροκομμουνιστοακροδεξιοβασιλοχουντικός, θεωρώ καθήκον μου να πάρω αυτή τη φορά το μέρος της Ηριάννας. Όχι συμφωνώντας με τον κ. Κοντονή, ο οποίος εξανέστη δια δευτέραν φοράν μετά την απόρριψη και της δεύτερης αίτησής της για αναστολή έκτισης της ποινής της μέχρι τη δίκη στο 5μελές, αλλά επειδή είναι προφανείς οι αδικίες που διαπράττονται καθημερινώς.
Ο αδελφός τού κ. Τσίπρα, λοιπόν, είχε καταθέσει το 2012 πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα, για να λάβει μέρος σε ένα διαγωνισμό ανάθεσης δημοσίου έργου. Απεκαλύφθη η πλαστογραφία και ο πρωθυπουργικός αδελφός εδιώχθη ποινικώς. Είχε, όμως, τη φοβερή... τύχη να δικάζεται από λίαν νομομαθείς δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι απεφάνθησαν ότι ο πρωθυπουργικός αδελφός παρέδωσε φωτοτυπία της πλαστής ενημερότητας, η οποία δεν είναι έγγραφο κατά τον ποινικό νόμο. Τί κι’ αν ο Άρειος Πάγος έχει κρίνει επανειλημμένως ότι και η φωτοτυπία είναι έγγραφο κατά τον ποινικό νόμο.
Message to Mr Wolfgang Schäuble.
Dear Wolfgang,
I read carefully and listened your recent statements in response to journalistic questions emanating from my recent book “Adults in the Room” relating to our conversations during the first half of 2015.
I have a proposal for you. Instead of vague statements and personal put down lines, I invite you to point out specific pages and paragraphs in my book where I misrepresented something that you told me during that period (e.g. your expressed view that the 3rd Greek Loan and accompanying Memorandum of Understanding that I refused to sign, and which was signed after my resignation, would be bad for Greece; or, even more strongly, your view that, had I signed it, I would have to answer to my people).
Ας πούμε μερικά παραμύθια.
Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος.
Και όλοι οι υπήκοοι της Μαμακίας είναι απολύτως βέβαιοι ότι ο δικός τους σταθμός λέει πάντα και μόνο την αλήθεια.
Εισαγωγή.
Επειδή ΔΕΝ έχουμε μια ειδική στήλη για τα μικρά παιδιά, θα μετατρέψουμε σήμερα τη στήλη μας σε παιδική. Θα πούμε μόνο παραμύθια. Καμία αλήθεια.
Πολλές αρχαίες χώρες διατηρούν κάποιους μύθους, κάποια μυθολογία.
Η χώρα στην οποία αναφερόμαστε σήμερα είναι μια χώρα που ζει στα παραμύθια της γι αυτό θα μπορούσε να λέγεται Παραμυθιά ή Ανγκουίλα ή Αρούμπα, ή Βανουάτου ή Νιούε ή Μποτσουάνα. Αυτές όμως είναι υπαρκτές χώρες, με σημαίες, με πρωτεύουσες κλπ.
Ποιά κοινωνία; Ποιά όρθια;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ακούω συχνά πυκνά τον πρωθυπουργό και υπουργούς του να μας λένε «κάνουμε το παν, για να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Και κάθε φορά αναρωτιέμαι: «για ποια κοινωνία μιλάνε; Κι’ αν υπάρχει κοινωνία, ήταν ποτέ όρθια, για να παραμείνει όρθια;». Και εξηγούμαι:
Για τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» εκδόθηκε υπουργική απόφαση πριν από ένα χρόνο [13.10.2016]. Οι ενώσεις των δικαστικών λειτουργών την προσέβαλαν την 14.11.2016 με το σκεπτικό ότι, επειδή ασχολούνται με λεπτές υποθέσεις, υπάρχει κίνδυνος να λάβουν οι εγκληματίες γνώση των περιουσιακών στοιχείων που διατηρούν στο σπίτι τους και να πέσουν θύματα κλοπής, ληστείας κ.λπ. Έχουμε και σχετικό παράδειγμα: προ διετίας μπούκαραν κακοποιοί στο σπίτι Προέδρου Πρωτοδικών στη Θεσσαλονίκη και βούτηξαν € 300.000. Δεν γνωρίζω, αν εκλήθη ο εν λόγω να δώσει εξηγήσεις για τον λόγο που διατηρούσε ένα τέτοιο ποσό στο στρώμα, αλλά και πόθεν το έσχε.
Η χειμερινή Αποστολή της Ομάδας Αιγαίου στην Αλόννησο.
Η χειμερινή αποστολή της Ομάδας Αιγαίου, με μέγα χορηγό την εταιρεία Pfizer Hellas, ξεκίνησε, την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017 και ολοκληρώθηκε την Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017.
Η Ομάδα με 65 εθελοντές, εκ των οποίων :
• 22 ιατροί, καλύπτοντας 16 ιατρικές ειδικότητες επισκέφθηκε την Αλόννησο.
Στο ανωτέρω νησί διενεργήθηκαν :
Οἱ σύγχρονοι Ἰοῦδες.
Του Σαράντου Καργάκου.
Tον κόσμο δὲν κυβερνᾶν οἱ κυβερνήσεις· τὸν κυβερνᾶν οἱ ψευδαισθήσεις. Καὶ τὸ ξέρουμε αὐτὸ, ἀλλ’ ὅμως πιστεύουμε ὅτι τὴν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν τὰ πράγματα θὰ πᾶνε καλύτερα. Γι’ αὐτὸ ὑπάρχει τόση λαχτάρα ἐκλογῶν. Ἄν ἔλειπαν οἱ ψευδαισθήσεις, ἡ πολιτικὴ θὰ εἶχε σβήσει. Τροφὴ στὶς ψευδαισθήσεις δίνουν ποικίλων εἰδῶν φῆμες. Οἱ φῆμες δὲν ἔχουν πατέρα. Φυτρώνουν σὰν τὰ σαλιγκάρια μετὰ ἀπὸ βροχὴ. Καὶ ρίχνουν μέσα μας ἕνα φῶς ἐλπίδας. Δὲν λέω, ἡ ἐλπίδα εἶναι πράγμα καλό ἀλλὰ δὲν ἀλείφει μὲ βούτυρο τὸ ψωμί.
Κάποιοι ἐπιζητοῦν πιὸ ρεαλιστικὲς ἐλπίδες καὶ πουλᾶνε ἔναντι ἁδρᾶς ἀμοιβῆς τὰ πάντα. Ἀκόμη καὶ ὅσια καὶ ἱερά. Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἰούδας, τὰ τριάκοντα ἀργύρια δὲν θὰ τοῦ ἦσαν ἀρκετὰ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰούδα οἱ τιμὲς γιὰ πράξεις προδοσίας ἔχουν ἀνεβεῖ κατὰ πολλές φορὲς. Μόνο ποὺ οἱ Ἰοῦδες στοὺς νεώτερους καιροὺς δὲν εἶναι κάποια μεμονωμένα ἄτομα, εἶναι μερίδες λαοῦ ἤ καὶ ὁλόκληροι λαοὶ. Δὲν ἀποτελοῦμε ἐξαίρεση ἐμεῖς. Συχνὰ προδώσαμε τὸν ἑαυτό μας καὶ πρόσφατα προδώσαμε τὸν ἐθνισμό μας, δηλαδή ὅ,τι ὡραῖο καὶ σημαντικὸ ἔβγαλε ὁ τόπος αὐτὸς· καὶ συγκεκριμένα ἐννοῶ τὴ γλῶσσα, τὴ γραφὴ, τὴν ἱστορία καὶ τὴν ἐδαφικὴ του καλλιγραφία. Ποτὲ τὸ ἑλληνικὸ τοπίο δὲν βεβηλώθηκε τόσο οἰκτρὰ καὶ τόσο αἰσχρά. Ἡ Ἑλλάδα, παλαιόθεν, ἦταν συνώνυμη μὲ τὸ κάλλος. Σήμερα, ὅταν κοιτάζω τὰ βουνὰ καὶ τὶς ἀκτὲς τῆς Ἀττικῆς αἰσθάνομαι σὰν τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ: «Ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;».
Η έμφυλη ταυτότητα.
Του Σαράντου Καργάκου.
ΟΧΙ δὲν πρόκειται νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὰ ὅσα φαῦλα σχεδιάζονται στὸ ὑπουργεῖο ὕπνοπαιδειας καὶ πνευματικῆς ἡμιπληγίας. Ἁπλῶς θὰ ξαναγράψω ὅτι ἡ λέξη «ἔμφυλος» εἶναι κατασκευὴ κάποιας κακῆς κεφαλῆς. Τέτοια λέξη δὲν ὑπάρχει σὲ κανένα ἑλληνικὸ λεξικό, τουλάχιστον μὲ τὴ σημασία ποὺ τῆς δίδεται ἀπό τὸ ἄντρο τῆς πνευματικῆς αὐτοκτονίας.
Ἡ λέξη ἀπαντᾶ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ὀδύσσεια (οσ 273-274) μὲ ἔννοια τοῦ ἀνήκοντος σὲ μία φυλὴ ἢ τοῦ ἀνήκοντος στὸ αὐτὸ γένος: «Ἄνδρα κατακτὰς ἔμφυλον» (=Ἀφοῦ σκότωσα ἄνθρωπο ὁμόφυλό μου). Στὸν Θέογνι βρίσκουμε τὴ φράση «Ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν» (=Σκοτωμοὶ ἀνάμεσα σε ὁμοφύλους) καὶ στὸν Σοφοκλῆ τὴν ρήση: «Οὐκ εᾶ τοῦμφυλον αἷμά σε (=δὲν σὲ ἀφήνει τὸ συγγενικὸ αἷμα - Οἴδ. ἐπὶ Κολ., στ. 407).
Να και η μιλιταριστική Ελλάδα!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τον χαρακτηρισμό τού καθηγητή Άγγελου Συρίγου ως φασίστα τον είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο και στις αφίσες που είχαν κολλήσει σε δημόσιους χώρους κάποια γκρουπούσκουλα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, αν και είμαι βέβαιος ότι η ΕΥΠ γνωρίζει μέχρι και τί σώβρακο φοράει κάθε ένα από τα μέλη τους με τα καμμένα μυαλά.
Προ ημερών, όμως, που βρέθηκα στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής στην Αθήνα, είδα την αφίσα κολλημένη σε δύο τουλάχιστον σημεία μαζί με όλες τις άλλες βρωμερές, στην κυριολεξία, ανακοινώσεις των φοιτητικών παρατάξεων. Το πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η βρώμα που επικρατούσε στο κτήριο με το σκουπιδαριό να κυριαρχεί παντού. Αναρωτήθηκα γιατί ο Πρύτανης, οι Πρόεδροι των Τμημάτων, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φοιτητικές παρατάξεις ρε αδερφέ δεν κάνουν κάτι γι’ αυτή τη βρώμα. Αν κάποιος είχε την πρωτοβουλία να καλέσει τους φοιτητές να μαζέψει ο καθένας από ένα πλαστικό μπουκάλι, κύπελο, πακέτο τσιγάρων, χαρτομάντηλο, ο χώρος θα ήταν λαμπίκο σε μία ώρα. Αλλά πού τέτοια! Εμείς ασχολούμεθα με τη δεξιά και την αριστερά, με την επικράτηση ενός κώματος στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε στους φοβισμένους καθηγητές το ηλίθιο «εγώ» μας και τις παράξενες απαιτήσεις μας. Διότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν με ανοικτές διαδικασίες, να μην κόβουν οι καθηγητές τους εξεταζόμενους, να μοιράζουν πτυχία, να .. να …. Ένα σωρό «να» του πρωκτού. Δεν συζητώ, βέβαια, το πολύ απλούστερο: γιατί ο κάθε φοιτητής δεν έχει μάθει από το σπίτι του να μην πετάει σκουπίδια σε δημόσιο χώρο, αλλά να κάνει χρήση των κάδων απορριμμάτων, των οποίων βρίθει ο χώρος;