Γράφει η Θεοδωροβία Πλακά.
"Όπως το ίσιο δεν χρειάζεται χάρακα, έτσι και το δίκιο δεν χρειάζεται δικαιοσύνη"! (Επίκτητος, στωϊκός φιλόσοφος).
Το άρθρο μου με τίτλο "κύριε Κοντονή ηγείστε Δημόσιας Υπηρεσίας Ταλιμπάν", που δημοσιεύτηκε στις 2/10/2016, ταρακούνησε ως φαίνεται την ηγεσία του Υπουργείου. Διαβάστε εδώ http://theodorovias.blogspot.gr/2016/10/blog-post_90.html
Αμέσως μετά στις 4/10/2016 το ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της Γ.Γ. Αθλητισμού μου έστειλε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ Κλήση, ώστε να εμφανιστώ ενώπιόν του στις 17/10/2016 και να με ακούσει... Τρισήμιση χρόνια βιώνω βάναυσους και ΑΔΙΚΟΥΣ υπηρεσιακούς διωγμούς, κάνω συλλογή από κλήσεις σε απολογίες, έχω δεχθεί απειλές τρομακτικές, έχω δεχθεί επίθεση εντός της υπηρεσίας, κυκλοφορούσα στους διαδρόμους της Γ.Γ.Αθλητισμού με αστυνομική προστασία από την ασφάλεια, έχω υποστεί ανεπανόρθωτη ηθική οικονομική και οικογενειακή βλάβη καί έχει κλονιστεί η υγεία μου...
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Μετά τη συνάντηση της ηγεσίας των τριών ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας με τον ανθύπατο του ελληνικού προτεκτοράτου, ο εν αναμονή ανθύπατος επιτέθηκε με σφοδρότητα στον εν ενεργεία ανθύπατο κάνοντας λόγο για «συναλλαγή» ανθύπατου-δικαιοσυνηγετών. Και τούτο, επειδή εξερχόμενοι οι δικαιοσυνηγέτες του ανακτόρου του ανθύπατου δήλωσαν ότι συζήτησαν με τον ανθύπατο και τα μισθολογικά τους, λαβόντες την διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνουν περαιτέρω μειώσεις αποδοχών, ίσως δε να γίνουν και αυξήσεις.
Δεν έχασε την ευκαιρία το ανάκτορο του ανθύπατου και όλοι οι περί ή υπό αυτόν μας να μας θυμίσουν ότι και ο πρώην ανθύπατος που ανήκει στη φράξια του εν αναμονή ανθύπατου είχε συναντηθεί με τους δικαιοσυνηγέτες.
Κι’ έτσι, αναγκάζομαι σήμερα να υπερασπισθώ τον πρώην ανθύπατο, καθ’ ότι ο σημερινός ανθύπατος δεν συναντήθηκε μόνον με τον ηγέτη του ΣτΕ, στον ποίον ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα, αλλά κάλεσε [κρατάμε το «κάλεσε»] και τους άλλους δύο για ξεκάρφωμα.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Αρχές Μαρτίου 2015 πραγματοποίησε την ετήσια εκδήλωσή του ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Ρεθύμνου. Ήταν αφιερωμένη στα 85 χρόνια από την ίδρυση του Συμβουλίου της Επικρατείας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ομιλητής ήταν και ο τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Σωτήριος Ρίζος με θέμα «Το Συμβούλιο της Επικρατείας ως εγγυητής της τηρήσεως του Συντάγματος». Είπε μεταξύ άλλων:
«Η έμπνευση ίδρυσης του Συμβουλίου της Επικρατείας ήταν αποκλειστικά ιδέα του Ελ. Βενιζέλου. Ιδέα η οποία πρέπει να πούμε ότι πολεμήθηκε στην αναθεωρητική Βουλή του 1911 και ο Βενιζέλος εκεί ανέπτυξε τα επιχειρήματά του, γιατί πρέπει να δημιουργηθεί ένα Δικαστήριο, το οποίο θα ελέγχει τη διοίκηση από τον κατώτατο υπάλληλο μέχρι τον ανώτατο άρχοντα, μέχρι το βασιλέα τότε και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά».
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο Σώρρας χρησιμοποίησε, ως μια ακόμη μέθοδο προσέλκυσης θυμάτων και ψηφοφόρων στο κόμμα που δημιούργησε (δεν υπάρχουν πολιτικοί φορείς, έτσι ονομάζονται τα κόμματα αγαπητά θύματα), ανακοίνωση πως θα πλήρωνε τους φόρους, τα δάνεια και τις υποχρεώσεις των πολιτών προς τους ασφαλιστικούς φορείς. Έβαλε λοιπόν τους ανυποψίαστους πολίτες να σταματήσουν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να στέλνουν εξώδικα, με τα οποία ζητούν την είσπραξη των οφειλών τους από τα 600 δις του Σώρρα, δηλαδή από ένα τμήμα των 2.8 τρις δολαρίων του Wozny...
Πρόσφατα, ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου εξέδωσε μια ανακοίνωση για τα θύματα της εγκληματικής οργάνωσης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων «πριν να επέλθει ανεπανόρθωτη βλάβη σ’ αυτούς από τον εφησυχασμό που μπορούν να δημιουργήσουν οι εκπορευόμενες από την παραπάνω πολιτική κίνηση ολότελα αβάσιμες και παραπλανητικές συμβουλές, να συμβουλεύονται τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους για το ποια ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα μπορούν να αντιτάξουν για να αμφισβητήσουν την ουσία των εις βάρος τους απαιτήσεων ή (και) να προσβάλλουν τη διαδικασία είσπραξης τους. Εάν δε η οικονομική τους κατάσταση δεν επιτρέπει την ανάθεση σχετικής εντολής σε δικηγόρο της επιλογής τους, τους ενημερώνουμε ότι, εφ’ όσον πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, μπορούν να ζητήσουν τον διορισμό πληρεξουσίου δικηγόρου μέσω του θεσμού της νομικής βοήθειας, χωρίς να επιβαρυνθούν οικονομικά.
Του Παύλου Παπαδόπουλου.
Ανατριχιαστικό και ωμά πραγματικό, αλλά υπέροχο, ένα ακόμη μικρό αριστούργημα γραφής, το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου στο vima.gr για το πως ο Τσίπρας μεθοδεύει το Grexit και την επιστροφή στη Δραχμή. Σας υπενθυμίζουμε ότι ο Παύλος Παπαδόπουλος είχε γράψει το περίφημο κείμενο για την Γάτα των Ιμαλαϊων που παρακολουθούσε την συνάντηση Ψυχάρη-Τσίπρα.
Γράφει λοιπόν ο Παύλος σε ένα κείμενο γεμάτο εντυπωσιακές εικόνες από το ΤΕΛΟΣ που έρχεται:
Η περυσινή αλλαγή της διαρρύθμισης των επίπλων στο γραφείο του Πρωθυπουργού με τη μετακίνηση του βάρους 94 κιλών δρύινου γραφείου του κ. Τσίπρα στο ανατολικό τμήμα της μακρόστενης αίθουσας με την ξύλινη επένδυση στους τοίχους, δεν έγινε τυχαία. Περιέχει συμβολισμούς. Το “Ιερό Βήμα” βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα των Ναών, αλλά και στην Ανατολή (Ρωσία, Κίνα και Ιράν) όπου προστρέχει ο Αλέξης Τσίπρας για να οικοδομήσει μια «πολύπλευρη» εξωτερική πολιτική και να επιτύχει την εξασθένιση της «εξάρτησης» της χώρας (και των Πρωθυπουργών της…) από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του Πάνου Μητρονίκα (*)
Ο κόκκινος ή Ευρασιατικός σκίουρος, ήταν το κυρίαρχο είδος σκίουρου στα δάση της Ευρώπης από τότε που οι σκίουροι άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα δέντρα αυτού του πλανήτη. Τα τελευταία όμως χρόνια, κοντεύει να εξαφανιστεί από τα δάση της Αγγλίας της Ιταλίας και της Ιρλανδίας λόγω της εισαγωγής από τον άνθρωπο του βορειοαμερικανικού γκρι σκίουρου. Τα δύο είδη σκίουρων δεν είναι ανταγωνιστικά αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και συμβατά. Ο γκρι σκίουρος μεταφέρει έναν ιό που ενώ δεν επηρεάζει τον ίδιο, είναι θανατηφόρος για τον κόκκινο. Επίσης έχει περισσότερες επιλογές στην τροφή από τον κόκκινο με αποτέλεσμα να επιβιώνει καλύτερα τους χειμώνες, και αναπαράγεται κανονικά ενώ ο κόκκινος σταματάει να αναπαράγεται όταν βρίσκεται υπό πίεση.
Η μεταφορά του γκρι σκίουρου στα δάση της Ευρώπης δεν έγινε με στόχο να εξαφανίσει τον κόκκινο. Δεν ήταν καν ηθελημένη (στην Ιταλία όλα ξεκίνησαν από ένα ζευγάρι που ξέφυγε από την αιχμαλωσία) τα αποτελέσματα της όμως είναι πραγματικά και απόλυτα καταστροφικά για τον πιο ντελικάτο Ευρωπαϊκό σκίουρο. Τόσο που πιθανότατα θα εξαφανιστεί.
Είναι πράγματι "ιδιοφυής" αυτός ο τρόπος καθέλκυσης;
Πώς θα σας φαινόταν αν σας πρότειναν να ρίξετε το σκάφος σας στο νερό με τον τρόπο που φαίνεται στο βίντεο; Για να πω την αλήθεια, εγώ, εντυπωσιάστηκα. Διατηρώ βέβαια και μια σοβαρή επιφύλαξη. Ποια; Θα σας πω.
Ποιος είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν αφήνουμε ποτέ τον ομφάλιο λώρο που συνδέει το σκάφος μας με την ασφάλεια που παρέχει η στεριά, είτε πρόκειται για τα χέρια κάποιου μέλους του πληρώματος είτε πρόκειται για τον κάβο με τον οποίο το σκάφος είναι δεμένο στην πίντα του λιμανιού; Θέλουμε πρώτα να βεβαιωθούμε ότι θα πάρει ο κινητήρας μπροστά! Γιατί, αν δεν πάρει, η κατάσταση με ένα ακυβέρνητο σκάφος στη θάλασσα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Πολύ περισσότερο όταν το σκάφος πέσει στο νερό με τον τρόπο που καθελκύστηκε το φουσκωτό σκάφος του βίντεο. Γιατί αν η διαχείριση ενός ακυβέρνητου σκάφους στα ήρεμα νερά ενός λιμανιού είναι μια σχετικώς "εύκολη" υπόθεση, η διαχείρισή του κόντρα στα "διπλωτά" κύματα της ανοικτής θάλασσας, εκτός από το ότι θα είναι σχεδόν αδύνατη, θα έχει δυσάρεστα επακόλουθα για το σκάφος αλλά και το πλήρωμά του.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Χθες παραδόθηκαν στην Ελλάδα τα λείψανα 16 Ελλαδιτών καταδρομέων πεσόντων του ΝΟΡΑΤΛΑΣ. Η τελετή έγινε στην κείμενη μακράν Κύπρο.
Προχθές ο «χημικός Αλη-Τόσκας» ψέκασε με αέρια τους ηλικιωμένους συνταξιούχους, για να αποτρέψει την εξ εφόδου κατάληψη των ανακτόρων του Μαξίμου. Δεν είχε ευθύνη, όμως. Την εντολή είχε δώσει υφιστάμενός του χωρίς να τον ρωτήσει. Διέταξε και ΕΔΕ να 'ουμ.
Οι ειδήσεις με βρήκαν να διαβάζω τη συνέντευξη-βιβλίο του ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ τον Ιούλιο του 1974 [«Το χρονικό της μάχης της ΕΛΔΥΚ – 14-16.08.1974»]. Συνταγματάρχης τότε συνόδευσε τους 450 νεοσύλλεκτους οπλίτες που θα αντικαθιστούσαν ισάριθμους «ελδυκάριους» που θα απολύονταν. Αφού είχε γίνει η αντικατάσταση με το οχηματαγωγό «ΛΕΣΒΟΣ» [κυβερνήτης ο πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός], το σκάφος μόλις είχε ξανοιχτεί από την Αμμόχωστο την 20.07.1974, όταν πληροφορήθηκαν ότι επιχειρείται απόβαση των Τούρκων και έχει κηρυχθεί γενική επιστράτευση στο νησί. Οι απολυόμενοι αναρωτιούνταν τί πρέπει να γίνει αναλογιζόμενοι ότι τα «στραβάδια» που μόλις τους αντικατέστησαν δεν θα ήξεραν «πού τους πάνε τα τέσσερα». Τότε, πλωτάρχης και συνταγματάρχης αποφασίζουν να επιστρέψουν και να αποβιβάσουν τους «απολυόμενους» προς ενίσχυση της ΕΛΔΥΚ. Και συνεχίζει επί λέξει ο ταξίαρχος:
Του Τάσου Μαυρόπουλου. (*)
Το ψέκασμα των συνταξιούχων χθες και των διαδηλωτών προχθές στην Καισαριανή δείχνει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει κατά γράμμα τα μνημόνια που ψήφισε, με κάθε τρόπο. Ακόμα και με την καταστολή που αναθεμάτιζε και κατήγγειλε στο παρελθόν. Το μόνο της ενδιαφέρον είναι να είναι συνεπής απέναντι στους τοκογλύφους στους οποίους παραδόθηκε. Προχθές χτύπησε αυτούς με τους οποίους έμπαινε μαζί στο σκοπευτήριο πριν το Γενάρη του 2015. Χθες χτύπησε αυτούς που την πίστεψαν και την ψήφισαν για να σταματήσει το κόψιμο των συντάξεών τους. Όπως θα χτυπήσει και όποιον άλλο χρειαστεί που αντιλαμβάνεται πλέον ότι τα ισοδύναμά τους ήταν μια απάτη, ότι τον κορόιδεψαν και έκλεψαν την ψήφο του και τώρα του στέλνουν το λογαριασμό, συνεχίζοντας τη μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση που θα καταργούσε τα ΜΑΤ καταστέλλει τώρα τους συνταξιούχους.
Του Λεωνίδα Κουμάκη. (*)
Και ξαφνικά σεισμός: Ο ψευτο-χαλίφης Ερντογάν δήλωσε πως δεν του αρέσει πλέον η Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί η Τουρκία «ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923», γιατί «μας ανάγκασαν να δεχθούμε τη Συνθήκη της Λωζάνης» και γιατί «Παραχωρήσαμε τα νησιά μας» (εννοεί τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου). Έτσι απλά.
Μετά από ένα σχεδόν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) – μια πολυμερή Διεθνή Σύμβαση, η οποία τίθεται υπό την προστασία της Τουρκίας από την μια μεριά και υπό την προστασία της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος από την άλλη.