Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Υπάρχει ένα νομοθετηματάκι που τιτλοφορείται «Κώδιξ Δεοντολογίας δικηγόρων», τον οποίο οφείλει να τηρεί κάθε δικηγόρος κατ’ επιταγήν και του ν. 4194/2013 περί Κώδικος Δικηγόρων. Αυτό το νομοθετηματάκι ορίζει στο  άρθρο 9 τα εξής:   

«Απαγορεύεται η διαφήμιση του Δικηγόρου στις εφημερίδες ή σε άλλα μέσα μαζικής ενημερώσεως, ή με επιστολές, και κάθε είδους έντυπα. Στα επισκεπτήρια, τα επιστολόγραφα επιτρέπεται μόνον η αναγραφή του ονόματός του, της διευθύνσεώς του και του δικαστηρίου όπου ασκεί το λειτούργημά του, καθώς και του επιστημονικού του τίτλου (αν έχει). Ο δικηγόρος δικαιούται να παρέχει τις ανωτέρω πληροφορίες στο κοινό, με δημιουργία ιστοσελίδας στο διαδίκτυο και καταχώρηση σε καταλόγους δικηγόρων και σε νομικά έντυπα, με την προϋπόθεση ότι η πληροφόρηση είναι ακριβής και όχι παραπλανητική και σέβεται τις θεμελιώδεις αρχές του επαγγέλματος. Ανάρτηση πινακίδας με το όνομά του και την ιδιότητά του, επιτρέπεται μόνο στην είσοδο του κτιρίου και στη θύρα του Γραφείου του».

Τρίτη συγκέντρωση Ελλήνων Πολιτών σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα, στο πλαίσιο της επίδοσης ψηφίσματος που κατετέθη την 28η Μαίου 2017 στη Γραμματεία της Βουλής και στο οποίο δεν δόθηκε ακόμη απάντηση. Σύμφωνα με τον νόμο, που ψήφισαν αυτοί που τον... παραβαίνουν, στο αίτημα-ψήφισμα της 28ης Μαίου 2017, η Βουλή, ως δημόσια υπηρεσία, ώφειλε να απαντήσει εντός προθεσμίας 60 ημερών. Εκτός εάν δεν θεωρείται πια δημόσια υπηρεσία! Ας δούμε όμως τί προβλέπει σχετικώς το Σύνταγμα.

Συγκεκριμένα το άρθρο 10, παρ. 3, του Συντάγματος αναφέρει ότι η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή, υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα όπως νόμος ορίζει. Εάν κάποια υπόθεση δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί λόγω αντικειμενικής αδυναμίας, ειδικά αιτιολογημένης, η αρμόδια υπηρεσία οφείλει, εντός 5 τουλάχιστον ημερών πριν από την εκπνοή τους, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον αιτούντα: α) τους λόγους της καθυστέρησης, β) τον υπάλληλο που έχει αναλάβει την υπόθεση και τον αριθμό τηλεφώνου του, για την παροχή πληροφοριών και γ) κάθε άλλη χρήσιμη πληροφορία.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Από το «δεν πληρώνω» στο «δεν παραιτούμαι».

Η πετρελαιοκηλίδα που κατέστρεψε τον Σαρωνικό για πολλά χρόνια ανέδειξε, αφ’ ενός την ανικανότητα ενός υπουργού, που δεν υπολείπεται των άλλων, αφ’ ετέρου ότι κανένα Μνημόνιο και κανένα κώμα δεν πρόκειται να σώσει τον τόπο, αν δεν γίνει α] βαθειά τομή στο Δημόσιο, κυρίως δε στη νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων, και β] εκθεμελίωση του συστήματος που αιμοδοτεί τον ωχαδερφισμό τους.  

Εκείνο που εγώ κρατώ από όλη την κλωτσοπατινάδα των ημερών είναι η απρεπέστατη, κατ’ επιεική χαρακτηρισμό,  συμπεριφορά μίας συμβούλου του υπουργού Κουρουμπλή απέναντι στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ήτοι στον τέταρτο τη τάξει πολιτειακό παράγοντα. Για να έχει το θράσος αυτή η κυρία να φέρεται έτσι, κάποιος της έδωσε το θάρρος. Κάποιος της έμαθε ότι μπορεί να είναι αγενέστατη ατιμωρητί.

Να άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι βουλευτές πρέπει να σταματήσουν να διορίζουν όλο τους το σόι, είτε σαν υπαλλήλους της Βουλής, είτε σαν υπουργικούς συμβούλους, είτε σαν μετακλητούς, είτε σαν γενικούς παρατρεχάμενους των υπουργείων: Οι ανηψιές! Μάλιστα. Οι ανηψιές.

Διότι καλά όταν διορίσεις τον γιό ή την γυναίκα σου. Λες: "ο γιός μου" ή "η γυναίκα μου". Όταν όμως διορίσεις και την ανηψούλα και πεις: "η ανηψιά μου", ε αυτό ακούγεται κάπως. Χρόνια τώρα η έννοια της "ανηψιάς" είναι επιβαρυμένη. Και όχι χωρίς αιτία.

Διότι κάθε καλός οικογενειάρχης, κάθε εσχατόγερος, κάθε τσιλιμπουρδίζων, τέλος πάντων, που πιαστεί συνοδευόμενος από "αιθέρια ύπαρξη", ή λιγότερο αιθέρια αλλά πάντως αρκετά μικρότερή του, την συστήνει ως "ανηψιά" και καθαρίζει με το τυπικό της υπόθεσης.

Είναι ανεξήγητα πόσο και γιατί αγαπάει την Ελλάδα. Ούτε ο ίδιος, 48 χρόνια μετά, δεν μπορεί να το εξηγήσει. «Ημουν μόλις 16 ετών όταν το κρουαζιερόπλοιο που περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές μαζί με την οικογένειά μου »έδεσε» στο Κατάκολο Ηλείας. Ακόμη θυμάμαι τη μυρωδιά από το γιασεμί και τα άνθη πορτοκαλιάς. Και ενώ ήμουν μόλις μικρό παιδί, σκέφτηκα αμέσως ότι »αυτή η χώρα θα γίνει πατρίδα μου». Πώς και γιατί ένα αγόρι σε τέτοια ηλικία μπορεί να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Ακόμη δεν ξέρω». Μεταξύ άλλων, ο 64χρονος Βέλγος προμήθευσε με πετρέλαιο θέρμανσης το 1ο Δημοτικό Σχολείο Φερών Εβρου και το Γυμνάσιο-Λύκειο Σαμοθράκης.