Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φαίνεται πως η Κάσος δεν είναι η πρώτη σκέψη τής Δημάρχου της αφού απουσιάζει, συνεχώς σχεδόν, απ' το νησί που τόσο πολύ... "αγαπούσε" προεκλογικά. Απούσα από τα πολλά και μεγάλα προβλήματα της όμορφης Κάσου, αρκείται μόνο σε δηλώσεις εντυπωσιασμού και στρέφεται κατά πάντων προκειμένου να καλύψει την δική της απουσία και ανεπάρκεια.

Σκαλίζοντας το αρχείο μου βρήκα το βίντεο της προεκλογικής ομιλίας τής κας Τσανάκη στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, τον Απρίλιο του 2014, κατά την διάρκεια της οποίας είχα θέσει μερικές ερωτήσεις που ενόχλησαν και εκνεύρισαν τόσο την υποψήφια τότε Δήμαρχο όσο και κάποιους παρωπιδοφόρους οπαδούς της απ' το ακροατήριο.

Κανά δυό ερωτήματα, τροφή για σκέψη και περίσκεψη:

Υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη κάποια πολιτική δύναμη, κάποιο κίνημα, μία ομάδα αμφισβητιών, κάτι τέλος πάντων που να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την διάχυτη οργή των λαών και την μη συνειδητή αλλά αισθητή κατανόηση της τυραννίας που υφίστανται, από τον καλπάζοντα φασισμό της Ευρωπαϊκής "Ένωσης";

Φταίει άραγε ο δεξιός καπιταλισμός που μετεξελίχθηκε -λογική συνέπεια- σε νεοφιλελεύθερο νεοφασισμό της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης, ή φταίει η αριστερά που εντάχθηκε σ' αυτήν την Νέα Τάξη, προσκυνώντας ευρώ, τράπεζες, οικονομικούς "οίκους", και εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες-φασιστικές πρακτικές χειραγώγησης των λαών κρατώντας ωστόσο συγχρόνως την παλιά αριστερή ρητορική της;

Υπάρχει κανείς "πατριώτης", ή πατριώτης, ή μη πατριώτης, ή διεθνιστής, ή κομμουνιστής, ή δεξιός, ή κεντρώος, ή ο,τιδήποτε άλλο έμφρον δίποδο ον -πλην τσυριζαίων- σε τούτη τη χώρα που να πιστεύει πως πάμε καλά;

Δηλαδή έτσι πρέπει να είναι η κατάστασή μας στα σύνορα με την Τουρκία, την Αλβανία, τα Σκόπια; Έτσι είναι δηλαδή στα σύνορα άλλων χωρών τούτης της ηπείρου; Έτσι είναι στο Λουξεμβούργο, ή στην Ελβετία, ή στην Δανία, ή στην Ολλανδία;

Και υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί να σκέφτεται, και να πιστεύει πως όλο αυτό είναι άμοιρο, άσχετο των μνημονίων και της προτεκτορατοποίησης της χώρας;

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Για το θέμα της διάταξης που ρυθμίζει τα της επιδότησης ενοικίου των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών ο κ. Μάρδας δήλωσε:

«Η συζήτηση αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εξωκοινοβουλευτικούς. Εκείνοι πρότειναν τη διάταξη και τη ρύθμιση. Κάποιος το σκέφτηκε, έγινε αυτή η συζήτηση και ολοκληρώθηκε στην γενική γραμματεία της κυβέρνησης και εμείς το αποδεχθήκαμε, δεν έχει σημασία ποιος το σκέφτηκε.

Το ζήτημα εγώ δεν το γνώριζα εκείνη την εποχή, έγινε η συζήτηση, θεωρήσαμε ότι είναι δίκαιο και εφαρμόστηκε. Όμως τελικά το θέμα της ηθικής είναι ισχυρότερο του δικαίου. Τότε δεν είχαμε σκεφτεί το θέμα της ηθικής, είχαμε σκεφθεί το θέμα της ίσης μεταχείρισης μεταξύ εξωκοινοβουλευτικών και κοινοβουλευτικών υπουργών, γιατί και το ποσό ήταν μικρό».

Γράφει η Μαριάννα Κορνάρου *

Πολλοί ακούνε το σκάνδαλο Novartis και αδυνατούν να καταλάβουν τι πρακτικά συνέβη. Ή έστω καταλαβαίνουν πως κάποιοι απλώς έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι. Ε λοιπόν, αφήστε με να σας πω μια ανθρώπινη ιστορία για κάποιους άλλους, που για χάρη της Novartis δε χώθηκαν στο μέλι αλλά στην απόγνωση. Και επειδή πήξαμε στους κουκουλοφόρους μάρτυρες, επιτρέψτε μου να την …καταθέσω χωρίς κουκούλα.

Ήταν περίοδος των Δημοτικών εκλογών του 2010: Παρακολουθούσαμε τα αποτελέσματα σε δημοσιογραφικό γραφείο, όταν ξαφνικά ο Α. άρχισε να παραπονιέται για την ευκρίνεια της εικόνας στην οθόνη. Τον αποπήραμε, αφού η εικόνα ήταν κανονικότατη. Στην αρχή σάστισε. Μετά περιέφερε το βλέμμα στο χώρο και ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει.