Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ χρυσαυγίτης θα αναδείξω ένα ζήτημα που φαίνεται πως ανέκυψε στη διάρκεια της γνωστής δίκης της ΧΑ. Θα το κάνω, για να επισημάνω ότι πρέπει να δικάζονται με βάση τις ίδιες αρχές του λεγόμενου νομικού πολιτισμού μας ακόμη και όσοι έχουν διαπράξει τα ειδεχθέστατα των εγκλημάτων.
Αποτελεί πάγια αρχή της συνθήκης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου η διεξαγωγή μίας δίκης με δίκαιο τρόπο. Η αρχή αυτή έχει πολλές πτυχές [ισότητα όπλων, συγκεκριμένη κατηγορία, αδίκημα προβλεπόμενο από τον νόμο πριν από τη διάπραξή του, δικαίωμα του κατηγορουμένου να λάβει γνώση της δικογραφίας στη γλώσσα που ομιλεί (βλ. υπόθεση Siemens που καθυστέρησε μερικούς μήνες λόγω μη μετάφρασης του βουλεύματος), εξασφάλιση αξιόπιστης διερμηνείας για τους αλλόγλωσσους κατηγορούμενους], μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα του κατηγορουμένου να εξετάσει τους μάρτυρες κατηγορίας προφορικά. Με την παρουσία του μάρτυρα στο ακροατήριο ή όχι; Η ορθή απάντηση είναι: με την παρουσία του στο ακροατήριο. Και τούτο, διότι με την παρουσία του μάρτυρος στο ακροατήριο έχει το δικαστήριο προ αυτού έναν άνθρωπο, του οποίου ερευνά τις αντιδράσεις, τους μορφασμούς, την εν γένει κίνηση του σώματός του και, έτσι, ελέγχει την αξιοπιστία του και προχωρεί σε επόμενες ερωτήσεις που προκαλούνται από την εν γένει συμπεριφορά τού μάρτυρος. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι υποψήφιοι δικαστές διδάσκονται στην Εθνική Σχολή Δικαστών και ψυχολογία.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στον πρόσφατο ποδηλατικό αγώνα της "Σπαρτακιάδας" συνόδευσα με το αυτοκινούμενο (όχημα υποστήριξης) μια ομάδα έξι ποδηλατών. Στον πηγαιμό μέχρι τη Σπάρτη με διευκόλυνε το γεγονός ότι η διαδρομή την οποίαν ακολούθησαν οι ποδηλάτες δεν ήταν μέσω εθνικής οδού. Και το λέω αυτό γιατί, από τότε που η οικογένεια του γιατρού Βασίλη Παπαδόπουλου πούλησε το Κίνημα των διοδίων για να κάνει το κόμμα "Δεν πληρώνω", δεν χρησιμοποιώ πια τις "εθνικες" οδούς, οι οποίες ελέω πουλημένων πολιτικών παραχωρήθηκαν αντί πινακίου φακής σε μεγαλοεργολάβους. Και δεν τις χρησιμοποιώ γιατί θεωρώ ότι τα τέλη διέλευσης για τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα είναι επιεικώς απαράδεκτα. Γενικώς είναι απαράδεκτα, δηλαδή, αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που έχει γίνει κατά κόρον στο παρελθόν και άκρη δεν βγάλαμε.
Στην επιστροφή όμως από τη Σπάρτη, για να μην ταλαιπωρήσω του ποδηλάτες και τους επιστρέψω στην Αθήνα μέσω... Λαμίας, μπήκα στην "εθνική" οδό, που ακούει πια στο όνομα "ΜΟΡΕΑΣ Α.Ε.", και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Γιατί; Γιατί πλήρωσα περισσότερα χρήματα για διόδια παρά για πετρέλαιο! Αφήστε που κάθε λίγο και λιγάκι, τσουπ, ένας σταθμός διοδίων! Οι τουαλέττες και τα parking είναι σαφώς λιγότερα!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Μουζάλας: «Τα παιδιά δεν έχουν εθνικότητα». Το ίδιο και η μαλακία.]
Την έπεσαν και πάλι στον Τσιάρτα, επειδή έχει τη γνώμη πως την ελληνική σημαία πρέπει να κρατούν ΄Ελληνες. Ο άνθρωπος που ίδρωσε με την ελληνική φανέλα, που μας έκανε υπερήφανους το 2004 μαζί με τους άλλους πρωταγωνιστές τού νικηφόρου τελικού τού Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου δεν δικαιούται «δια να ομιλεί». Δικαιούνται μόνον οι διεθνιστές του πρωκτού που δεν μπορούν να περιφρουρήσουν τα θαλάσσια σύνορα, έχουν κάνει το ΕΣΥ να στενάζει φορτώνοντάς το με δωρεάν περίθαλψη σε χιλιάδες λαθρομετανάστες, που δεν ανέχονται να διδάσκεται ο λόγος του Χριστού στο σχολείο, επειδή αυτό είναι κατήχηση και οι Ελληνόπαιδες πρέπει να προσαρμοσθούν στις ανάγκες των αλλόδοξων λαθρομεταναστών, ώστε να μη γνωρίζουν διάφορες παγκόσμια αναγνωρισμένες εκφράσεις που μας καθοδηγούν καθημερινά, να είναι ένας χυλός που θα τον κουμαντάρουν τύποι ως ο Νάσος Θεοδωρίδης, ο κ. Λάμπρου, η κερα-Τασία και όλος ο συρφετός των ακαμάτηδων του Δημόσιου Τομέα που έχουν, ως φαίνεται, πιο βαρύνοντα λόγο από αυτούς που τους βγαίνει ο πάτος καθημερινά για να πληρώνουν τα μιστά τους και τα εφάρπαξ τους.
Συντασσόμενος με τον Τσιάρτα θα αναφερθώ σε ένα ωραίο άρθρο που φίλη τις είχε την καλωσύνη να μου επισημάνει. Τόσο μεστό, τόσο απλό, τόσο λιτό. Αφορά και σε μας που μοιράζουμε διαμονές αφειδώς έναντι αγοράς ακινήτων, ενώ τις ιθαγένειες τις σκορπάμε δωρεάν και απλόχερα, καθότι κιμπάρηδες. Παρά το γεγονός ότι ο Μουζάλας φρονεί πως τα παιδιά δεν χρειάζονται ιθαγένειες.
Στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ που θα συμμετέχει η Κομισιόν θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση για το θέμα της Ελλάδας – έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα τόσο της Γερμανίας, όσο και του ΔΝΤ που θέλουν να συνεχίσουν να πίνουν στην υγεία των κορόϊδων.
«Το ΔΝΤ από το πρώτο μνημόνιο έχει εισπράξει περί τα 4 δις € σε τόκους (με επιτόκιο 3,6%) και αμοιβές από την Ελλάδα, από την οποία προέρχεται το 118% των συνολικών λειτουργικών του κερδών! https://www.imf.org/external/np/fin/tad/extrans1.aspx?memberKey1=360&endDate=2017-01-31
Επομένως, δεν είναι μόνο εξαιρετικά κερδισμένο από τη συμμετοχή του, αλλά έχει επί πλέον κάθε λόγο να διατηρηθεί η κρίση στη χώρα μας – έτσι ώστε να εξασφαλίζει τη δική του χρηματοοικονομική επιβίωση, συνεχίζοντας να «αρμέγει την ελληνική αγελάδα». Με απλά λόγια, εάν η Ελλάδα εξέλθει από την κρίση, χωρίς να βρει άλλον πελάτη το ΔΝΤ, θα μειωθούν δραματικά τα έσοδα του – οπότε είναι λογικό να επιμένει σε περαιτέρω μέτρα στραγγαλισμού της οικονομίας μας.
Πηγή : https://ad-hoc-productions.org/2016/09/02/manos-chatzidakis-dimogerontia/
Κυριακή, 15 Ιουλίου 1979
Τη μέρα που υπογράφονταν στο Ζάππειο η ένταξή μας μου πήραν μια συνέντευξη τα μέσα ενημερώσεως, τα ευρωπαϊκά. Όμως δεν βρήκανε τις απαντήσεις μου ευχάριστες και διασκεδαστικές για το κοινό τους που βλέπει τηλεόραση το βράδυ στις εννιά, και φυσικά δεν μετέδωσαν την συνέντευξή μου. (Εκεί, όπως θα διαπιστώσατε, «σέβονται» το κοινό. Αφού τ’ αποβλάκωσαν πρώτα, τώρα εννοούν να το υπηρετούν πιστά και να το διασκεδάζουν).
Μέσα στ’ άλλα γι’ αυτή την εκπομπή, πού τελικά δεν μεταδόθηκε, μου ζήτησαν να σπάσω μερικά πιάτα. Λατρεύουν καθώς ξέρετε σε όλη την Ευρώπη, τον ήχο των ελληνικών πιάτων. Και βέβαια δεν τους άρεσε όταν τους απαγόρεψα ν’ ακούγονται μπουζούκια στην εκπομπή.
Του Μανώλη Ρασούλη.
Ο τίτλος δεν εννοεί: θάνατος στον καριόλη.
Στη λογική του καριόλη .Αυτό είναι ο χειρότερος θάνατος για τον καριόλη.
Ήσυχα κοιμάται η πόλη
Κι όμως αλυχτά η λογική του καριόλη
Μα για ποιόν καριόλη πρόκειται;
Τώρα οι υπεύθυνες κι ένοχες εξουσίες τον λένε άσωτο.
Ο άσωτος είχε έναν μη άσωτο πατέρα. Που όταν ξεασώτεψε κι επέστρεψε, ο πάτερ φιμίλιας έσφαξε τον ταύρο τον σιτευτό.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Στη διπλανή φωτογραφία το συμβολικό δώρο του μικρού Αμίρ στον φίλο του Αλέξη τον βραχύ, ο οποίος του εκμυστηρεύθηκε ότι θα το φυλάει ως πολύτιμο φυλαχτό].
Αναζητούσα το όνομα της υπερήλικης Ελληνίδας που βασάνισαν προ ημερών αλλοδαπά καθάρματα. Αδύνατον. Θα παραμείνει ες αεί η 85χρονη. Όπως λέμε ο «...χρονος ληστής», του οποίου τα στοιχεία δεν δίνονται στη δημοσιότητα, για να προστατευθούν τα προσωπικά δεδομένα του. Διότι και οι κακούργοι έχουν δικαιώματα.
Ο λαθρομετανάστης Αφγανός Αμίρ, όμως, είναι πλέον φίρμα. Τον δέχθηκε και ο πρωθυπουργός στο Μαξίμου [ναι, εκεί που δεν δέχθηκε τους συνταξιούχους, τους οποίους ψέκασαν τα ΜΑΤ] και του έκανε ένα συμβολικό δώρο: το σύμβολο του Έθνους. Δηλαδή, ένα κουρελόπανο, όπως είχε πει παλαιότερα ο πολύς κ. Ρούσσης, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου παρακαλώ, τον οποίο τιμούν όσοι αποκαλούν φασίστα τον Άγγελο Συρίγο. Κάτι που έχει πας τις το δικαίωμα να καίει, όπως μας ενημέρωσε παλαιότερα ο άλλος πολύς κ. Βαρβιτσιώτης, βουλευτής της ΝΔ και τέως υπουργός δικαιώνοντας, έτσι, και αυτός τους παρακρατικούς που παίζουν μολοτοφοπόλεμο με τα ΜΑΤ γύρω από το Πολυτεχνείο και καίνε το εθνικό σύμβολο κάθε λίγο και λιγάκι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Χάνος Κλασμένος είχε ζητήσει την παραίτηση Μουζάλα, επειδή ο τελευταίος είχε αποκαλέσει τα Σκόπια εν τη ρύμη του λόγου του «Μακεδονία». Τελικά ο Μουζάλας δεν παραιτήθηκε και ο Χάνος ρούφηξε το αυγό του. Η καρέκλα δεν του επιτρέπει να το παίζει πατριώτης, εξ ου και ακολουθεί την ατζέντα της κερα-Τασίας. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθισε στ’ αυγά του [ή μήπως στα τέσσερα;], όταν ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης μίλησε χθες στη Θράκη μας αποκαλώντας την εκεί μουσουλμανική μειονότητα «τουρκική» και τα Σκόπια «Μακεδονία».
Προχθές ανεγκέφαλοι τινές, εις ένδειξιν αχαλίνωτου αυνανισμού, πέταξαν πέτρες στο σπίτι του μικρού Αφγανού, ο οποίος είχε κληρωθεί να σηκώσει τη σημαία του σχολείου του με βάση το νέο «αξιοκρατικό» σύστημα του υπουργού-τζόκερ, αλλά τελικά δεν τη σήκωσε και ορθώς. Παραθέτω σημείωμα συμπατριώτου τινός ονόματι Μάκης Ρούσσος:
Γράφει η Μαριάνθη Πελεβάνη.
Πηγή : http://tvxs.gr/news/kosmos/kodokushi-i-fylaki-oi-ilikiomenoi-tis-iaponias-den-exoyn-alli-epilogi
Φυλακή ή θάνατος. Αυτή φαίνεται πως είναι η κατάληξη ή η επιλογή γα πολλούς Ιάπωνες ηλικιωμένους. Η φτώχεια που αυξάνεται, η αλλοτρίωση, η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση είναι οι λόγοι που οδηγούν τα ηλικιωμένα άτομα να επιλέξουν την παραβατικότητα ή να παραδοθούν σε έναν μοναχικό θάνατο.
Τα βοηθητικά προγράμματα της Πρόνοιας διακόπτονται, οι κοινωνικές παροχές περικόπτονται, οικογένεια δεν υπάρχει, ούτε φίλοι, μόνο μοναξιά, ανασφάλεια και πλήξη. Οι γείτονες δεν χτυπούν την πόρτα. Κανείς δεν έρχεται. Ή θα πεθάνεις μόνος ή θα προτιμήσεις τη φυλακή, όπου θα εξασφαλίσεις φαγητό, συντροφιά και φροντίδα.
Πηγή : http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/agorazoyn-nisi-toys-gia-na-glitosoyn-apo-toys-kroisoys
Όταν πάμπλουτοι ξένοι άρχισαν να καταφθάνουν στο νησί τους με ελικόπτερα, οι πέντε από τους έξι κατοίκους του Ουλούα, στη Σκωτία, φοβήθηκαν ότι ο τρόπος ζωής τους θα έφτανε αναπόφευκτα στο τέλος του. Αποφάσισαν τότε να... αγοράσουν το νησί.
Το Ουλούα, με τις παρθένες παραλίες, τους καταπράσινους λόφους και τις απόκρημνες ακτές, τέθηκε προς πώληση τον Ιούλιο από τον έκτο κάτοικο, τον απόγονο μιας αριστοκρατικής οικογένειας στην οποία ανήκει το νησί εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι πέντε κάτοικοι βασίζονται σε έναν νόμο που ψηφίστηκε πέρυσι από την κυβέρνηση της Νίκολα Στέρτζον και ο οποίος επιτρέπει να αναβάλλεται η πώληση ιδιωτικών εκτάσεων σε ιδιώτες επενδυτές ώστε να δίνεται η δυνατότητα στις τοπικές κοινότητες να κάνουν αντιπροσφορά για να τις αγοράσουν.