Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
"Χορεύοντας στο σκοτάδι" στον Πολυχώρο VAULT.
Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει για 1η φορά στην Ελλάδα το αριστούργημα του Λαρς Φον Τρίερ «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ, σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, μουσική Μάνου Αντωνιάδη, στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει για 1η φορά στην Ελλάδα, το αριστούργημα του Λαρς Φον Τρίερ, «Χορεύοντας στο Σκοτάδι» σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ, μετάφραση Αντώνη Γαλέου, σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, μουσική Μάνου Αντωνιάδη και στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Το συγκινητικό μιούζικαλ του Λαρς Φον Τρίερ, στη σκηνή του VAULT από έναν εννιαμελή θίασο. Από τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:15, έως την Τρίτη 28 Μαίου.
Το Χορεύοντας στο Σκοτάδι (Dancer in the Dark) παρουσιάστηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Lars Von Trier, με τους Björk (βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στις Κάννες, στα European Film Awards, στα Bodil Awards, υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες και στα Oscar), Catherine Deneuve, David Morse, Cara Seymour, Peter Stormare, κ.α
Ο Μανώλης Κουφόπουλος μιλάει για τη ζωή του στις ανήλιαγες στοές της σμύριδας.
Αυτή τη φορά ήμουν πιο τυχερός καθώς ο Μανώλης Κουφόπουλος βρισκόταν στον Λυώνα. Δέχθηκε λοιπόν με προθυμία και ευχαρίστηση να με ξεναγήσει στους χώρους της επί μισό αιώνα ενασχόλησής του με την εξόρυξη της σμύριδας, και σ' αυτήν ακριβώς την ξενάγηση αναφέρεται το βίντεο που ακολουθεί.
Αν και οι περιγραφές του Μανώλη Κουφόπουλου ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς όσων διαδραματίσθηκαν στις στοές που τρυπούν τον ορεινό όγκο που δεσπόζει πάνω απ' τους οικισμούς του Λυώνα και της Κορώνου, παραθέτω το ιστορικό της Ναξιακής σμύριδας και της εξόρυξής της όπως περιγράφεται στη wikipedia.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στους νεώτερους χρόνους, οι παλαιότερες αναφορές για το εμπόριο ναξιακής σμύριδας είναι για την περίοδο 1625 έως 1700. Το δικαίωμα εκμετάλλευσής της το είχαν οι φεουδάρχες, οι οποίοι ήταν οι απόλυτοι κύριοι και των ορυκτών που εξορύσσονταν και των νερών που πήγαζαν από τα βουνά της επικράτειάς τους. Με την κατάργηση των φεουδαρχικών δικαιωμάτων το 1721, το δικαίωμα εκμετάλλευσης της σμύριδας παραχωρήθηκε στις κοινότητες, που νοίκιαζαν σε εμπόρους το δικαίωμα συλλογής και πώλησής της.
Ναξιώτικες χειμωνιάτικες πινελιές.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι τελικώς εντελώς διαφορετική εμπειρία να πηγαίνεις στα νησιά μεσούντος του χειμώνα. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, οι δρόμοι βιώνουν τη μοναξιά τους, τα παντζούρια των περισσότερων σπιτιών είναι σφραγισμένα, λιγοστοί οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους.
Και όμως! Τα νησιά του Αιγαίου είναι όμορφα κάθε εποχή του χρόνου! Θα έλεγα μάλιστα ότι για τους κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων ο χειμώνας προσφέρεται περισσότερο καθώς όλα είναι πιο εύκολα γι' αυτά τα ευμεγέθη οχήματα. Η στάθμευση στα καλύτερα οικόπεδα, δίπλα στην παραλία ή στο κέντρο ενός γραφικού ορεινού οικισμού, είναι πανεύκολη και δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα, ενώ η ησυχία για έναν ξεκούραστο ύπνο, δεδομένη.
Η συνέχεια εδώ : https://followjoseph.com/index.php/taksidia/56-naksiotikes-xeimoniatikes-pinelies
Πελασγοί Ετρούσκοι. Μέρος Β'. Ευρήματα, λατρεία, τέχνη.
Του Γιώργου Ελιά.
Προχωρώντας στο δεύτερο μέρος της μελέτης πάνω στους Πελασγούς Ετρούσκους,θα περάσουμε σε μέρος των ευρημάτων που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογία και μας δίνουν σημαντικές πληροφορίες αλλά και αποδείξεις για την παράδοση και τις αξίες του λαού αυτού.
Σύμφωνα με τους Ρωμαίους συγγραφείς Σενέκα, Πλίνιο, Κικέρωνα, Φήστο, Βάρρωνα, η παράδοση των Ετρούσκων είχε παρακαταθήκες πανάρχαιες που καταγράφονταν και αναφέρονταν με τον τίτλο "Disciplina Etrouska".Eνα αντικείμενο που βρέθηκε στην Τουσκανία της Ιταλίας, είναι ένα ανάγλυφο καθρεφτάκι με τη σκηνή της απαρχής της παράδοσής τους. Ο Πρώτος βασιλιάς τους ο Τάρχων, οργώνει χωράφι με άροτρο και μέσα από αυλάκι ξεπηδά ένα νεογέννητο αρσενικό βρέφος, ο Τάγης, που δίδαξε τους Ετρούσκους τα πάντα για τις τέχνες, τη γεωργία, τη μεταλλουργία, και τη μαντική.
Αμοργιανές χειμωνιάτικες αντιθέσεις και φτερουγίσματα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κακή, από πλευράς καιρικών συνθηκών, εποχή διαλέξαμε για να πάμε αυτή τη φορά στην Αμοργό. Οι ουρανοί έμειναν ανοιχτοί τις 5 από τις 7 ημέρες που μείναμε συνολικώς στο νησί, με τους θυελλώδεις ανέμους, τη βροχή και το χαλάζι να μη μας επιτρέπουν να ξεμυτίσουμε σχεδόν απ' το αυτοκινούμενο!
Σε μια μικρή ανάπαυλα των ισχυρών ανέμων και της βροχής ξαμολύθηκα λοιπόν να κάνω τα πλάνα που ήθελα με το drone, καθώς για την Αμοργό έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, ενώ την έχω απαθανατίσει άλλες τόσες δημοσιεύοντας εικόνες τραβηγμένες απ' το ύψος των ματιών : https://www.ribandsea.com/travels/880-2013-01-22-17-26-18.html
Το "Εξπρές Σκοπελίτης" και ο καπετάνιος του Γιάννης Φωστιέρης.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το "Εξπρές Σκοπελίτης" και ο καπετάνιος του Γιάννης Φωστιέρης αποτελούν ένα εκπληκτικό και ακούραστο δίδυμο που δίνει πνοή στα νησιά των Μικρών Κυκλάδων τα τελευταία 30 χρόνια. Μπορεί η "Blue Star Ferries" να έχει συνδέσει την Αμοργό, τη Δονούσα, την Ηρακλειά, τη Σχοινούσα και το Κουφονήσι με τη Νάξο και τον Πειραιά, το "Εξπρές Σκοπελίτης" όμως είναι αυτό που συνδέει τα νησιά αυτά με τη Νάξο σε καθημερινή βάση. Και γνωρίζουν πολύ καλά οι νησιώτες πόσο σημαντικό είναι αυτό το καθημερινό δρομολόγιο. Φεύγουν οι Αμοργιανοί από το νησί τους το πρωί, κάνουν τις δουλειές και τα ψώνια τους στη Νάξο και επιστρέφουν το ίδιο βράδυ στην Αμοργό.
Ο καπτα Γιάννης είναι ένας ιδιαίτερα αγαπητός άνθρωπος. Απολαμβάνει την αγάπη και τον σεβασμό τόσο του πλοιοκτήτη και των μελών του πληρώματος, όσο και αυτών που ταξιδεύουν με το "Εξπρές Σκοπελίτης". Έχει κλείσει ήδη τρεις δεκαετίες στη γραμμή αυτή, ξεκινώντας από τον "Σκοπελίτη", που πουλήθηκε και έγινε εστιατόριο στον Τάμεση, και μεταπηδώντας στη συνέχεια στο "Εξπρές Σοπελίτης" το οποίο καπετανεύει μέχρι σήμερα.
Καπετάν Νίκος Κορρές. Συνεχίζει τη ζωή του στην αγαπημένη του Νάξο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Εγκατέλειψε την ενεργό δράση, πριν από τρία περίπου χρόνια, για λόγους υγείας, αφού εκτέλεσε για αρκετά χρόνια χρέη πλοιάρχου στα πλοία που εξυπηρετούν τις "άγονες" γραμμές του Αιγαίου. Ο "παράξενος" καπετάνιος της Κασοκαρπαθίας επέστρεψε στο αγαπημένο του νησί, τη Νάξο, και συνεχίζει να πλέει στην αγκαλιά της γαλάζιας ερωμένης του κρατώντας πια το πηδάλιο της "Μαριλέτας". Ένα ξύλινο σκαρί που του επιτρέπει να ασχολείται με το ψάρεμα και να διανυκτερεύει στη καμπίνα του όποτε τον προλάβει το βράδυ.
Αναπολεί τις ημέρες και τις νύχτες που έκανε βάρδεια στη γέφυρα του πλοίου και συγκινείται. "Κακά τα ψέματα, μου λείπει η θάλασσα και το καράβι", ομολογεί. Στην παρατήρησή μου πως για κάποιους ήταν παράξενος, λέει : "Ήμουν παράξενος για το πλήρωμα, όχι για τους επιβάτες. Απόδειξη ότι επικοινωνώ ακόμη με πολλούς επιβάτες που με καλούν να πάω στο νησί τους να με φιλοξενήσουν. Και ήμουν παράξενος όχι για όλο το πλήρωμα. Για τους μισούς ήμουν θεός, οι άλλοι μισοί ας μην πω πώς με έβλεπαν".
Νίκος Θεολογίτης. Μορφή στα Θολάρια της Αμοργού.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όσες φορές και αν συζητήσει κανείς με τον 85χρονο σήμερα, αλλά αιωνίως έφηβο Νίκο Θεολογίτη, λίγες θα του φανούν! Γελάει συνεχώς, αστειεύεται, λέει ανέκδοτα για να διασκεδάζει τους πελάτες της ταβέρνας του στα Θολάρια της Αμοργού, πειράζει τις νεαρές τουρίστριες που έρχονται μόνες τους για να φάνε στο "Πανόραμα", και είναι ο πρωτεργάτης του εθίμου του "καπετάνιου", που πραγματοποιείται στο νησί την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Αλλά ο Νίκος Θεολογίτης δεν σταματά εδώ. Γράφει ποιήματα, είναι γεωργός, κτηνοτρόφος, παραγωγός ψημένης ρακής, ελαιόλαδου, κρασιού και ξυλοκάρβουνων για το μαγκάλι του σπιτιού του. Δεν υπάρχει γενικώς κάτι με το οποίο να καταπιάνεται και να μην το καταφέρνει! Δύσκολο να σηκώσεις μια πέτρα έστω και να μην τον βρεις από κάτω!
Τον συνάντησα στο στέκι του, στο κτήμα που έχει στην κορυφή του οικισμού, δίπλα στην υδατοδεξαμενή. Εκεί που πηγαίνει κάθε πρωί με τα πόδια για να φροντίσει το μποστάνι του, να ταίσει τα πρόβατα και τις κότες του, να μαζέψει τα αυγά, να φτιάξει ξυλοκάρβουνα για το μαγκάλι, να ελέγξει αν οι αυτοσχέδιες ποντικοπαγίδες του συνέλαβαν κάποιον από τους εισβολείς που καταβροχθίζουν τα ζαρζαβατικά του.
Η μονή Χοζοβιώτισσας και ο ηγούμενος πατήρ Σπυρίδων Δεναξάς.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήταν η τέταρτη φορά που σκαρφαλώσαμε στα σκαλιά που οδηγούν στην πόρτα της Χοζοβιώτισσας εκμεταλλευόμενοι ένα διάλειμμα της κακοκαιρίας. Ο λόγος για τον οποίο, κυρίως, αποζητούσα αυτή τη φορά αξιοπρεπείς καιρικές συνθήκες ήταν γιατί ήθελα να δω το μοναστήρι από ψηλά με τα μάτια του drone. Και, ευτυχώς, η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε.
Με γλάρο που κουρνιάζει στον απόκρημνο βράχο μοιάζει το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό. Δέος για την κατασκευή που κρέμεται πάνω απ' τη θάλασσα, δέος για τους βράχους που πέφτουν κατά καιρούς πάνω απ' το μοναστήρι χωρίς, κατά δήλωση του ηγουμένου, να έχει ποτέ τραυματιστεί κανείς από τις κατολισθήσεις αυτές.
Πώς ο νεο-μερκαντιλισμός της Γερμανίας, με όπλο το ΕΥΡΩ καταστρέφει την Ευρώπη.
Του Α. Σμυρλή.
Ο μερκαντιλισμός κυριάρχησε στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα. Στον πυρήνα του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου βρίσκεται το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή να πουλάω περισσότερα από όσα αγοράζω στο διεθνές εμπόριο. Σκοπός αυτής της τακτικής ήταν η συγκέντρωση ολοένα και αυξανόμενων αποθεμάτων σε πολύτιμα μέταλλα, κυρίως χρυσό, μιας και το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών αποτυπωνόταν στη πράξη σε χρυσό και ασήμι· μεγαλύτερο το πλεόνασμα, περισσότερος χρυσός για τα θησαυροφυλάκια των βασιλιάδων, μεγαλύτερα περιθώρια για επεκτατικές πολεμικές επιχειρήσεις. Εκείνη την εποχή νόμισμα ήταν ουσιαστικά ο χρυσός.