Rib and Sea

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Συνηθίσαμε πια να πηγαίνουμε στα νησιά του Αιγαίου τον χειμώνα. Από τότε δηλαδή που η οικονομική κατάσταση έκανε τα ταξίδια με φουσκωτό απαγορευτικά. Κι' εκεί που είχαμε κάποτε την εντύπωση πως μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες αξίζει να πάει κανείς στον Άϊ Στράτη, στη Λήμνο ή στην Αστυπάλαια, φέτος αλλάξαμε γνώμη! Είδαμε π.χ. μια Αστυπάλαια γαλήνια, με τον ήλιο να τη λούζει στα τέλη Νοεμβρίου, με τους ανθρώπους της πρόθυμους να μας μιλήσουν, αφού δεν τους κυνηγάει πια ο καλοκαιρινός επισκέπτης και η ανάγκη του Αυγουστιάτικου μεροκάματου, με αμέτρητους ελεύθερους χώρους να παρκάρουμε το αυτοκινούμενο, με την εκπληκτική αρχαιοφύλακα Ξενούλα Πετρινώλη να ασχολείται αποκλειστικώς μαζί μας και να μας ξεναγεί στο πανέμορφο κάστρο της Χώρας, με την πρόεδρο του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Ιωάννα Μαριάκη να φοράει για το χατήρι μας την αστυπαλίτικη φορεσιά και να χορεύει σούστα μόνη της!

Πηγή : http://www.manosdanezis.gr/index.php/blog/379-2015-08-23-18-58-05

Του Μάνου Δανέζη (Επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Διανύοντας μια κρίσιμη για το Έθνος μας περίοδο, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι, παρ' όλο που όλοι προσπαθούν να προσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών στο τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα, κάτι συμβαίνει, πίσω από όλα αυτά, που κάποιοι γνωρίζουν και σιωπούν, αλλά οι πολίτες αγνοούν ή δεν ενθυμούνται

Άσχετα με το αν συμφωνούμε η όχι, είναι πλέον φανερό ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντιπαλεύουν μόνο τα φριχτά οικονομικά μας δεδομένα, αλλά και κάποιους διεθνείς σχεδιασμούς οι οποίοι απλά χρησιμοποιούν ως μέσον πίεσης την οικονομική δυσπραγία μας, την οποία έντεχνα και σκόπιμα δημιούργησαν με πολλούς τρόπους τις τελευταίες δεκαετίες.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η συζήτησή μου με τον ογδονταπεντάχρονο σήμερα κ. Δημήτρη Σταβλά ανέτρεψε όσα ήξερα και όσα διαπίστωσα κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μας στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. Ένας όρμος απολύτως προστατευμένος, ασφαλές καταφύγιο για τα σκάφη, κρανίου τόπος όμως στα τέλη Νοεμβρίου, με το καίκι μόνο του Καλύμνιου ψαρά Λευτέρη Ναρλή και την κυρία Σταυρούλα Μαρινάκη να κρατάει ανοικτό το μοναδικό εστιατόριο του μικρού οικισμού που μοιάζει να είναι εγκαταλελειμμένος.

"Μην το κοιτάς πώς κατάντησε σήμερα που ο κόσμος έφυγε. Το Βαθύ κράτησε ζωντανή την Αστυπάλαια στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής κατοχής", λέει ο κ. Δημήτρης Σταβλάς, και συνεχίζει. "Στο Βαθύ ζούσε κόσμος, καλλιεργούσε τη γη και έπαιρνε τα καλά της θάλασσας, που ήταν αφθονα. Εγώ δούλεψα στα ασβεστοκάμινα. Ο Αστυπαλίτικος ασβέστης είναι ο καλύτερος που υπάρχει! Καίγαμε τους κέδρους στα καμίνια και φτιάχναμε κάρβουνα. Με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και το αίτημα των εργατών για καλύτερο μισθό, η λειτουργία των ασβεστοκάμινων κρίθηκε ασύμφορη και έκλεισαν. Ερχόταν ο κόσμος στο Βαθύ από τη Χώρα και τον Γιαλό με τα μουλάρια γιατί τότε δεν υπήρχε δρόμος. Πολλές φορές φεύγαμε το πρωί και επιστρέφαμε την ίδια ημέρα! Μεταφέραμε ακόμη και νερό με τα μουλάρια στο Ιταλικό στρατόπεδο που βρισκόταν στο Καστελάνο. Υπήρχαν πολλά πηγάδια με νερό στο Βαθύ".

Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σε κάθε γωνιά αυτής της πατρίδας υπάρχουν θέματα. Θέματα με ενδιαφέρον ανθρώπινο, οικολογικό, κοινωνικό, δημοσιογραφικό. Όρεξη να έχεις να τα προσεγγίσεις, να τα αφουγκραστείς και να τα δημοσιοποιήσεις. Για του λόγου το αληθές : Ποιος θα περίμενε ότι στο Βαθύ της Αστυπάλαιας, τέλη Νοεμβρίου, θα έβρισκε άνθρωπο να συζητήσει και, πολύ περισσότερο, να ακούσει το παράπονό του, την αγανάκτησή του για όσα μας ετοίμασαν και προγραμματίζουν για μας χωρίς εμάς; Ε λοιπόν, εγώ είχα την τύχη να βρω έναν τέτοιο άνθρωπο στην ερημιά ενός ερημικού τόπου.

Συνάντησα τον Λευτέρη Ναρλή, ένα Καλύμνιο ψαρά που αγκυροβολεί το καίκι του εδώ και πολλά χρόνια στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. Ένα ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο όπου ο καπετάν Λευτέρης βρίσκει την ησυχία που τόσο έχει ανάγκη. Με συντροφιά το ραδιοφωνάκι του και την κυρία Σταυρούλα που κρατάει το μοναδικό εστιατόριο στο Βαθύ.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοιο υψηλό επίπεδο ξενάγησης στο κάστρο της Αστροπαλιάς όπως αυτή που μου έκανε η 24χρονη συμβασιούχος αρχαιοφύλακας Ξενούλα Πετρινώλη. Ήμουν μάλιστα εξαιρετικά τυχερός καθώς η 30ή Νοεμβρίου ήταν η τελευταία ημέρα της τετράμηνης σύμβασής της! Την επόμενη μέρα η πόρτα του κάστρου θα ήταν κλειστή και η ξενάγησή μου εκεί αδύνατη! Είναι αυτά τα οξύμωρα που υποβαθμίζουν τη χώρα και ταλαιπωρούν τους πολίτες της. Μία νέα κοπέλλα, της οποίας η αγάπη για την ιστορία και την παράδοση του νησιού της την όπλισε με γνώσεις, προσλαμβάνεται με τετράμηνη σύμβαση για να απολυθεί και να λάβει μέρος στον επόμενο διαγωνισμό ανάμεσα σε, ποιος ξέρει, πόσους συν-υποψηφίους. Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν θα λάβει υπ' όψη του τις γνώσεις και το ταλέντο της. Θα αρκούν λίγα επιπλέον μόρια (π.χ. λόγω πολύτεκνης οικογένειας) για να χάσει η Ξενούλα τη θέση αυτή που είναι όμως, θα έλεγε κανείς, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της!