Rib and Sea

Αγαπητέ Γιώργο,

Σπανίως απευθύνομαι γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο υπό μορφήν ανοικτής επιστολής προς κάποιον, αλλά σήμερα, ας κάνουμε μιάν εξαίρεση, χάριν μιας παλιάς...(εκ των πραγμάτων) σχέσης, αφ’ ενός μεταξύ ενός καλλιτέχνη κι ενός σχολιαστή, αφ’ ετέρου μεταξύ δύο φίλων, έστω πρώην φίλων. Αν είμαστε πρώην φίλοι, διότι, όσο κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας (όταν οι φίλοι δεν τροφοδοτούν τη φιλία τους, η σχέση τους χλωμιάζει) ορισμένες πέτρες, απ’ αυτές που θεμελιώνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, παραμένουν στη θέση τους - και, με τα χρόνια, γίνονται ιερές.

Ρεπορτάζ, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είπα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση που μου έστειλε τις προάλλες το ΕΠΑΜ του Νότιου Τομέα, να ενισχύσω την "επανάσταση της πατάτας" και να γραφτώ στον κατάλογο αυτών που ήθελαν να αγοράσουν φθηνή πατάτα Νευροκοπίου. Οι μέρες περνούσαν, κι' εγώ, μέσα στη φούρια της συγγραφής και του μοντάζ, το ξέχασα. Χθες όμως έλαβα την υπενθύμιση, και τις οδηγίες μαζί, για την παραλαβή των είκοσι κιλών πατάτας που είχα παραγγείλει, στην τιμή των 0,32 ευρώ το κιλό. Με αριθμό παραγγελίας, σχεδιάγραμμα για εύκολη εύρεση του τόπου παράδοσης και πάει λέγοντας. Προχωρημένα πράγματα και μπράβο στους διοργανωτές αυτής της προσπάθειας.

Tου Χρήστου Γιανναρά.

H στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας δύσκολα συμβιβάζονται με τη νηφαλιότητα, την ορθοβουλία, τις ψύχραιμες αξιολογήσεις. Oταν δεν υπάρχει πια μισθός ή ο μισθός εξαντλείται σε ελάχιστες μέρες και οι υπόλοιπες του μήνα ξημερώνουν σαν απειλή, δεν υπάρχει μυαλό για διαφορετικά ενδιαφέροντα, για ποιοτικές ενασχολήσεις. Tο μαρτύριο του άνεργου, του χαμηλόμισθου, του βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου είναι η τέλεια ανημπόρια του να ασχοληθεί με ό, τι ομορφαίνει τη ζωή – να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να χαρεί τον περίπατο, να κουβεντιάσει ξέγνοιαστος για ό, τι αγαπάει. Aνημπόρια ψυχική, λογικά μη ελεγχόμενη, παραλυτική.

Είμαι, γενικώς, ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος. Ενίοτε και ευκολόπιστος. Προσπαθώ, κατά κανόνα, να δικαιολογήσω τις πράξεις των άλλων, ακόμη και όταν είναι δια γυμνού οφθαλμού ορατός ο παραλογισμός κάποιων σκέψεων ή επιλογών τους. Όσο όμως και αν προσπαθώ να δικαιολογήσω την εμμονή των οικονομικών (αν)εγκέφαλων της εκάστοτε κυβέρνησης στην επιβολή τεκμηρίων διαβίωσης, για τη μία και μοναδική κατοικία και τα στοιχειώδη μέσα κίνησης και αναψυχής, προκειμένου να εξοντώσουν τη Λερναία Ύδρα που ακούει στο όνομα "φοροδιαφυγή", τόσο πιο πολύ βεβαιώνομαι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ψυχασθενείς, αν όχι ηλίθιοι!