Rib and Sea

Σχόλια - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Παράξενες θαλασσινές "παντρειές" γίνονται τελευταία, με φόντο, τι άλλο, τα ταραγμένα μυαλά των κυβερνώντων και, εξ αιτίας αυτών, την πρωτοφανή και ανείπωτη κρίση στις τσέπες μας. Ενός τέτοιου "γάμου" υπήρξα αυτόπτης μάρτυς, στις 20 Αυγούστου, στο ρομαντικό και συγχρόνως βεβαρυμένο για τις τιμωρίες, τις δολοφονίες και τις ίντριγκες των πρώτων ετών του εθνοαπελευθερωτικού μας αγώνα, Ναύπλιο.

Εκεί λοιπόν που τα λέγαμε με τους ψαράδες του τοπικού συλλόγου, κατέφθασε ρυμουλκούμενο ένα... ιστιοπλοϊκό, τον καθρέφτη του οποίου στόλιζε μια 90άρα εξωλέμβια Evinrude Etec! Το γεγονός, αυτό καθ' εαυτό, ουδόλως με εξέπληξε, δεδομένου ότι παρόμοια σκάφη είχαμε συναντήσει, ουκ ολίγα μάλιστα, κατά την διάρκεια του αξέχαστου εκείνου περάσματός μας από τα ποτάμια της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας, το καλοκαίρι του 1991 εν πλω προς (και από) το Inverness της Σκωτίας.

Σαράντα ημέρες και νύχτες μείναμε φέτος το καλοκαίρι στις Αλυκές της Ζακύνθου. Στο διάστημα αυτό συνέβησαν πολλά. Πυρκαγιές, ύποπτη προσέγγιση και παραμονή τούρκικου εμπορικού πλοίου στον κόλπο των Αλυκών, καταρρακτώδης βροχή, υπέροχες νύχτες γεμάτες φεγγάρι, "πατεντάδικες" επιθέσεις, θαλάσσια ρύπανση, φουσκωτά σκάφη-"περίπτερα" βγαλμένα απ' το παρελθόν, γιορτή ψωμιού, θαλασσόσκυλοι, γάμοι Τσέχων τουριστών, πτήσεις και "αερομαχίες" με παραμοτέρ πάνω απ' τη θάλασσα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήταν στο Λονδίνο για την προώθηση της Συλλογής "Local stranger". Όπως μπορείτε να δείτε στο Amazon, η συλλογή αυτή περιέχει αρκετά γνωστά τραγούδια του Αλκίνοου, μεταφρασμένα στα Αγγλικά ("Καθρέφτης", "Με τόσα ψέματα", "Απόγευμα στο δέντρο" κ.α.).

Στο Λονδίνο, ένας Άγγλος δημοσιογράφος του είπε: "σας κατηγορούμε" (σ.σ. εννοεί τους Έλληνες). Ο Αλκίνοος εξοργίστηκε και έγραψε ένα αρκετά δυνατό κείμενο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Άλλωστε, είναι γνωστές οι πολιτικές του ανησυχίες και οι στοιχειοθετημένες απόψεις που έχει σε πολλά θέματα. Διαβάστε το κείμενο παρακάτω:

«Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το 'χουν σε τιμή, το 'χουν σε ικανότητα να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται….Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας».

Τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη έρχονται στη σκέψη μου συχνά και νοιώθω απέραντη αηδία να με διακατέχει όσο συλλογιέμαι ότι το Έθνος μου, βαδίζοντας στα μονοπάτια της εξαθλίωσης, βρίσκεται πλέον υπό Κατοχή, με οικονομικούς όρους βέβαια, αλλά με χιλιάδες μέχρι σήμερα «εκτελέσεις» αφού δεν υπάρχει πιά οικογένεια που να μην έχει έναν άνεργο, που να μην φοβάται για την καθημερινή κατρακύλα των ονείρων της και την δημιουργία σωρού ερειπίων επί των οποίων ολόκληρη η ελληνική κοινωνία καλείται να ζήσει. Αν το λένε αυτό ζωή πιά και όχι ελαιοτριβείο ψυχών και σωμάτων!