Rib and Sea

Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​τραγωδία μας των Ελλήνων σήμερα είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τα όσα συμβαίνουν όχι με τη λογική μας, την κριτική λειτουργία του νου μας, αλλά με την παθητική κατανάλωση εντυπώσεων. Αυτή η απλή φρασούλα, που μπορεί να την εκλάβει κανείς σαν «σχήμα λόγου» ή έκφραση ρητορική, συνοψίζει μια συλλογική συμφορά.

Οσοι αναλαμβάνουν, χρυσοπληρωμένοι, να μετασκευάσουν αυτά που πραγματικά συμβαίνουν σε τεχνουργημένες «εντυπώσεις», με αντεστραμμένη την εικόνα της πραγματικότητας, είναι σπουδαγμένοι παραχαράκτες, περιζήτητοι στην «αγορά» –χάρη σε αυτούς οι παραγωγικές και ανταλλακτικές σχέσεις έχουν μετασχηματιστεί σε αρένα πολυμήχανης πανουργίας και απατεωνίας.

Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/01/blog-post_23.html

Ο "εφευρέτης" του επιθετικού όρου graeculus (δηλαδή "μικρός έλληνας") φέρεται να είναι ο Κικέρωνας. Ο Κικέρωνας λοιπόν, αποκαλούσε κάποιους έλληνες της εποχής του, που γνώριζε ο ίδιος ή μάθαινε για αυτούς, graeculi (γραικύλους) μικρούς έλληνες, προσπαθώντας πιθανότατα να τους ξεχωρίσει από τους μεγάλους Έλληνες, αυτούς που αιώνες πριν από αυτόν δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνικό κλασσικό πολιτισμό, και τους οποίους θαύμαζε ως ινδάλματά του και προσπαθούσε να μιμηθεί.

Για τον Κικέρωνα η λέξη Graecus-Έλληνας  είχε ιδιαίτερη σημασία, επειδή έκρυβε μέσα της το μεγαλείο του ελληνικού κλασσικού πολιτισμού, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει ως Graecus τον έλληνα εκείνο (της εποχής του) που με την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ελαττώματά του, την σοβαροφάνειά του, την κομπορρημοσύνη του, την πνευματική ψευδοκαλλιέργειά του προσέβαλε την ιστορική μνήμη των μεγάλων ελλήνων προγόνων του. Tον χαρακτήρισε άρα, κατ’ αντιδιαστολή με το Graecus, ως graeculus.

Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/01/blog-post_22.html

Το blog δεν έχει σκοπό να σχολιάσει σε βάθος τα όσα μέσα σ' αυτή την καινούργια χρονιά διαδραματίζονται στην πατρίδα μας. Όχι πως δεν έχει άποψη, ατού κι επιχειρήματα. Αλλά δεν θέλει. Τα λόγια ωχριούν μπροστά στα συναισθήματα.

Πώς μπορούν τα λόγια να περιγράψουν αυτό που αισθάνεται κάποιος βλέποντας την Βουλή να μπορεί πιά να παρομοιαστεί μόνον με τον υπόκοσμο και της πρακτικές της μαφίας; Πώς μπορεί το στόμα, η πέννα, το πληκτρολόγιο να περιγράψει την οργή, το μπούκωμα που σου φέρνει το άδικο, την αίσθηση ανημποριάς κι απελπισίας, όταν ένα ολοκληρωτικού τύπου καθεστώς μέσα στην πραξικοπηματική του αυθάδεια διασύρει συλλήβδην όσους έλληνες αντιστέκονται και αντιδρούν στις επιλογές του, ονομάζοντάς τους  "φασίστες", "εθνικιστές", "ακροδεξιούς";

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Αν εκθειάζεις τον πρωθυπουργό που ζούσε μια ζωή βουτηγμένος στην αυταπάτη, δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα. Το ίδιο και όταν λοιδορείς εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών που ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα, να συνέρχονται ησύχως και αόπλως διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στα κυβερνητικά εγκλήματα και στην παραβίαση του Συντάγματος από μία συγκυριακή πλειοψηφία επίορκων γελωτοποιών.

Angie Samiou‏ @AngieSamiou
Υποκλίνομαι στον Πρωθυπουργό, τον Άνδρα, τον Ηγέτη, τον Άνθρωπο @atsipras!
3:00 π.μ. - 13 Ιαν 2019

Ανησύχησα, όταν άκουσα προχθές, ότι οι αντιεξουσιαστές οργανώνουν αντισυγκέντρωση στα Προπύλαια. Προφανώς αντιτιθέμενοι στη χθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της συμφωνίας  των Α-πρε(σ)πών. Ανησύχησα, επειδή οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε τίποτε, που μάχονται, υποτίθεται, την κρατική εξουσία, αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν με όσους θα διαδήλωναν κατά της εν λόγω συμφωνίας. Η ΕΛ.ΑΣ., λέει, έλαβε τα δέοντα μέτρα, ώστε να μην έλθουν οι λοβοτομημένοι σε επαφή με τους πατριώτες.  Ας  δούμε τί λένε οι νόμοι: