Μικροί και έφηβοι, τον καιρό που ήμασταν, μάθαμε πως κανένας αγώνας, μικρός ή μεγάλος δεν πάει χαμένος. Ίσως ήταν τέτοια η εποχή. Ή υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Ήταν άλλωστε μιά εποχή που η ανθρωπότητα είχε βγει από δυό παγκόσμιους πολέμους, και η επιστήμη και τα γράμματα έδειχναν να παίρνουν κεφάλι στην κούρσα τους με τον σκοταδισμό, τον φασισμό, την φτώχεια, τον φανατισμό.
Ήταν μάλλον η εποχή της αθωότητας. Ή απλούστατα ήταν η βρεφική ηλικία μιάς μετάλλαξης του φασισμού, που τότε κανείς δεν αξιολογούσε σαν επικίνδυνη, αντίθετα την έβλεπαν χαριτωμένη στα πρώτα της βήματα, και την κανάκευαν, και την νταχντιρντίριζαν και την τάϊζαν δουλειά, πόρους, χρόνο και ενέργεια, ώσπου ο χαριτωμένος έφηβος καταναλωτισμός, ενηληκιώθηκε και έγινε ένας τερατώδης νεοφιλελευθερισμός, άγαρμπος στην αρχή και άπειρος, μαθαίνοντας όμως γρήγορα όλες τις τακτικές της χειραγώγησης,της καταστολής και της καταδυνάστευσης των λαών, της ανθρωπότητας γενικότερα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έχω επανειλημμένως ακούσει τους παραμορφωμένους δημοσιογράφους και παρουσιαστές τών ΜΜΕ να κάνουν λόγο για τον τάδε ηλικίας «εκοσιένα χρόνων» [μερικοί χρησιμοποιούν και το «χρονώνε»], για «εικοσιένα χιλιάδες πρόσφυγες» κ.λπ. Χθες όλο το πρωί άκουγα στο ραδιόφωνο για το Λιμενικό που «περισυνελέγει ναυαγούς», που έχουν «περισυνελεγεί τόσα πτώματα» κ.λπ. Και το μεσημέρι μού ρίχνει ο Σταύρος στο δόξα πατρί από το συνέδριο του «Πολίτες βλήματα κάντε μας κουνήματα» το ανεπανάληπτο όνειρό του: «την ώρα που στη Βουλή θα υπάρχουν εκατόν πενήντα μίες γυναίκες».
Εξουθενωμένος αυτοπαρηγορήθηκα προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχει, όπως λένε πάμπολλοι, σημασία η ορθογραφία, η γραμματική ή το συντακτικό, αρκεί να μεταδίδεις κάτι μεστό που καθηλώνει τον ακροατή ή τον αναγνώστη. Ίσως δεν πρέπει να διαφωνήσω, αν λάβω υπόψη μου πως όταν διαβάζω «η εφεσιβόληση της πρωτόδικης απόφασης» μένω κάγκελο επ’ αρκετόν, ήτοι καθηλωμένος και αποσβολωμένος. Ας δώσω, λοιπόν, σημασία στην ουσία. Τί ουσιαστικό μού είπαν οι «αναδυόμενοι νέοι πωλητικοί αστέρες» από το βήμα του σιναιδρήου ενώπιον δεκάδων δημοκρατικά διορισμένων συνέδρων.
Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.
Ένας μαινόμενος ολιγάρχης μπήκε χτες στο γήπεδο, κουβαλώντας μαζί του ένα όπλο. Θα πείτε ότι αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα στην Κολομβία της ΝΑ Ευρώπης. Πρόκειται για τον Ιβάν Σαββίδη του ΠΑΟΚ! Φαντάζομαι έχετε πέσει όλοι από τις καρέκλες σας. Και κυρίως ο κ. Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του. Α! Λεπτομέρεια: Ο διαιτητής ανακάλεσε έπειτα από 3 ώρες παραμονής στα αποδυτήρια απόφαση που ήταν αρχικά σε βάρος του ΠΑΟΚ...
Μιλάμε για τον ίδιο Σαββίδη που είχε πει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα γίνει πρωθυπουργός, ο ίδιος Σαββίδης της ΣΕΚΑΠ, ο ίδιος Σαββίδης για τον οποίον έκανε δηλώσεις ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Του Κώστα Στούπα.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο ευρύ κοινό έχει μείνει γνωστός για τη φράση "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και όχι για άλλες μνημειώδεις φράσεις όπως "η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση" ή "Ανθ’ ημών ο Γουλιμής... καληνύχτα σας" με την οποία και εγκατέλειψε την πολιτική.
Ο Μιλτιάδης Γουλιμής ήταν κάποιος Μεσολογγίτης πολιτευτής τον οποίο ο σοφός λαός της εποχής έστειλε το 1895 στη Βουλή αντί του Τρικούπη, σαν τους δεκάδες που ζεσταίνουν τα έδρανα του κοινοβουλίου σήμερα...
Από τις τρεις φράσεις του Τρικούπη η μόνη που δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες είναι η φράση: "Η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση".
Εάν μέχρι να τελειώσει η βάρδια τούτων των προδοτών και πιάσουν σκοπιά οι επόμενοι, έχουμε βγεί αλώβητοι, όχι σαν κοινωνία (αυτό είναι αδύνατον πιά), αλλά σαν κράτος, σαν εδαφική επικράτεια, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για θαύμα, όπου ένας θεός-προστάτης άγγελος φύλακας της Ελλάδας θα έχει βάλει το χεράκι του.
Ζούμε μεγαλειώδεις στιγμές τύπου μετασοβιετικής "δημοκρατίας", όπου επικρατεί η διαφθορά και η λεηλασία, νόμος είναι ο υπόκοσμος και το παρακράτος, όπου η ολιγαρχία και η διαπλοκή έχουν ταπεινώσει πλήρως ένα πολιτικό σύστημα ηθικών και νοητικών νάνων, και όπου οι μνημονιακοί δωσίλογοι ζητούν γονατιστοί απ΄ την διεθνή μαφία να έρθουν να "επενδύσουν" σε μιά χώρα "μπάτε σκύλοι αλέστε", και "μάθανε πως @αμιόμαστε πλακώσανε κι οι γύφτοι".