Rib and Sea
Περί ομαδικών απολύσεων.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Δεν θυμάμαι η ποσοστή αξιολόγηση είναι αυτή που μας βγάζει την ψυχή. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις έτρεχαν και δεν έφταναν την τελευταία στιγμή για να κλείσουν μια αξιολόγηση και να πάρουμε τη δόση μας. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν ξεσκιστεί στις μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε.
Το μείζον ζήτημα της τρέχουσας αξιολόγησης είναι οι ομαδικές απολύσεις. Πίσω από αυτές κρύβονται κατά πάσα πιθανότητα οι ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες, οι οποίες είναι υπερφορτωμένες με προσωπικό. Το θέμα είναι γνωστό από τα μέσα του 2013 http://www.boro.gr/11972/apochoroun-10-000-ergazomenoi-se-trapezes
Μήπως οι Ρώσοι είναι πιο έξυπνοι;
Του Bruno Guigue*, Arrêt sur Info (Ελβετία).
Ο Μπαράκ Ομπάμα μόλις δήλωσε ότι η Ρωσία είναι «μια μικρή χώρα που δεν παράγει τίποτα, η οποία εξάγει πετρέλαιο, φυσικό αέριο και όπλα ... μια χώρα που δεν καινοτομεί». Η Ρωσία δεν αποβλέπει στην οικονομικά ηγεμονία, πράγματι. Γνωρίζει τα όριά της. Αλλά δεν κλέβει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από άλλες χώρες υποθάλποντας εμφύλιους πόλεμους, όπως η Δύση έκανε στη Λιβύη. Δεν σπέρνει το χάος στο εξωτερικό υπό τον υποκριτικό πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν εισβάλλει ή δεν αποσταθεροποιεί κανένα κυρίαρχο κράτος, δεν χρηματοδοτεί καμία οργάνωση για να σπείρει διαταραχές σε καμία χώρα. Παρεμβαίνει στη Συρία, κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης, και πολεμά τους τρομοκράτες αντί να τους προσφέρει όπλα, ενώ προσποιείται ότι τους πολεμά.
«Aφεικέναι δ' αὐτὴν ὅτι τὸν Καίσαρος ἔδει γάμον οὐ πράξεως αἰσχρᾶς μόνον, ἀλλὰ καὶ φήμης καθαρὸν εἶναι».
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Εδώ κάτι λέει ο Λυγερός που το περάσαμε ντούκου. Ποιά σχολεία είπατε πως επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός στη Θράκη κ. Λυγερέ; Ποιός να τον συμβούλεψε άραγε! Ο Νάσος Θεοδωρίδης εξακολουθεί να μετέχει στα κυβερνητικά δρώμενα ή έχει μείνει το άρωμά του;
Όταν ο Λοβέρδος έθεσε το μείζονος σημασίας ζήτημα των κυβερνητικών στελεχών που υπηρετούν σε ευαίσθητες θέσεις και έχουν συζύγους ή συντρόφους τουρκικής καταγωγής και ιθαγενείας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε:
«Ντρέπομαι τόσο για το δημοσίευμα όσο και για την ερώτηση του κ. Λοβέρδου. Ο πρωθυπουργός επιλέγει τους συνεργάτες του με κριτήρια την επάρκεια, την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη και πάνω απ' όλα την εντιμότητα. Κάποιοι, ακολουθώντας χυδαίο κιτρινισμό, μπορεί να θεωρούν ότι η προσωπική ζωή πρέπει να αποτελεί κριτήριο για την επιλογή των συνεργατών του πρωθυπουργού. Θεωρούμε αυτή τη θέση απολύτως απαράδεκτη».
Περί δημοκρατικής και λαϊκής νομιμοποιήσεως.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Συζητούσα προ ημερών με φίλους, οι οποίοι παρεπονούντο επειδή το Σύνταγμα κάνει λόγο για λαϊκή εξουσία, αλλά η εξουσία δεν φαίνεται να ανήκει στον λαό, από τον οποίο και να ασκείται πραγματικά. Τους απάντησα με τα κάτωθι: (Φωτο 1).
Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με έμβλημα το πουλί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επαναφέρει σε ισχύ το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις περί του πολιτεύματος, έχοντας διαπιστώσει «την καθολικήν και ομόφωνον συμπαράστασιν του Ελληνικού Λαού». Ποίος ο διαπιστώσας την συμπαράστασιν αυτήν; Ο ορκισθείς ΠτΔ κατόπιν προτάσεως των Ενόπλων Δυνάμεων. Ιδού το πρωτόκολλον ορκωμοσίας με έμβλημα το πουλί (φωτο 2).
Εν συνεχεία ο αυτός ΠτΔ προκηρύσσει εκλογές και ορίζει ότι η Βουλή που θα προκύψει από αυτές θα έχει εξουσία συντακτική, αφού διαπίστωσε και πάλι την «σταθεράν αξίωσιν» του Ελληνικού Λαού να εκλέξει κυβέρνηση με αδιάβλητες εκλογές και να αποκτήσει νέο Σύνταγμα. Ιδού η σχετική πράξη χωρίς πουλί (φωτο 3 - δύο σελίδες).
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι: πόθεν άντλησε ο ΠτΔ που ορίσθηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις την εξουσία να προκηρύξει εκλογές και να χαρακτηρίσει Συντακτική την αναδειχθησόμενη Βουλή;
Τα κοράκια που ξεσκίζουν τον λαό στο όνομα κάποιου Συντάγματος.
Του Παναγιώτη Τραϊανού.
«... Επιβιώνουν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται είτε νικήθηκαν είτε δεν υπήρχαν. Επιβιώνουν οι ακροδεξιοί φασίστες και οι αριστεροί χαφιέδες. Αυτή είναι η παγίδα που μας οδήγησε στον δικομματισμό. Όμοιοι άνθρωποι γίνονται εχθροί, ακολουθώντας διαφορετικά κόμματα. Όμοιοι άνθρωποι γίνονται διαφορετικοί, γιατί ακολουθούν διαφορετικές ηγεσίες. Αυτοί είναι οι υποτιθέμενοι "κεντρώοι", οι οποίοι αποτελούν τον ρυθμιστικό παράγοντα που δίνει τη νίκη στις εκλογές. Αυτό είναι το golpo grosso της μεταπολίτευσης.
Τα δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και το αριστερό Σύνταγμα ακυρώνεται. Τίποτε δεν αλλάζει και έχουμε καθηλωθεί στην εποχή της "επάρατης". Τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν στην ακροδεξιά προ Χούντας εποχή, πρωταγωνιστούν και στη συνταγματικά "αριστερή" περίοδο της μεταπολίτευσης. Οι ρόλοι έχουν αλλάξει και όχι η παράσταση. Ο πραγματικοί ακροδεξιοί κατορθώνουν και επιβιώνουν μέσα στη ΝΔ, αποκτώντας ανέλπιστα λαό να τους ψηφίζει και οι λακέδες της Αριστεράς κάνουν αυτά τα οποία έκαναν πάντα και άρα ελέγχονται. Το πολιτικά χρεοκοπημένο ΚΚΕ απλά υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό για να κρατάει το "ίσο" και άρα να νομιμοποιεί την επίσημη ακροδεξιά των κραυγαλέα γραφικών, θρησκόληπτων και των τρελών. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιτρέπει σε χαφιέδες να εμφανίζονται σαν δημοκράτες. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιτρέπει στα μεγάλα κόμματα να "λεηλατούν" την δημοκρατική παράταξη. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιβιώνει χάρη στην ύπαρξη του ΚΚΕ. Του ΚΚΕ, που ετεροπροσδιορίζεται και αυτοπροσδιορίζεται για να πάρει τη θέση του στο πολιτικό φάσμα. Του ΚΚΕ, που είναι αριστερό, γιατί απλά δεν είναι ακροδεξιό. Του ΚΚΕ, που δεν είναι δημοκρατικό, γιατί απλά είναι κομμουνιστικό.