Rib and Sea

Πηγή : http://www.komistes.gr/%CF%84%CE%B1-210-000-%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Του Θάνου Τάκη.

Κι αν δεν το γνώριζες, τώρα το ξέρεις και το ξέρουμε, αγαπητέ αναγνώστη. Η Δυτική Ευρώπη, η Ευρώπη του Βορρά, καμώνεται την ωραία, ρωτά τον ψεύτη καθρέφτη της για τον ουμανισμό της αλλά είναι σημαδεμένη, μια φτιασιδωμένη λεπρή κάτω από το βαρύ μακιγιάζ της ανθρωπιάς που χαίρεται να καμώνεται ότι διατηρεί. Και δεν αρκεί η θλίψη για να χαρακτηρίσει κανείς την δήλωση-κλαυσίγελω του Δανού Πρωθυπουργού ότι ο νόμος για την κατάσχεση της (κινητής διότι άλλη δεν διαθέτει) περιουσίας του πρόσφυγα που ζητά άσυλο είναι «ο περισσότερο παρεξηγημένος νόμος στην ιστορία της Δανίας«. Αν το εννοεί, λυπάμαι που δεν γνωρίζω να βρίζω στα δανέζικα, να του γράψω, του αληταρά...

Δεν μπορώ επίσης να γνωρίζω με βεβαιότητα σε ποιον απευθυνόταν ο κύριος αυτός κι ένιωσε την ανάγκη να πει τα ανείπωτα και ποιος παρεξήγησε τι, αλήθεια! Ότι δηλαδή επιτρέπεται στον αιτούντα ασύλου να διατηρήσει το ισόποσο των 1.000 βρετανικών λιρών (10.000 δανέζικες κορώνες ή 1.340 ευρώ) αλλά ούτε δεκαρίτσα πάνω από το ποσό αυτό. Ίσως να απευθυνόταν στους κορυφαίους του πλανήτη στο αντίστοιχο ζήτημα των κατασχέσεων από τους φουκαράδες άτυχους, οι οποίοι τι άλλο θα ήταν εκτός από Γερμανοί, αγαπητέ αναγνώστη;

Διότι στην κορυφή της σχετικής λίστας της ντροπής, νικητές με έπαθλο χρυσό (δόντι) θλιβεροί τροπαιοφόροι, στρογγυλοκάθονται οι λιπαροί κοκκινομάγουλοι του ένδοξου ομοσπονδιακού κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, γείτονες της άλλης μεγαλοφιλόξενης Βαυαρίας της οποίας τα γουνοράμματα ετοιμάζονται και ακολουθούν, όπου επίσης διατηρούν σχετική νομοθεσία ανθρωπιστικώς κατάλληλη για να κατάσχουν μετρητά και άλλα αντικείμενα αξίας που ξεπερνούν αθροιστικά το ζωηχαρισαμενίτικο ποσό των 350 (τριακοσίων πενήντα) ευρώ. Το χρυσό μοιράζονται με τους οράνιε Ολλανδούς οι οποίοι, επίσης, αφήνουν χαριστικά το ίδιο ποσό, οι πονετικοί...

Δεύτεροι και καταϊδρωμένοι από την έρευνα στα μπας-κλας θαλασσοπνιγμένα μπογαλάκια του στρατού των κακόμοιρων, τα πατριωτάκια του Σόιμπλε, οι μπαβ-άριανς. Οι συγκεκριμένοι φιλεύσπλαχνοι μπυρολάγνοι επιτρέπουν στους άτυχους Αγιάννηδες να διατηρούν 750 ολόκληρα ευρώπουλα, όπως δήλωσε ο πλήρως αναιμικός στην περιοχή των παρειών, υπουργός Εσωτερικών Joachim Herrmann. Ο καλός πολιτικός που μετρά ευρώ και ονειρεύεται τα πφένιχ των καμαράντεν του δηλώνει περήφανος με τον εαυτό του: «Η συγκεκριμένη πρακτική στην Βαυαρία και οι κανόνες που ισχύουν συγγενεύουν με αντίστοιχους στην Ελβετία«.

Δεν είναι τυχαίο που ετούτος ο μπαβάριαν ανέφερε την προς νότο γείτονα και συγγενή του, Ελβετία. Διότι και οι συγκεκριμένοι προοδευμένοι Ευρωπαίοι εφαρμόζουν παρόμοιο νόμο, εδώ και 20 χρόνια μάλιστα, πρώτοι όλων. Και επιτρέπουν στους αναζητούντες άσυλο να διατηρήσουν περιουσία 900 ακεραίων ευρώ, αδυναμία μιας φιλεύσπλαχνης φύσης που τους χαντακώνει στον πρωταθλητισμό και τους ρίχνει στην χάλκινη τρίτη θέση της απανθρωπιάς. Τουλάχιστον είναι στο βάθρο. Ως καλοί σαράφηδες μάλιστα, κρατούν ενημερωμένα τεφτέρια, τα καλόπαιδα. Ιδού και το αποτέλεσμα των κόπων τους: σύμφωνα με άρθρο του BBC, για το 2015, οι καταδεκτικοί Ελβετοί κατάφεραν να συλλέξουν 210.000 ελβετικά φράγκα από 112 φτωχοδιάβολους πρόσφυγες. Δεν είναι τυχαίο, βλέπεις, αγαπητέ αναγνώστη, ότι και για το 2016 η χώρα της μίλκα και του ΑΕΠ των 483,4 δισ. ευρώ, αναμφισβήτητη πνευματική πατρίδα του Σάιλοκ προδιαγράφει σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Έτσι γίνονται τα λεφτά, ξοδιάρη μου!

Όμως και οι γλυκομίλητοι Ολλανδοί, κάτι προσπαθούν. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια έχουν καταφέρει να σώσουν από τα χέρια των σπάταλων κρουαζιεροσουλατσαδόρων μαυροκέφαλων μισό μιλιούνι ευρώπουλα! Μάλιστα! Σύμφωνα με τον σφιχτοχέρη υπουργό Εσωτερικών Klaas Dijkhoff, κάθε πρόσφυγας υποχρεούται να παραδώσει αντικείμενα αξίας άνω των 350 ευρώ, αλλιώς το ολλανδικό χέρι ταξιδεύει νομίμως στην τσέπη του σκουρόχρωμου, κατάσταση που έφερε στα ταμεία του ευαίσθητου κράτους 177.000 ευρώ το 2013, 178.000 ευρώ το 2014 (μη αμελητέα η αύξηση των 1.000 ευρώ, ψάξανε και τις κωλοτσέπες, θαρρώ) και, δυστυχώς, μόνο 137.000 ευρώ το 2015, ίσως επειδή οι πρόσφατοι χαραμοφάηδες ριψάσπιδες πρόσφυγες ήταν έξω καρδιές και άσωτοι τζίτζικες και αγόρασαν σωσίβιο ακριβό που επιπλέει κιόλας. Κι έτσι, η χώρα που το 2012 παρήγαγε ως ακαθάριστο εθνικό προϊόν το ποσό των 779,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, πρόσθεσε τα επόμενα χρόνια και το επιπλέον μισό εκατομμυριάκι από χρυσό της Δαμασκού και σμύρνα του Λιβάνου.

Ενώ η χώρα σου, τίποτε δεν μάζεψε, ούτε ένα ευρώ, η ακαμάτρα και τίποτε δεν ωφελήθηκε.

Και η γιαγιά Μηλίτσα, μόνη της πλήρωσε το γάλα του προσφυγόπουλου που τάισε.

Κι αν εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, λες ότι αυτή μας αντιπροσωπεύει ως εικόνα του έθνους, πώς και με τι μούτρα ζητά να βγει από τα μνημόνια, με τέτοια σπάταλη ζωή;

Για σύνελθε.

Και ψάχνε τσέπες...