Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Τί είπε ρε το άτομο! Τί άδειασε ο στόμας του!  Ο προβληματικός, κατά Μακαριώτατον Ιερώνυμον, σύντροφος [πολιτικώς] του Πάνου Καμμένου Φίλης ξεσπάθωσε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Επετέθη κατά πάντων ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Πού πας ρε Καραμήτρο τώρα που έχουμε βουτήξει ολόσωμοι  στο βάζο με το μέλι; Το καλλίτερο, όμως, ήταν τούτο: πρέπει το κώμα του να ανοιχτεί σε συνεργασίες και δη με το ΠΑΣΟΚ ως τον συγγενέστερο σύμμαχο, «έστω και αν βρωμάει». Δηλαδή; Θα συνεργασθείτε με το οδωδός ΠΑΣΟΚ; Κι’ όταν μιλάς για «συγγένεια» με τη βρώμα, δεν υπονοείς σαφώς ότι και συ με το κώμα σου βρωμάτε;

Δεν ξέρω πια τί να πω. Θέλουν και τα λένε ρε γαμώ το ή τους ξεφεύγουν; Άσε που τελευταία έχει βγει πάλι στο σεργιάνι η εθνική ομοψυχία, η συνεργασία των κωμάτων προς αντιμετώπιση των κακών δανειστών  κ.λπ. Τί είδους ομοψυχία, συνεννόηση, συνεργασία και σύγκλιση μπορεί, άραγε, να είναι αυτή; Εμένα το μόνο που μου έχει μείνει από τη συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι το σύστημα 4-2-1. Κατ’ αναλογία δυνάμεων ο διορισμός στο Δημόσιο, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Αν δε συνεργασθούν όλα τα κώματα του δημοκρατικού [λέμε και καμμιά μ…] τόξου, τότε όχι μόνον θα παίζει το ίδιο σύστημα με παραλλαγές, αλλά και δεν θα τολμά το ένα να καταγγείλει τις πομπές του άλλου. Να μην ξεχνάμε τη μία και μοναδική εξεταστική του Αντώνη για το «πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο», η οποία ξεχάσθηκε, επειδή συνεταίρος στην κυβέρνησή του ήταν αυτός που μας είχε βάλει στο Μνημόνιο!

Έγραφα και παλαιότερα για την ομοψυχία, η οποία εμφανίζεται στο κουρμπέτι μόνον όταν η κυβερνώσα παράταξη βλέπει ότι χάνει τις επόμενες εκλογές, κατ’ επέκταση δε και τη μάσα. http://taxalia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_3647.html

Και τί είδους ομοψυχία, συνεννόηση, σύγκλιση ή  συνεργασία απαιτείται για να γίνουν τούτα εδώ τα ελάχιστα, τα οποία έθετα παλαιότερα στον εαυτό μου ως ερωτήματα, μήπως και αντιληφθώ αν είμαι δεξιός ή αριστερός;

- Να μη σχηματίζονται ουρές από ηλικιωμένους που προσέρχονται στα ιατρεία του ΙΚΑ [νυν ΕΦΚΑ, ΕΟΠΥΥ και δεν συμμαζεύεται] για ιατρική εξέταση ή για να τους γράψουν φάρμακα στο συνταγολόγιο, ούτε και να κλείνουν ιατρικό ραντεβού στους ασφαλισμένους μετά από εξάμηνο.
- Να αρχίζει η καταβολή της σύνταξης οποιουδήποτε συνταξιοδοτούμενου εντός μηνός από την κατάθεση όλων των δικαιολογητικών στον αρμόδιο φορέα [νυν ΕΦΚΑ].
- Να μην προβαίνει το Δημόσιο σε άχρηστα ή υπερτιμολογημένα έργα και προμήθειες, ώστε να θησαυρίζουν οι εργολάβοι και οι αναθέτοντες μιζολήπτες εις βάρος των έργων κοινής ωφελείας.
- Να παρέχει το κράτος δωρεάν και σωστή παιδεία καταργώντας πλήρως και δια ροπάλου τα πάσης φύσεως «ιδιαίτερα» μαθήματα, ακόμη δε και τα ιδιωτικά σχολεία, προ πάντων δε τα εδώ παραρτήματα διαφόρων κωλεγίων, αλλά και τα φροντιστήρια.
- Να μην εισάγονται στα ΑΕΙ φοιτητές με βαθμό κάτω από 14/20, έστω και αν σκούζουν πολλοί ότι φεύγει πολύτιμο συνάλλαγμα στο εξωτερικό για να σπουδάσουν εκεί όσοι δεν τα καταφέρνουν να σπουδάσουν εδώ. Τις ειδικότητες που έχει ανάγκη η κοινωνία πρέπει να κανονίζει η πολιτεία και όχι οι γονείς.
- Να μην αλλάζει το σύστημα της παιδείας και η διδακτέα ύλη εξ αιτίας της αλλαγής κυβέρνησης ή υπουργού και μόνον.
- Να μην έχουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης δεύτερη απασχόληση, αλλά να περιορίζονται στο διδακτικό και ερευνητικό έργο τους.
- Να μπορώ να προγραμματίζω τη ζωή μου με βάση ένα σταθερό οικονομικό και φορολογικό σύστημα.
- Να μην είναι απαθής ο πνευματικός μας κόσμος [Ακαδημία Αθηνών] που στέκεται απόμακρος και σιωπηλός απέναντι σε οποιοδήποτε κοινωνικό ζήτημα, όσο σοβαρό και αν είναι.
- Να έχουν όλοι οι Έλληνες το ίδιο επίπεδο περίθαλψης, να καταργηθούν τα ράντζα, να καταργηθούν οι Α, Β και Γ θέσεις στους θαλάμους νοσηλείας και να δικαιούνται όλοι νοσηλείας σε τρίκλινους θαλάμους, εκτός αν η νοσηλεία σε μονόκλινο επιβάλλεται για ιατρικούς και μόνον λόγους.
- Να πηγαίνω στο νοσοκομείο όποτε έχω ανάγκη και να με εξετάζει ο γιατρός όχι ως αν περιεργάζεται φακελάκι, ούτε να εξαρτώμαι από το πότε θα ευδοκήσει ο κ. καθηγητής να με βολέψει ως περιστατικό εφημερίας στις κλίνες που έχει καπαρωμένες, λες και αποτελούν ιδιοκτησία του.
- Να γνωρίζω τα ονόματα όλων αυτών που παραβιάζουν τον νόμο και διώκονται για ειδεχθή εγκλήματα, όπως η παιδική πορνογραφία, ο βιασμός, η παιδεραστεία, ο εφοριακός εκβιασμός, ο φόνος, η απάτη, η κατάχρηση δημοσίου χρήματος, η φοροδιαφυγή, η χρήση ναρκωτικών από τηλεοπτικά πρότυπα ή «επώνυμα» εν γένει προσώπατα που υποβαθμίζουν τη ζωή μου και εκθέτουν σε ποικίλους κινδύνους εμένα, τα παιδιά μου, τους οικείους μου και ολόκληρη την νομοταγή κοινωνία που δεν διάγει «φίνα, μάγκικα, εξυπνακίστικα και ωραία».
- Να μην είναι αδρανοποιημένη η Αστυνομία φυλάττουσα όλα τα λαμόγια με τα δικά μου λεφτά και αδύναμη να προστρέξει, όταν κινδυνεύει η ζωή μου και η περιουσία μου. Θέλω να κυκλοφορώ ελεύθερος και ασφαλής οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας.
- Να τηρούν οι οδηγοί απαρεγκλίτως τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και να πηγαίνουν στο αυτόφωρο με την παραμικρή παράβαση που συνεπάγεται κινδύνους για μένα και όλους τους συνανθρώπους μου.
- Να μη μένει απαθής η πολιτεία έναντι αυτών που δεν έχουν ασφαλισμένα τα αυτοκίνητά τους και αποτελούν κινούμενους κινδύνους για όλο το κοινωνικό σύνολο.
- Η Δικαιοσύνη να μην κλείνει τα μάτια στα ανομήματα των «μεγάλων» και να τα έχει ορθάνοιχτα στις αμαρτίες των «μικρών».
- Να μην έρχεται ο εφοριακός να με ελέγξει όντας προκατειλημμένος ότι είμαι φοροφυγάς και με διάθεση «να τα βρούμε» με το αζημίωτο για εκείνον, αλλά με ζημία του κράτους και της τσέπης μου.
- Να προάγονται και μετατίθενται οι δημόσιοι υπάλληλοι αξιοκρατικά και με γνώμονα το έργο που επιτέλεσαν για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και την εξυπηρέτηση του πολίτη.
- Να μην υπάρχουν ειδικοί σύμβουλοι υπουργών, βουλευτών κ.λπ.
- Να μη με «δουλεύουν» όλοι προεκλογικώς και να με ξεσκίζουν μετεκλογικώς ατιμωρητί.
- Να μην πλανάται η παραμικρή υποψία ότι η προσφυγή μου στη Δικαιοσύνη είναι μάταιη, επειδή ο αντίπαλος είναι «ισχυρός» [«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»] και έχει τα μέσα και τις διασυνδέσεις για να με συνθλίψει.
- Να μη μου πουλάνε τα ΜΜΕ φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να  μπορώ να τους τρίβω τη μούρη επί τόπου.
- Να πληρώνομαι τις υπερωρίες που δουλεύω χωρίς να κινδυνεύω να χάσω τη δουλειά μου, αν διαμαρτυρηθώ.
- Να μη μοιράζουν σε ΜΚΟ οι υπουργίσκοι και πάσης φύσεως παρατρεχάμενοι τα χρήματα που με τόσο κόπο έχω αποκτήσει. Όσοι συνάνθρωποί μου είναι πονόψυχοι, ας ιδρύσουν όσες ΜΚΟ θέλουν με τα δικά τους λεφτά και όχι και με τα δικά μου. Είμαι κι εγώ πονόψυχος, αλλά τα λεφτά μου δεν μου περισσεύουν για να τα τρώνε οι ΜΚΟλοι.
- Να υπάρχει ενιαίο όριο συνταξιοδότησης και ενιαία οικονομική αντιμετώπιση των εργαζομένων με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου η διαφοροποίηση είναι εκ των πραγμάτων ή εκ της φύσεως αναπόφευκτη.
- Να μην έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να προσφεύγει στον γνωστό τού γνωστού για να βρει «λύση» σε ένα δίκαιο αίτημά του. Πολλώ δε μάλλον  να μην έχει τη δυνατότητα να προσφεύγει στον γνωστό τού γνωστού για να βρει «λύση» σε ένα μη νόμιμο αίτημά του.
- Να λειτουργεί απρόσκοπτα το ΑΣΕΠ και να καταργηθούν όλες οι εξαιρέσεις που έχουν θεσπισθεί για την πρόσληψη «εκτός ΑΣΕΠ».
- Να μη με βλέπει οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος ως σπαζαρχίδη, αλλ’  ως τον εργοδότη του που του βγαίνει η Παναγία  για να πληρώσει τον μισθό τού δημοσίου υπαλλήλου.
- Να εξαφανισθεί ο νεποτισμός από όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, προ πάντων δε εκεί όπου οι αποδοχές των καταλαμβανόντων οποιαδήποτε θέση προέρχονται από τα χρήματά μου.
- Να καταργηθεί το άρθρο 86 τους  Συντάγματος.

Με λίγα λόγια: τόσο δύσκολο είναι να αποφασίσουν όλοι μαζί να εφαρμοσθεί επί τέλους η συνταγματική περί ισονομίας επιταγή και να παραμερισθεί η νομικίστικη θεωρία περί αριστερής και δεξιάς ερμηνείας των νόμων; Τόσο δύσκολο είναι να επικρατήσει σεβασμός και αξιοκρατία παντού, ώστε να νοιώθω πραγματικά υπερήφανος που γεννήθηκα και ζω σ αυτόν τον τόπο όντας κληρονόμος μιας ανεξάντλητης και απαράμιλλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την οποία δεν θα αναγκάζομαι να επικαλούμαι ως άλλοθι κάθε φορά που θα με χλευάζουν οι «πολιτισμένοι» αλλοδαποί; Πόσο μεγάλη είναι η ιδεολογική [λέμε και καμμιά μ…] απόσταση μεταξύ των κωμάτων, ώστε να μην έχουν κοινή γραμμή/ απάντηση σε όλα τα ανωτέρω;

Αλλά τί λέω εγώ τώρα. Όλα τούτα είναι τρίχες. Τα μεγάλα θέματα που χωρίζουν τα κώματα, μεγάλα ή μικρά, αλλά και ενδιαφέρουν πρωτίστως τον λαό είναι

- Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους.
- Διορισμός των δικών μας σε δημόσιες θέσεις.
- Συγκάλυψη των δικών μας επίορκων.
- Ξεμπρόστιασμα των αντίπαλων επιόρκων.
- Στήσιμο δημόσιων διαγωνισμών ή, επί το ορθότερον, απ’ ευθείας αναθέσεις δημόσιων έργων και προμηθειών στους κολλητούς μας με το ανάλογον επιμίσθιον, κοινώς «μίζα».

Σώτος Ασταδιάλας.