Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας επισκίασε η είδηση για τον αποτρόπαιο βασανισμό ενός  σκύλου από δύο ανεγκέφαλους καννίβαλους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κανάλια και ραδιοφωνικοί σταθμοί σχολίαζαν την εγκληματική δράση των 2 κτηνών. Εν τέλει αποκαλύφθηκε ότι το γεγονός χρονολογείται από πενταμήνου. Ο φιλοζωϊκές ή φιλόζωες οργανώσεις ξεσάλωσαν στο προσκήνιο. Ακόμη και σοβαροί δημοσιογράφοι αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο στον δυστυχή σκύλο από όσο στην Επανάσταση του ΄21. Έφθασαν στο σημείο να ρίξουν την ιδέα να μετατραπεί σε κακούργημα ο βασανισμός ζώων, ενώ η θανάτωση ανθρώπου από μεθυσμένο οδηγό θα παραμένει πλημμέλημα.  

Και φυσικά ελάχιστα έως καθόλου ασχολήθηκαν τα ΜΜΕ με τον Γάλλο αστυνομικό που δέχθηκε να μπει στη θέση ομήρου στα χέρια άλλου ανεγκέφαλου κτήνους, από το οποίο και έχασε τη ζωή του. Εν γνώσει του ότι αυτή η πράξη του ήταν σφόδρα πιθανό να του στοιχίσει τη ζωή. Διαβάζοντας την είδηση σκέφτηκα ότι αυτή η στάση είναι ο ορισμός της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης. Θυσίασε, αρνήθηκε  τον εαυτό του για κάποιον άλλο. Πιστός στο καθήκον.

Θα περίμενα τα συνδικαλιστικά όργανα των Ελλήνων αστυνομικών να αποτίσουν με ιδιαίτερο τρόπο φόρο τιμής στον αλλοδαπό συνάδελφό τους που έπεσε στο καθήκον με έναν τρόπο ξεχωριστό. Αν το έκαναν, δεν με ενημέρωσε κανείς.

Η υπόλοιπη ημέρα της επετείου κύλησε με τις ανέξοδες κορώνες όλης της πολιτειακής και πωλητικής ηγεσίας: «κάνουμε ό,τι πρέπει για να έλθουν γρήγορα πίσω οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται στην Τουρκία». Τί κάνουν άραγε;  Παρακαλάνε την ΕΕ, τον Πούτιν κ.λπ. να μεσολαβήσουν στον Σουλτάνο.  Αυτόν που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμος να δώσει, αλλά και να πάρει ζωές, για να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πόσο κοινότοπες, πόσο ρηχές, πόσο κάλπικες οι δηλώσεις, υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις του πωλητικού μας προσωπικού για μία ακόμη φορά.

Εκεί στη Γαλλία σίγουρα θα απέτισαν τις δέουσες τιμές στον 45χρονο αξιωματικό της Αστυνομίας. Όμως δεν έγινε και τόσος ντόρος. Δεν άκουσα ούτε είδα να λένε ακόμη και οι Γάλλοι «Nous sommes Beltramenes».

Εμείς, πάντως, είμαστε πολύ πιο ξύπνιοι από τον Arnaud. Ζούμε με συμπόνοια για σκύλους,  με Survivor, Master chef, Hell’s Kitchen, Money Drop, Dancing with the stars, Rook zook, τροχό της τύχης, Power of love, διορισμούς, καθαρή έξοδο, Καρανίκες, Τζανακόπουλους, Φλαμπουράρηδες και άλλα πτηνά. Γουστάρουμε να ιδρώνουμε, για να απολαμβάνουν αυτοί και οι επόμενοι, όπως οι προηγούμενοι,  τα αγαθά της εξουσίας. Και πού να τολμήσει η Δικαιοσύνη να τα βάλει με ένα τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή ανθυπουργίσκο. Το άρθρο 86 γαρ του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ούτε ότι ο τέως κραταιός Σαρκοζί κρατείται για δωροδοκία απασχολεί τα δικά μας ΜΜΕ. Σιγά μην χαλάσουμε την πιάτσα.      

Αιωνία σου η μνήμη γίγαντα Arnaud.

Υ.Γ. Ποιό κέντρο, άραγε, έδωσε το σύνθημα να κατακλύσει τα ΜΜΕ η είδηση του βασανισμού τού σκύλου 5 μήνες μετά τον βασανισμό;