Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα τελευταία ιδίως χρόνια, έχουν πάρει την κατηφόρα. Κάτι η οικονομική κρίση που περιόρισε τις εξόδους στο ελάχιστο, κάτι τα μέσα κοινωνικής απομόνωσης που αντικατέστησαν με τυπικές copy-paste αναρτήσεις τις επισκέψεις στους φίλους που γιορτάζουν, ενέσκηψε και ο κορωναϊός και ήρθε το γλυκό και έδεσε.

Οι προσωπικές επαφές είναι, ούτως ή άλλως, είδος πολυτελείας, αφού έχουν αντικατασταθεί από τα μέσα κοινωνικής απομόνωσης. Τώρα με την υστερία του κορωναϊού κόπηκαν ακόμη και οι εναγκαλισμοί και τα φιλιά, ενώ βλέπεις πια τους ανθρώπους να συζητούν κρατώντας απόσταση τουλάχιστον δύο μέτρων ο ένας απ’ τον άλλον.

Το σεξ γίνεται πια με το θήλυ να έχει γυρισμένη την πλάτη στο άρρεν και το μπουκαλάκι με το αντισηπτικό να βρίσκεται μονίμως στο κομοδίνο για ολόσωμη επάλειψη.

Οι γονείς και οι παππούδες-γιαγιάδες δεν αγκαλιάζουν και δεν φιλούν πια τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Στο φαρμακείο δεν μπορείς να πληρώσεις αν το χέρι σου δεν είναι μεγαλύτερο του ενός τουλάχιστον μέτρου. Τόσο απέχει το ταμείο απ' τον πελάτη.

Οι χαιρετισμοί με τα χέρια καταργούνται και αντ’ αυτών υιοθετείται το ιαπωνικό σκύψιμο της κεφαλής συνοδευόμενο από το επιφώνημα "hi".

Τα εστιατόρια, οι καφετέριες, τα καφενεία και οι πιτσαρίες πουλάνε μόνο take away ή αποστέλλουν τις παραγγελίες με courier.

Στα γκισέ των διοδίων πληρώνεις και παίρνεις ρέστα μόνο με γάντια μιας χρήσης ή με κάρτα, αδιαφορώντας αν πίσω σου έχει δημιουργηθεί ουρά δύο χιλιομέτρων.

Ο περιορισμός στα σπίτια και η αναπόφευκτη μελαγχολία κρατούν περισσότερη ώρα τις πόρτες των ψυγείων ανοικτές, ενώ τα κιλά συσσωρεύονται στις κοιλιές και στις περιφέρειες των έγκλειστων που αγγίζουν πλέον τα όρια της σχιζοφρένειας.

Οι δρόμοι και τα κλειστά καταστήματα θυμίζουν εικόνες από την ταινία τρόμου "the day after".

Οι διαφημίσεις στα προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών αυξάνονται δραματικά καθώς οι έγκλειστοι κάθονται μπροστά στο χαζοκούτι 24 ώρες το 24ωρο ανεβάζοντας έτσι τα νούμερα τηλεθέασης.

Η τρομοκρατία καλά κρατεί και τα χειρότερα έρχονται αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για τα νέα επαχθή κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά μέτρα που ανακοινώνονται καθημερινώς από την κυβέρνηση.

Οι φαρμακοβιομήχανοι τρίβουν τα χέρια τους εν όψει των εκατομμυρίων που θα πλημμυρίσουν τα ταμεία τους από τις πωλήσεις των φαρμάκων και των εμβολίων τα οποία από στιγμή σε στιγμή θα κάνουν την εμφάνισή τους.

Ευτυχείτε!