Rib and Sea
Πρόσωπα
Ιμάμ Αχμέτ. Το καταγγελτικό παράπονο ενός Έλληνα Πομάκου της Ξάνθης.
Ο Ιμάμ Αχμέτ είναι Έλληνας Πομάκος, γεννημένος το 1955 στο χωριό Θέρμες του νομού Ξάνθης. Το 1969 τελείωσε το Ιεροσπουδαστήριο Εχίνου ενώ το 1970 παρακολούθησε με επιτυχία το τελευταίο έτος του Ιεροσπουδαστηρίου Κομοτηνής.
Το 1975 αποφοίτησε από την Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ).
Το 1975-6 υπηρέτησε τη θητεία του στον ελληνικό στρατό.
Το 1976 διορίστηκε δάσκαλος στο μειονοτικό σχολείο των Άνω Θερμών, ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε και στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία στα χωριά Σήμαντρα, Κύρνος, Θεοτόκος και Ρεύμα.
Είναι διευθυντής της πομακικής εφημερίδας "Ζαγάλισα" http://zagalisa.gr/ και πρόεδρος του "Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων".
Καστοριάδης: Η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.Χ.
Συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs.
Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Η "Πλεύση Ελευθερίας" της Ζωής Κωνσταντοπούλου έλυσε κάβους και άνοιξε πανιά.
Λαμπερή πρεμιέρα χθες (19.4.2016), στο κατάμεστο θέατρο "Χυτήριο" της Ιεράς Οδού, για την πρώην Πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και το νέο κόμμα που δημιούργησε. Η "Πλεύση Ελευθερίας", υπό τους ήχους του τραγουδιού "people have the power", έλυσε λοιπόν κάβους χθες και άνοιξε πανιά με την πυξίδα της να κοιτάζει προς το ελληνικό Κοινοβούλιο και σαν στόχο να έχει, όπως τόνισε στην ομιλία της η Ζωή Κωνσταντοπούλου, την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια, την διαγραφή ενός παράνομου και μη βιώσιμου δημόσιου χρέους, την ανάκτηση της Δημοκρατικής κυριαρχίας, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, την διαφάνεια στη δημόσια ζωή και την απελευθέρωση της Δικαιοσύνης, ώστε να μπορέσουν οι λειτουργοί της να επιτελέσουν την αποστολή τους.
Ο τελευταίος του Τσέρνομπιλ.
Πώς είναι ο άνθρωπος που δεν το εγκατέλειψε ποτέ.
Το 1986, μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, που σκόρπισε ραδιενέργεια στην περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, πάνω από 100.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν άλλη στέγη.
Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση του 90χρονου σήμερα Ivan Shamyanokο, ο οποίος δεν εγκατέλειψε το χωριό του, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από το Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, όπου έγινε το δραματικό αυτό πυρηνικό ατύχημα.
Ο Shamyanok παρέμεινε στο σπίτι του στο χωριό Tulgovichi, ενώ χαρακηριστικά λέει ότι αυτό είναι και το μυστικό 
που του έχει δώσει ζωή και είναι πολύ καλά μέχρι και σήμερα. Ότι δηλαδή, δεν άφησε το σπίτι του μετά την δεν άφησε το σπίτι του μετά καταστροφή και επέλεξε να μείνει εκεί.
Από την ημέρα του ατυχήματος στις 26 Απριλίου 1986 ο 90χρονος δεν έχει εμφανίσει κάποιο σημαντικό πρόβλημα υγείας αλλά και κάτι που ενδεχομένως να προέρχεται εξαιτίας του πυρηνικού ατυχήματος.
«Και η αδελφή μου ζούσε εδώ με τον άνδρα της. Αποφάσισαν να φύγουν και πέθαναν από το άγχος. Εγώ δεν αγχώνομαι. Τραγουδώ, κάνω βόλτες και παίρνω τα πράγματα χαλαρά όπως ζω», εξομολογείται ο 90χρονος παπππούς.
Ακόμα λέει πως και μετά την καταστροφή συνέχισαν να τρώνε λαχανικά, φρούτα, γάλα και κρέας από τα ζώα που είχαν, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ένα μικρό ποτήρι βότκα την ημέρα τον βοηθά και του ανοίγει η όρεξη.
Ένα φορτηγό με προμήθειες περνά κάθε εβδομάδα από το σπίτι του παππού, ενώ τον περιποιείται η εγγονή του, που τον επισκέπτεται μία φορά την εβδομάδα.
Ο Βασίλης Κρεμμυδάς καταρρίπτει έναν-έναν τους μύθους του 1821
Πηγή : http://m.lifo.gr/articles/book_articles/93091
Συνέντευξη στον Θοδωρή Αντωνόπουλο.
"Ούτε το λάβαρο της Επανάστασης υψώθηκε στην Άγια Λαύρα ούτε βεβαίως ήταν "ταξική εξέργεση" όπως ισχυρίστηκε ο Γιάννης Κορδάτος".
Αντίθετα με ό,τι διδασκόμασταν στο σχολείο, η Ιστορία δεν είναι κάτι στατικό και μονολιθικό, ούτε «θέσφατο». Αλλάζει, εξελίσσεται, αναθεωρείται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που αποκαλύπτει η επιστημονική έρευνα. Γι' αυτό κι έχουν πάντα ενδιαφέρον οι ιστορικές εκδόσεις, γι' αυτό δεν βαριέσαι ποτέ να μελετάς εποχές κι ανθρώπους, ακόμα κι αν έχεις διαβάσει ήδη τόσα και τόσα σχετικά. Τώρα, αν μαθαίνεις και κάτι... παίζεται, που λένε, αφού η «Ιστορία δεν διδάσκει», τουλάχιστον όμως διευρύνει την αντίληψή μας, καθώς εκτιμά ο συνομιλητής μου, με τον οποίο βρέθηκα παραμονές της εθνικής μας επετείου με αφορμή το νέο του πόνημα «Η Ελληνική Επανάσταση του '21 – Τεκμήρια, αναψηλαφήσεις, ερμηνείες» (εκδ. Gutenberg). Συνταξιούχος πλέον, ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός δεν έχει σταματήσει ούτε το ερευνητικό ούτε και το συγγραφικό του έργο, το οποίο μάλιστα έχει εμπλουτίσει με ιστορικού περιεχομένου παιδικά παραμύθια. Μιλήσαμε για τις ιστορίες που γράφονται σαν παραμύθια και αντιστρόφως, για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αίτια της Επανάστασης υπό το φως σύγχρονων μαρτυριών, τον εγχώριο και διεθνή της αντίκτυπο, την παράλληλη με αυτήν διαπάλη συντήρησης και νεωτερικότητας, τις εμφύλιες συγκρούσεις, τον ρόλο των δανείων –εσωτερικών κι εξωτερικών–, τις αυθαίρετες ερμηνείες που μεταγενέστερα, λέει, της δόθηκαν, είτε από δεξιά είτε από αριστερά, και... ε, δεν θα σας τα πω όλα, ανοίξτε και κάνα βιβλίο!