Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον συνάντησα ένα πρωί στο λιμάνι της Ψάθης, είπαμε καλημέρα και πιάσαμε το γαϊτανάκι μιας συζήτησης που δεν θα τελείωνε ποτέ και πουθενά αν δεν έπρεπε να δώσει οδηγίες στο "Postali" και να επιστρέψει σύντομα στην "Καλή καρδιά του Μποχώρη", το δεύτερο μαγαζί, καφε-μεζεδοπωλείο, που διατηρεί στο Χωριό. Ο λόγος για τον Απόστολο Βεντούρη, έναν χαρούμενο άνθρωπο και επιτυχημένο επιχειρηματία. Με είδε που πηγαινοερχόμουν, με είχε εντοπίσει και την πρώτη φορά στο νησί, και σκέφτηκε πως ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαφημίσει τα μαγαζιά του στα είκοσι άτομα που "επέδραμαν" ξαφνικά, χειμώνα καιρό, στην Κίμωλο με την ευκαιρία της Αποστολής Αγάπης των μελών του "Ναυτίλου" και των γιατρών. Έξυπνος επιχειρηματίας. Και δεν είχε άδικο. Εξαιρετικά και τα δύο στέκια του. Και από πλευράς εξυπηρέτησης, και από πλευράς φαγητού, μεζέδων και γλυκών.
Μου πέταξε στα κλεφτά δυο τρεις ατάκες, έτσι για να με ιντριγκάρει, και δώσαμε ραντεβού στο στέκι του "Μποχώρη". Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι πως έπρεπε να βιντεοσκοπήσω εκείνη την πρώτη, σύντομη έστω, συζήτηση, που είχα μαζί του στο λιμάνι. Μέσα σε πέντε λεπτά της ώρας μου τα είπε όλα, κι' ας ήταν 8 το πρωί! Πως αισθάνεται ευτυχισμένος που ζει και δραστηριοποιείται στην Κίμωλο, πως η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δεν είναι η αιτία που πεθαίνουν οι άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένοι στο μαγικό περιβάλλον της Κιμώλου, πως οι άνδρες που ζουν στην Αθήνα είναι δυστυχισμένοι και άλλα πολλά... Χείμαρρος σωστός ο Απόστολος, σ' εκείνη την πρώτη μας συνάντηση, που με βρήκε όμως απροετοίμαστο. Πώς να το ξέρω να έχω μαζί μου τη βιντεοκάμερα;
Στη δεύτερη συνάντησή μας ήταν πιο "συγκρατημένος". Έβλεπε τον φακό να τον σημαδεύει και ένοιωθε, ίσως, άβολα. Αμάθητος, βλέπεις, να δίνει συνεντεύξεις. Την επόμενη φορά θα έχω την κάμερα κρυμμένη...