Rib and Sea
Πρόσωπα
O Δημήτρης Σταβλάς κάνει αναδρομή στο παρελθόν και θυμάται τη ζωή του στο Βαθύ Αστυπάλαιας.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η συζήτησή μου με τον ογδονταπεντάχρονο σήμερα κ. Δημήτρη Σταβλά ανέτρεψε όσα ήξερα και όσα διαπίστωσα κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μας στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. Ένας όρμος απολύτως προστατευμένος, ασφαλές καταφύγιο για τα σκάφη, κρανίου τόπος όμως στα τέλη Νοεμβρίου, με το καίκι μόνο του Καλύμνιου ψαρά Λευτέρη Ναρλή και την κυρία Σταυρούλα Μαρινάκη να κρατάει ανοικτό το μοναδικό εστιατόριο του μικρού οικισμού που μοιάζει να είναι εγκαταλελειμμένος.
"Μην το κοιτάς πώς κατάντησε σήμερα που ο κόσμος έφυγε. Το Βαθύ κράτησε ζωντανή την Αστυπάλαια στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής κατοχής", λέει ο κ. Δημήτρης Σταβλάς, και συνεχίζει. "Στο Βαθύ ζούσε κόσμος, καλλιεργούσε τη γη και έπαιρνε τα καλά της θάλασσας, που ήταν αφθονα. Εγώ δούλεψα στα ασβεστοκάμινα. Ο Αστυπαλίτικος ασβέστης είναι ο καλύτερος που υπάρχει! Καίγαμε τους κέδρους στα καμίνια και φτιάχναμε κάρβουνα. Με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και το αίτημα των εργατών για καλύτερο μισθό, η λειτουργία των ασβεστοκάμινων κρίθηκε ασύμφορη και έκλεισαν. Ερχόταν ο κόσμος στο Βαθύ από τη Χώρα και τον Γιαλό με τα μουλάρια γιατί τότε δεν υπήρχε δρόμος. Πολλές φορές φεύγαμε το πρωί και επιστρέφαμε την ίδια ημέρα! Μεταφέραμε ακόμη και νερό με τα μουλάρια στο Ιταλικό στρατόπεδο που βρισκόταν στο Καστελάνο. Υπήρχαν πολλά πηγάδια με νερό στο Βαθύ".
Πες τα καπετάν Λευτέρη Ναρλή!
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σε κάθε γωνιά αυτής της πατρίδας υπάρχουν θέματα. Θέματα με ενδιαφέρον ανθρώπινο, οικολογικό, κοινωνικό, δημοσιογραφικό. Όρεξη να έχεις να τα προσεγγίσεις, να τα αφουγκραστείς και να τα δημοσιοποιήσεις. Για του λόγου το αληθές : Ποιος θα περίμενε ότι στο Βαθύ της Αστυπάλαιας, τέλη Νοεμβρίου, θα έβρισκε άνθρωπο να συζητήσει και, πολύ περισσότερο, να ακούσει το παράπονό του, την αγανάκτησή του για όσα μας ετοίμασαν και προγραμματίζουν για μας χωρίς εμάς; Ε λοιπόν, εγώ είχα την τύχη να βρω έναν τέτοιο άνθρωπο στην ερημιά ενός ερημικού τόπου.
Συνάντησα τον Λευτέρη Ναρλή, ένα Καλύμνιο ψαρά που αγκυροβολεί το καίκι του εδώ και πολλά χρόνια στο Βαθύ της Αστυπάλαιας. Ένα ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο όπου ο καπετάν Λευτέρης βρίσκει την ησυχία που τόσο έχει ανάγκη. Με συντροφιά το ραδιοφωνάκι του και την κυρία Σταυρούλα που κρατάει το μοναδικό εστιατόριο στο Βαθύ.
Ιωάννα Μαριάκη. Μία αλλά λέαινα στον Πολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο Αστυπάλαιας!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι αλήθεια ότι δεν είχα ειδοποιήσει τους υπευθύνους του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Αστυπάλαιας για την άφιξή μου στο νησί. Έτσι, όταν ζήτησα από την Πρόεδρo του Συλλόγου Ιωάννα Μαριάκη να επιστρατεύσει όσα από τα παιδιά του χορευτικού μπορούσαν να χορέψουν στο Κάστρο, φορώντας τις παραδοσιακές ενδυμασίες τους συνοδεία τοπικών παραδοσιακών μουσικών οργάνων, πήρα την απάντηση ότι τα παιδιά διαβάζουν και ο μοναδικός βιολιστής της Αστυπάλαιας βρίσκεται εκτός νησιού.
Παρ' όλα αυτά η Ιωάννα Μαριάκη, που δεν ήθελε να με αφήσει παραπονούμενο αλλά ήθελε συγχρόνως να προβάλει το νησί και τις παραδόσεις του, έκανε ό,τι μπορούσε για να καλύψει το κενό. Φόρεσε λοιπόν η ίδια την παραδοσιακή Αστυπαλίτικη ενδυμασία και χόρεψε σούστα συνοδεία μουσικής από cd player!
Πανορμίτης Κονταράτος. Δήμαρχος Αστυπάλαιας από το 1998!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον γνώρισα στην πρώτη εκείνη Αποστολή Αγάπης που διοργάνωσε ο Ο.Φ.Σ.Ε. το 1999. Ήταν η πρώτη χρονιά στη θητεία του σαν Δήμαρχος Αστυπάλαιας. Από τότε εκλέγεται συνεχώς σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Σήμερα λέει πως αυτή η πενταετία θα είναι και η τελευταία γι'αυτόν στο τιμόνι του όμορφου νησιού.
Πρόκειται για τον Πανορμίτη Κονταράτο που συνέδεσε τα τελευταία 16 χρόνια την Αστυπάλαια με το όνομά του. Συζήτησα μαζί του επάνω στα θέματα της Υγείας, της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, της Παιδείας, της ύδρευσης, της αποχέτευσης, της διαχείρισης των απορριμμάτων. Ακούστε τι μου είπε.
Δημήτρης Πετρίδενας. Ξενοδόχος αλλά και παραγωγός και εξαγωγέας παραδοσιακών Αστυπαλίτικων ειδών αρτοποιίας!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Προσφέραμε τα παξιμάδια και τα κουλούρια που φτιάχναμε με τα χέρια μας στους πελάτες του ξενοδοχείου μας", λέει ο Δημήτρης Πετρίδενας, "μέχρι που αυτά άρχισαν να έχουν ζήτηση. Ξεκινήσαμε πριν από εννέα χρόνια λοιπόν, ανοίξαμε αυτό το εργαστήριο, στο οποίο δώσαμε το όνομα της κόρης μας Ηλιάνας, και μπήκαμε στη μαζική παραγωγή. Γρήγορα η ζήτηση μεγάλωσε, καθώς αρχίσαμε να τροφοδοτούμε μεγάλα super markets σε όλη την Ελλάδα. Όταν μάλιστα η χάρη μας έφτασε στο εξωτερικό, εκμεταλλευτήκαμε κάποια ευρωπαϊκά προγράμματα και αγοράσαμε τα αυτόματα μηχανήματα που βλέπεις μπροστά σου. Έχουμε τώρα τη δυνατότητα να καλύπτουμε όλη τη ζήτηση χωρίς να αγχωνόμαστε και να χρησιμοποιούμε το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης σε άλλες δραστηριότητες και στην αναζήτηση νέων προϊόντων".
Πρωτότυπα τα παξιμάδια και τα κουλούρια που περιλαμβάνει το μενού παραγωγής του Δημήτρη Πετρίδενα. Τα συστατικά; Ρίγανη, ζαφορά, θυμάρι, αμύγδαλα, κανέλλα, τοπικό ανθότυρο (χλωρή), μελάσσα! Προσφάτως έβαλε στην παραγωγή ένα νέο παξιμάδι για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιεί θαλασσινό νερό αντί του νερού της βρύσης!
Ζωντανό παράδειγμα ανθρώπου, ο Δημήτρης Πετρίδενας, που θέλει να μείνει στο νησί του και να επιτύχει επαγγελματικά.