Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον συνάντησα για πρώτη φορά στην πρόσφατη Αποστολή του "Ναυτίλου" στην Κίμωλο, στην οποία συμμετείχε εκπροσωπώντας τους "Ιατρούς S.O.S.". Εξεπλάγην ευχάριστα με την ηρεμία του, τις γνώσεις του, την συμπεριφορά του απέναντι στους κατοίκους του νησιού, το φορητό οφθαλμιατρείο του και την διεθνή πατέντα που εξασφάλισε με το μηχάνημα τηλεοφθαλμολογίας που ο ίδιος κατασκεύασε το 2013.
Πρόκειται για τον χειρουργό οφθαλμίατρο Ιορδάνη Χατζηαγγελίδη, στο εκπληκτικό οφθαλμιατρείο του οποίου πήγα προχθές για να μιλήσω μαζί του. "Ο μικρός μου αδελφός, που είναι ταλαντούχος αρχιτέκτων και πολιτικός μηχανικός, σχεδίασε τον χώρο του ιατρείου μου", λέει ο Ιορδάνης.
Στην ερώτησή μου πώς υποδέχθηκε η επιστημονική κοινότητα το μηχάνημα τηλεοφθαλμολογίας που ο ίδιος κατασκεύασε, ο Ιορδάνης απάντησε :
"Τα σχόλια ήταν πολύ θετικά, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό, βεβαίως, η χρήση του δεν κρίνεται τόσο απαραίτητη, δεδομένου ότι οι μετακινήσεις των ευρωπαίων από πόλη σε πόλη και από κράτος σε κράτος είναι εύκολη. Μπορεί π.χ. να φύγει κάποιος το πρωί από το Παρίσι με το αυτοκίνητό του και το μεσημέρι να είναι στο Λονδίνο. Στην Ελλάδα όμως, που είναι μια καθαρά νησιωτική χώρα και οι μετακινήσεις είναι δύσκολες, ακριβές και χρονοβόρες, η χρήση του μηχανήματος αυτού είναι καθοριστικής σημασίας για τον άμεσο έλεγχο των κατοίκων. Σοκαρίστηκα, δεν στο κρύβω, από κάποια περιστατικά που είδα στην Κίμωλο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί που έχουν χάσει την όρασή τους από καταρράκτη! Μια πάθηση που προλαμβάνεται, αν γίνει εγκαίρως η διάγνωση, και η όραση του ασθενούς μπορεί να επανέλθει αν εγχειριστεί. Θυμάμαι μια φορά, όταν εξέταζα ασθενείς στο Οφθαλμιατρείο της οδού Σίνα, ότι ήρθε ένας κάτοικος της Κάσου με τρύπιο το ένα του μάτι εξ αιτίας του έρπη!
Όσο για την υποδοχή του μηχανήματός μου από τους αρμοδίους υπουργούς, είχαν όλοι ένα καλό λόγο να πουν, με συνεχάρησαν, αλλά μέχρι εκεί! Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία και αυτό κάνει τις προσπάθειές μου για την εφαρμογή της τηλεοφθαλμολογίας στα νησιά του Αιγαίου μια ιδιαιτέρως δύσκολη υπόθεση. Συνεργάζομαι πάντως με μια ελληνική τεχική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Κατερίνη, οι ιδιοκτήτες της οποίας είναι άνθρωποι με ανοικτούς ορίζοντες και βλέπουν πολύ θετικά το μηχάνημα. Πιστεύω ότι θα βγει κάτι καλό από αυτή την συνεργασία".
Τον ρώτησα πώς κατάφερε να κατασκευάσει ένα τέτοιο μηχάνημα, χωρίς να είναι μηχανολόγος, και να τι απάντησε :
"Θα έλεγα ότι αυτό το οφείλω στους γονείς μου που, όταν ήμουν μικρός, μού έκαναν δώρα τηλεκατευθυνόμενα παιγνίδια που συναρμολογούσα μόνος μου! Όσο λοιπόν συναρμολογούσα όλους εκείνους τους μικροσκοπικούς μηχανισμούς, για να κάνω το τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι να τρέξει, μελετούσα σχετικά άρθρα και ψαχνόμουν, γενικώς. Μου πήρε τρεις μήνες με καθημερινή, ολοήμερη σχεδόν, απασχόληση για να ολοκληρώσω την κατασκευή του μηχανήματος, ενώ το κόστος του έφθασε τα 8.000 περίπου ευρώ. Ξόδευσα βεβαίως άλλα τόσα γιατί ήταν το πρώτο μηχάνημα και στην πορεία έκανα λάθη, οπότε χρειάστηκε να αγοράσω και άλλα υλικά".