Rib and Sea

Για όσους θυμούνται αλλά και για αυτούς που ξέχασαν.

Αποκτήθηκε από το στέρημα των ανθρώπων του νομού, αλλά αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο άψυχο "αλλά τελικά με πολύ ψυχή" αντικείμενο από τους Στειακούς.

Μας έβγαλε από την απομόνωση και την τρίωρη ταλαιπωρία του λεωφορείου για Ηράκλειο. Σύνδεσε τη Σητεία με Κάσο-Κάρπαθο-Ρόδο.

Ήταν το καμάρι μας, ήταν ΔΙΚΟ ΜΑΣ, ήταν το καράβι ΜΑΣ. Το όνομα αυτού;

ΒΙΤΣΕΝΤΣΟΣ  ΚΟΡΝΑΡΟΣ.

Συνδέθηκε με τις ζωές πολλών Στειακών και όχι μόνο με καλές αλλά και κακές αναμνήσεις (φοιτητές, φαντάρους, γέννες, αρρώστους, ναυτικούς).

Σίγουρα ο καθένας κάτι θα’χει να θυμάται από το καράβι αυτό. Όπως και αυτό σίγουρα κράτησε πολλά μυστικά σαν τον καλύτερο φίλο. Ποιος θα ξεχάσει τα ταξίδια με 8-9 μποφόρ με τον Κορνάρο αγέρωχο και καμαρωτό να μπαίνει μέσα στο λιμάνι της Σητείας;

Για 22 χρόνια ήταν το σπίτι, η οικογένεια, ο φίλος του συζύγου μου. Για μένα η αγωνία, η προσμονή, η χαρά και η συγκίνηση κάθε φορά που έμπαινε στο λιμάνι της Σητείας μετά από κάθε θαλασσοταραχή αλώβητο και δυνατό.

Όμως ο Κορνάρος τελικά δεν άντεξε, όχι, όχι ότι δεν μπορούσε γιατί αυτοί που τον αγόρασαν δεν τον αγάπησαν, δεν τον ένιωσαν δικό τους. Για αυτούς ήταν ένα κομμάτι σίδερο. Και τώρα μετά από 3 σχεδόν χρόνια στην Κυνόσουρα παραπεταμένο, λαβωμένο έτσι το αντιμετώπισαν για το τελευταίο του ταξίδι στην Τουρκία προς διάλυση.

Εμείς όλοι που σε αγαπήσαμε βλέπουμε με τι περηφάνεια και αξιοπρέπεια φεύγεις για το τελευταίο ταξίδι.

Ευχαριστώ  Κορναράκο για τις καινούργιες φιλίες. Για τις ωραίες Χριστουγεννιάτικες και Πασχαλινές αναμνήσεις. Την οικογένεια και την θαλπωρή που πρόσφερες τόσα χρόνια στους συζύγους και τους συγγενείς του καθενός μας χωριστά.

Ήσουν και θα είσαι ένα από τα αγαπημένα μέλη της οικογενείας μας. Που χάθηκε άδικα αλλά δεν θα ξεχαστεί ΠΟΤΕ.

Απλά ευχαριστώ.

Χατζηδάκη Φκιάρα Μαρία.