Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Συμμετείχα και εγώ χθες στον διεθνή διαγωνισμό για τη χορήγηση 2 αδειών ίδρυσης και λειτουργίας παντοπωλείου στον βόρειο Τομέα των Άνω Δριμυκλάνων. Είχα υποβάλει κανονικά και εγκαίρως τα δικαιολογητικά για τη συμμετοχή μου, αλλά είχε καθυστερήσει η περιέλευση εις χείρας μου της εγγυητικής επιστολής αξιοχρέου και ανεγνωρισμένης τραπέζης [υπάρχει τέτοιο πράγμα;] ύψους € 300.000. Η εγγυητική περιήλθε εις χείρας μου ώρα 15:10 προχθές και κάθιδρως έσπευσα να την καταθέσω την 15:40. Υπεβλήθησαν ενστάσεις από τους λοιπούς διαγωνιζομένους παντοπώλες, οι οποίοι υποστήριξαν με σχοινοτενείς γνωμοδοτήσεις διαπρεπών συνταγματαλόγων και νομομαθών/ειδημόνων του Διοικητικού Δικαίου ότι το ωράριο της Υπηρεσίας της οικείας Γενικής Γραμματείας Σανού και λοιπών Εδώδιμων και Αποικιακών [ΓΓΣΛΕΑ] έληγε την 15:00, εξ ου και  ήμουν εκπρόθεσμος. Ευτυχώς που οι ενστάσεις απερρίφθησαν, αφού στην εξ 73 σελίδων προκήρυξη του διαγωνισμού το μόνο που ορίζεται είναι ότι η εγγυητική πρέπει να κατατεθεί «το αργότερο μέχρι την προηγούμενη ημέρα της διεξαγωγής της δημοπρασίας». Δια τους γνωρίζοντας ελληνικήν ανάγνωσιν και γραφήν, εάν ο διαγωνισμός διεξήγετο, όπως συνέβη, την 30.08.2016, η εγγυητική έπρεπε να κατατεθεί μέχρι και την 28.08.2016 και όχι μέχρι και την 29.08.2016. Το «μέχρι» σημαίνει μέχρι «τότε» και όχι «μέχρι και εντός του τότε». Μόλις αρχίσει το «τότε», η προθεσμία έχει εκπνεύσει.

Εν πάση περιπτώσει, ας δεχθούμε ότι και στη ΓΓΣΛΕΑ δικαιούνται δια να υπηρετούν και πρόσωπα μη γνωρίζοντα ελληνικήν ανάγνωσιν και γραφήν. Πόθεν προκύπτει ότι καταληκτική ώρα ήταν η 15:00; Επειδή αυτό είναι το ωράριο λειτουργίας του Δημοσίου;  Ποίος όρισε τοιούτο τι;  Άλλωστε, ακόμη και αν οριζόταν η ώρα 15:00 ως καταληκτική, τί είναι 40΄ μπροστά στην αιωνιότητα; Ορθώς, λοιπόν, έγινε δεκτή η εγγυητική του συναδέλφου παντοπώλου και απερρίφθησαν οι κατ’ αυτού ενστάσεις. Δεν θέλω να πιστέψω ότι έγινε κάποιο χατίρι στον εν λόγω ανταγωνιστή μου.
Άλλωστε, το άρθρο 9§7 ν. 2690/1999 «Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας» ορίζει ότι
«Για τον υπολογισμό των προθεσμιών, αν ειδικές διατάξεις δεν ορίζουν  διαφορετικά, εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 241-246 του Αστικού Κώδικα», το άρθρο 242 του οποίου ορίζει
«Λήξη. Η προθεσμία λήγει, όταν περάσει ολόκληρη η τελευταία ημέρα και, αν είναι κατά νόμο εορτάσιμη, όταν περάσει ολόκληρη η επόμενη ημέρα».
Λογικώς μία ημέρα περνάει ολόκληρη μόλις φθάσει η ώρα 24:00. Άρα …. Και βεβαίως δεν βρήκα ειδική διάταξη που να ορίζει ότι μία προθεσμία λήγει την 15:00 της τελευταίας ημέρας, επειδή τότε λήγει το ωράριο λειτουργίας των Δημοσίων Υπηρεσιών.   
Μέχρις εδώ μου κόβει και τα κατάλαβα όλα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω, όμως, είναι γιατί θα πρέπει να έχω 5 υπαλλήλους, έναν Ταμία και λοιπά προαπαιτούμενα που ορίζει η προκήρυξη.   Γιατί θα πρέπει να προσκομίσω τραπεζική ενημερότητα, φορολογική ενημερότητα, ασφαλιστική ενημερότητα κ.λπ.; Όλοι αυτοί που παίρνουν επιδοτήσεις χωρίς τέτοια διαπιστευτήρια και μάλιστα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για να δημιουργήσουν μία θέση εργασίας, πιο πονηροί είναι;
Εν τέλει με έφαγαν στη στροφή. Μπερδεύτηκα με τα κουμπιά στην κονσόλα και έδωσα προσφορά € 500.000. Μόλις  συνειδητοποίησα ότι πληκτρολόγησα 5 φορές το μηδέν αντί των 4 που ήθελα, ανεκάλεσα την προσφορά πατώντας το πλήκτρο abort, αλλά έγινα αμέσως αντιληπτός από τα τσακάλια που συγκροτούν την Επιτροπή, πριν ο εις εξ αυτών αποχωρήσει με ασθενοφόρο λόγω προϋπαρχόντων σοβαρών προβλημάτων υγείας που δεν του επέτρεπαν να ασκεί τέτοια καθήκοντα, οπότε αποκλείσθηκα με το αιτιολογικό ότι δεν είμαι σοβαρός παίκτης.
Τα πήρα στο κρανίο, αλλά ομολογώ ότι βγήκα ανακουφισμένος από το κτήριο και έπαιξα ένα τζόκερ στο απέναντι πρακτορείο. Σιγά μην καθόμουν να κοιμηθώ σε ράντσο. Είμαι σκληραγωγημένος, βέβαια, από τον στρατό κιόλας, αλλά αυτό το Big Brother σκηνικό επέτεινε την κλειστοφοβία μου.
Ας πάρουν τις άδειες όποιοι θέλουν. Εγώ θα πουλάω την καλλίτερη φέτα και θα τους κάνω και πόλεμο νεύρων. Θα στέλνω δυο μελαψούς αλλοδαπούς με ένα βαρελάκι έξω από τα μαγαζιά τους και θα πουλάνε φέτα πρώτης ποιότητος μισοτιμής. Αυτό δεν ευνοεί τον καταναλωτή, υπέρ του οποίου έχουν θεσπισθεί τόσες διατάξεις περί ελεύθερου ανταγωνισμού;
Όχι θα κάτσω να σκάσω. Όπως κόντεψα να σκάσω, όταν ζήτησα από τον έγκριτο δικηγόρο κ. Μαντζουράνη να με συνδράμει αν αντιμετώπιζα νομικά προβλήματα στη διαδικασία, για να εισπράξω ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ με το αιτιολογικό ότι κατά τον Κώδικα Δεοντολογίας των δικηγόρων δεν μπορεί να είναι νομικός παραστάτης του Δημοσίου και ταυτόχρονα και των οκτώ διαγωνιζομένων. Μπορεί να είναι μόνον του Δημοσίου και των επτά ανταγωνιστών μου. Πάλι δεν πρόλαβα. Βέβαια, ως ειδικός περί τα τυροκομικά και μόνον, τον ρώτησα αυθόρμητα με περισσή αφέλεια: «Και η σύγκρουση καθηκόντων κύριε;» για να αντικρύσω το απορημένο βλέμμα του συνοδευόμενο από την απάντηση/ερώτηση: «Ποιά σύγκρουση καθηκόντων;». Εκείνη τη στιγμή μας πλησίασε ένας ανταγωνιστής λέγοντάς του: «Ο τάδε ανταγωνιστής έκανε τό και τό. Θέλω να τους στείλεις εξώδικο». «ΟΚ» απήντησε ο δικηγόρος. Εγώ πάλι, εντελώς αυθόρμητα, τον ρώτησα: «Θα στείλεις σε πελάτη σου εξώδικο για λογαριασμό άλλου πελάτη σου;», για να εισπράξω νέα απάντηση/ερώτηση: «Εσύ τί ζόρι τραβας;». Στενοχωρήθηκα που τον έφερα σε δύσκολη θέση να απορήσει δις κοτζάμ δικηγόρος, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μου φέρθηκε και πολύ εντάξει. Μου είπε τελικά ότι θα με βοηθήσει, αλλά κρυφά. Δηλαδή, αυτός θα συνέτασσε τις ενστάσεις, αλλά θα τις υπέγραφα εγώ και δεν θα έλεγα σε κανέναν ποιός τις είχε συντάξει. Και πολύ φτηνά. Μόνον € 10.000 ανά ένσταση μέχρι 3 σελίδες. Κάθε επόμενη σελίδα 20% επί πλέον. Καλωσύνη του. Τον συμπάθησα. Άλλαξα γνώμη για τους δικηγόρους.  

Υ.Γ. Λίγο πριν από την έναρξη του πρωτότυπου reality show ο Γενικός Γραμματέας ΣΛΕΑ δήλωσε: «Ιστορική ημέρα για την κατανάλωση σανού και την ισονομία στη διάδοσή του».