Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο συγγραφεύς και πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος είχε τύχη βουνό. Υπέστη καρδιακό επεισόδιο στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού. Στη διπλανή αίθουσα βρισκόταν γιατρός που του έδωσε τις πρώτες βοήθειες, το ασθενοφόρο κατέφθασε σε χρόνο dt, η μεταφορά του στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο τάχιστη, η εισαγωγή στο χειρουργείο άμεση. Σώθηκε και του εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του και σιδερένιος.
Η ανώνυμη 52χρονη καθηγήτρια υπέστη καρδιακό επεισόδιο στην Αρχαία Ολυμπία, όπου παρακολουθούσε συνέδριο φιλοσοφίας. Το νοσοκομεία στον Πύργο δεν είχε τα αναγκαία, για να την περιθάλψει. Ούτε το τεράστιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πατρών. Έτσι, το ασθενοφόρο τη μετέφερε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων. Απεβίωσε στη διάρκεια της πολύωρης διαδρομής. Δεν υπήρχε δυνατότητα μεταφοράς με εναέριο μέσο στην Αθήνα; Από την Ανδραβίδα ας πούμε. Κι’ εμείς πλακωνόμαστε για το αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες οι αλλοδαποί που κατακλύζουν τα νησιά μας με πρωτόγνωρη άνεση. Τους παρομοιάζουμε ακόμη και με τους προγόνους μας που κατέφυγαν στην πατρίδα το 1922. «Στην πατρίδα», όχι αλλού. Οι ΜΚΟ πανταχού παρούσες. Μεγάλη μπίζνα το μεταναστευτικό. Οι μίζες πάνε κι΄ έρχονται. Οι εισβολείς μεταφέρονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, για να εγκατασταθούν σε χώρους, όπου θα υπάρχει ανθρώπινη διαβίωση.
Στην Πάτρα τράπεζα εκπλειστηρίασε το σπίτι διαζευγμένης μητέρας με τέσσερα παιδιά, ένα εκ των οποίων ΑΜΕΑ. Ψάχνει να βρει τρόπο να μετεγκατασταθεί, διότι οσονούπω θα εξωσθεί. Δεν έχει ούτε δουλειά. Δεν υπάρχουν δομές για τους αναξιοπαθούντες αυτόχθονες. Ούτε ΜΚΟ να της συμπαρασταθούν, αφού δεν υπάρχει κοκό.
Όλα τέλεια. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Αχ αυτή η χειρ. Πανταχού απούσα. Καληνύχτα μας.