Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το ασύμμετρο φαινόμενο.
Χλευάζανε τον "στρατηγό άνεμο" του άλλου γραφικού, για νάρθουν αυτοί τόσα χρόνια μετά να πουν τα ίδια με άλλη διατύπωση. "Πρωτόγνωρο φαινόμενο" κατά τον Τοσκάτο, "ασύμμετρο φαινόμενο" κατά το πρωθυπουργεύον υπόλειμμα ηθικής.
Το μόνο ασύμμετρο φαινόμενο και ασύμμετρη απειλή για όλους μας και την χώρα, είναι η ίδια η κυβέρνηση των "αριστερών" δωσιλόγων. Είναι οι ίδιοι. Αυτοί, που τους ανέσυρε ο λαός από την - δικαιολογημένη εν τέλει - αφάνεια του 4%, μπας και περισώσουν κάτι από την προδοτική λαίλαπα της πασοκοδεξιάς, και το μόνο που ξέρουν, το μόνο επιχείρημα που τους έχει απομείνει είναι να συγκρίνονται μ' εκείνους.
Δεν με χωράει πια αυτός ο τόπος...
Η χώρα μου καίγεται, λεηλατείται, εκχωρείται, μοιράζεται, ασφυκτιά. Άνθρωποι πυρπολούνται από φωτιές ανεγκέφαλων. Άλλοι, απελπισμένοι από τα χρέη που τους πολιορκούν και αδυνατούν να πληρώσουν, αυτοκτονούν.
Ένα τμήμα της χώρας μου εκχωρείται στα παζάρια της τάχα μου Ενωμένης Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Λαθρομετανάστες πλημμυρίζουν τη χώρα γράφοντας ένα σενάριο που μόνο σαν στημένο σκηνικό μιας φρικτής τανίας του μέλλοντος μπορεί να χαρακτηριστεί.
Έσχατος ξεπεσμός της πολιτικής μας ζωής.
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης.
Η απέλαση διπλωματών είναι κορυφαία και συνάμα ακραία πράξη στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δυο χωρών. Όταν δε η απέλαση γίνεται από μια μικρή χώρα και αφορά διπλωμάτες μεγάλης δύναμης, το ζήτημα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Πότε μια χώρα καταφεύγει στο μέτρο της απέλασης;
Όταν διπλωμάτης που είναι διαπιστευμένος στη χώρα αυτή συλλαμβάνεται να προβαίνει σε πράξεις που αντίκεινται στη διπλωματική ιδιότητα και στρέφονται εναντίον της χώρας που τον φιλοξενεί. Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές έπιασαν στην κυριολεξία στα πράσα κορυφαίο διπλωμάτη μεγάλης συμμάχου χώρας να παίρνει απόρρητα έγγραφα από γυναίκα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση. Σημειώνεται ότι η κυρία αυτή υπηρετούσε σε νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ.
Τα ασύμμετρα φαινόμενα ως απόρροια της ασύμμετρης αβελτηρίας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Θρηνώντας για πολλοστή φορά νεκρούς και τραυματίες από πυρκαγιές σκέφτηκα πως δεν είναι ώρα για συγγραφή άρθρων. Άλλωστε, τί να γράψει κανείς. Τα ίδια και τα ίδια. Με αντιγράφω, λοιπόν, επειδή και χθες όλοι οι πληγέντες από τη φωτιά ζητούσαν βοήθεια από το κράτος. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όπως θα συμβεί και σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια, σε τρία χρόνια κ.ο.κ. Και στο τέλος παραθέτω ένα συγκινητικό άρθρο από το μακρυνό 2009, αναρτημένο στο ιστολόγιο του Χάνου Κλασμένου. Μου το έστειλε ένας φίλος πρωί-πρωί και δεν άντεξα να μην το αναπαραγάγω. Εις μνήμην των ολίγων ηρώων. Είναι πάντοτε λίγοι αυτοί που σώζουν την τιμή των πολλών καρεκλοκένταυρων. Και μην τολμήσει καμμιά μαϊμού να μου πει «τί να προλάβουμε να κάνουμε σε 3,5 χρόνια διακυβέρνησης, εδώ που μας έφεραν οι άλλοι». Εσείς είστε οι άλλοι ρε γίδια. Και οι άλλοι είναι εσείς.
Απάντηση Γιάννη Πουλόπουλου στις κακοήθειες των κ.κ. Ακρίβου και Ματζιαβά.
Απαντώντας στην «έκθεση αυτοψίας στο ΕΚΠΑΖ» που συντάχθηκε χωρίς ημερομηνία και υπογράφεται από τους ιδιώτες κτηνιάτρους κ.κ. Αχ. Ακρίβο και Αν. Μαντζιαβά έχουμε να πούμε τα εξής: κατ αρχήν δεν αναφέρονται τα ονόματα των 4 προσώπων που συμμετείχαν, όπως αναφέρεται και που έχουν κατά τα λεγόμενα των μόλις προαναφερόμενων «μακρά θητεία σε αντίστοιχους φορείς και εγνωσμένη εμπειρία» (γι αυτό έβαλαν μωρό Κοτσιφάκι σε κλουβί να φάει μόνο του σπόρους για Καναρίνια όλη την ημέρα ενώ αυτό χρειάζεται κάθε δύο ώρες τάισμα με καθετήρα και με τροφή εμπλουτισμένη με πάρα πολλή πρωτεΐνη;)
Οι συντάκτες της έκθεσης μιλούν για έντονη εγκατάλειψη τη στιγμή που ο υπογράφων υποχρεώθηκε (με ποινή κράτησης στο Α. Τ. Αίγινας) να απομακρυνθεί από τον χώρο 3 εβδομάδες πιο πριν. Άρα η εγκατάλειψη οφείλεται στο τσούρμο του Παύλου Μπήτρου και της Μαρίας Γανωτή που λαθραία λυμαίνονται τους χώρους και τα κινητά πράγματα του Κέντρου - ενώ και ο προσωπικός χώρος του υπογράφοντος έχει κλειδωθεί με κλειδαριά ασφαλείας από τον ψευδοδιαχειριστή Παύλο Μπήτρο που μπαίνει ανεξέλεγκτα μέσα κατά το δοκούν είτε αφήνει άλλους να μπαίνουν, ενώ τηλεοπτικό συνεργείο που προσκάλεσε, τράβηξε πλάνα εκεί μέσα χωρίς να είμαι παρών και χωρίς την άδεια μου.
Η δικτατορία των αμετροεπών μικροτήτων.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο ΠτΔ Πάκης ο Άσπιλος τίμησε με την παρουσία του τον εορτασμό των 150
χρόνων από τη γέννηση του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Εγώ τον θυμάμαι τον Κρυστάλλη από τα κείμενά του που διάβαζα στα βιβλία του Δημοτικού. Οι νέοι της εποχής μας έχουν ακούσει, άραγε, το όνομά του ή γνωρίζουν μόνον τον Μάριο Χάκκα και τα λογοτεχνήματα του παιδόφιλου αξιωματούχου του ΟΗΕ;
https://makpress.blogspot.com/2018/04/blog-post_737.html
Και τί σκαρφίστηκε ο μπαγάσας ο ΠτΔ να μας πει στη σύντομη ομιλία του. Μας μίλησε για τη «δικτατορία των μετρίων» που αποτελεί, λέει, εθνικό κουσούρι. Και μόλις πρόφερε τις 3 μαγικές λέξεις, έκανε μία παύση, έγειρε ελαφρώς την κεφαλήν με ύφος από αινιγματικόν έως και περιφρονητικόν και αμέσως ηκούσθησαν χειροκροτήματα, τα οποία έφεραν δάκρυα στα μάτια του ΠτΔ. Τί να ήθελε, άραγε, να πει; Και ποιοί ήταν οι παλαμοκρούστες; Οι άριστοι;
Και η σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου κύριε;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τον ΥπΕθΑ Χάνο Κλασμένο γιούχαραν μερικοί νοματαίοι την ώρα που απέτιε στην Κύπρο φόρο τιμής στους νεκρούς του ΄74. Ο Χάνος κατήγγειλε το γεγονός της γιούχας και η Αστυνομία συνέλαβε τους γουχαΐσαντας.
Διερωτώμαι ποιό ποινικό αδίκημα διέπραξαν, άραγε, οι γιουχαΐσαντες. Το δικαστήριο του Στρασβούργου, αρμόδιο για την ερμηνεία και εφαρμογή της σύμβασης της Ρώμης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει επανειλημμένως κρίνει ότι η από μέρους δημοσιογράφων οξεία κριτική, ακόμη και με φράσεις έντονες, δημοσίων προσώπων, ιδία πωλητικών, είναι ανεκτή και δεν μπορεί ο δημοσιογράφος να καταδικάζεται για εξύβριση κ.λπ. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι μη δημοσιογράφοι, η δε Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχει προσχωρήσει στη σύμβαση της Ρώμης και υπόκειται στη δικαιοδοσία του εν λόγω δικαστηρίου.
Κόκα και αντιθέσεις.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι λυπηρό να χάνει ένας νέος άνθρωπος τη ζωή του. Οιοσδήποτε και υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Είναι κόμη πιο λυπηρό, όμως, όταν σου προκαλούν οι σχετικές τραγικές ειδήσεις προβληματισμό και συγκρίσεις.
Άκουγα στο ραδιόφωνο ρεπορτάζ για την κηδεία του Σωκράτη Κόκκαλη του νεότερου. Όλος ο επιχειρηματικός κόσμος παρών. Αλλά και πολιτικοί. Λες και ο αποδημήσας τους γνώριζε όλους αυτούς, οι οποίοι συνέρρευσαν για τον ύστατο χαιρετισμό. Όχι βέβαια. Οι περισσότεροι προσέτρεξαν λόγω του πατρός του, του και εθνικού εργολάβου αποκληθέντος. Εχθροί και φίλοι παρόντες.
Να γιατί τους κόβουν οι προπέλλες...
Είχα παλαιότερα βιντεοσκοπήσει, εντελώς τυχαία, κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης του φίλου μου Κώστα Θωκταρίδη, το πέρασμα ενός ταχύπλοου σκάφους με το ένα μέλος του πληρώματος να κάνει τον Ταρζάν στην πλώρη, κρατώντας απλώς ένα σχοινί, τον χειριστή να χαμογελά ικανοποιημένος και να χαιρετά, και άλλα τρία άτομα καθισμένα στην πρύμνη να απολαμβάνουν το "κατόρθωμα" του φίλου τους.
Με αφορμή το πρόσφατο μακελλειό στους Αντίπαξους, όπου ένα παιδί πολτοποιήθηκε από την προπέλλα του ταχύπλοου που οδηγούσε ο πατέρας του, αποφάσισα να ανεβάσω τώρα εκείνο το βιντεοσκοπημένο στιγμιότυπο μήπως και προλάβω, έστω και ένα, καινούργιο μακελλειό...
Κουίζ : Δείτε λοιπόν προσεκτικά αυτό το βίντεο και πείτε ποιος θα ευθύνεται αν η κατάληξη της εικόνας είναι ο θάνατος; Αυτός που καμαρώνει όρθιος στην πλώρη του σκάφους ή αυτός που το χειρίζεται; Και για να σας βοθήσω σας θυμίζω ότι στο σκάφος ένας κάνει κουμάντο. Ο captain...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Νέα διαδικτυακή καμπάνια από την Βlue Star Ferries «Σερβίρουμε Αιγαίο».
Η Blue Star Ferries με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνει για τη νέα της προωθητική καμπάνια με τίτλο «Σερβίρουμε Αιγαίο», που υλοποιεί σε συνεργασία με το Greek Gastronomy Guide, με μόνο σκοπό την παρουσίαση του γαστρονομικού πλούτου των νησιών του Αιγαίου.
Στην καμπάνια «Σερβίρουμε Αιγαίο» κάθε νησί παρουσιάζεται με την ιστορία του, τη γεωγραφία του, την κουζίνα του, τα προϊόντα του, τα χαρακτηριστικά του εδέσματα και άλλα πολλά! Τόσα όσα χρειάζονται για να μας αφήσουν την πλούσια και την πιο ιδιαίτερη γεύση κάθε τόπου. Γιατί τελικά η γαστρονομία είναι ο καλύτερος τρόπος για να έρθει ο ταξιδιώτης-επισκέπτης σε επαφή με την ουσία κάθε τόπου, «τα δαιμόνιά του», τους ανθρώπους του και σε τελευταία ανάλυση να γνωρίσει τον πολιτισμό της καθημερινότητας, ξεπερνώντας τη «βιτρίνα» και τα τουριστικά στερεότυπα.