Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Μια αξέχαστη πτήση με trike πάνω απ' την Αττική την Καθαρή Δευτέρα του 1994!
Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 25 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.
Όλα πήγαν καλά εκείνη την ημέρα. Ανάλογος ήταν άλλωστε και ο καιρός. Λίγο προτού απογειωθούμε για το "μεγάλο" ταξίδι - μεγάλη εθεωρείτο εκείνη την εποχή μια τέτοια πτήση με μηχανοκίνητο αετό - ο Σάκης ρυμούλκυσε ένα αεροπανώ, με το σύνθημα "όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή", και χάρισε τη χαρά μιας πτήσης σε παιδιά Κοινοτήτων απεξάρτισης, που είχαμε προσκαλέσει ειδικώς γι' αυτόν τον σκοπό. Μετά ήρθε η σειρά μου να καθίσω στο κάθισμα του συγκυβερνήτη. Ανάμικτα τα συναισθήματα, θυμάμαι. Κάποιο δικαιολογημένο τρακ, για την πρώτη "μεγάλη" μου πτήση με μηχανοκίνητο αετό, αλλά και μια απερίγραπτη χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθούσαν.
Σκέφτομαι σοβαρά να ενταχθώ στον Ρουβίκωνα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Στο αγαπητό μου Makpress διάβασα τούτο το άρθρο-είδηση-σκουπίδι περί διχαστικού σταυρού γραμμένο από ένα σκουπιδοφάγο που πληρώνω και εγώ από την τσέπη μου γαμώ το: «Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων έφτιαξαν και τοποθέτησαν τα ξημερώματα ακόμα έναν σταυρό στη θέση Απελή που τόσο έχει ταλαιπωρήσει την κοινωνία της πόλης της Μυτιλήνης.
Την κίνησή τους γνωστοποίησαν οι ίδιοι μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αποτέλεσμα η αστυνομία να συλλάβει 36 άτομα οι οποίοι παραπέμπονται με την αυτόφωρη διαδικασία. Στο σύνολο τους κατηγορούνται για αυθαίρετη κατάληψη δημοσίου κτήματος, αυθαίρετες κατασκευές και απείθεια.
Τί σου κάνω γονέα-2 μου;
Πολλά τα ερωτήματα: Ο κουμπάρος πώς θα λέγεται; Γονέας-γ; Γάμα; Άλλος δηλαδή γάμα(ει) κι άλλος ο γονέας-1; Και ο συμπέθερος; Κι η συμπεθέρα;
Ύστερα, αφού πλέον δεν είναι ανάγκη οι γονείς να είναι κι απ' τα δύο φύλα, τότε γιατί να είναι μόνον δύο; Ποιός ηθικός κανόνας το επιβάλει; Κανείς. Να μπορεί να είναι και γονέας-τριολέ, και καρεδάκι, και γιατί όχι και γονείς-παρτούζα.
Πέρα όμως απ' το γελοίο του θέματος (που αργά ή γρήγορα με την απίστευτη μ@λακία της "πολιτικής ορθότητας" έτσι όπως καθ' υπερβολή εφαρμόζεται θα φτάναμε ως εκεί), δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η γελοιότητα απέχει απ' την επικινδυνότητα μιά Νέα Τάξη Πραγμάτων δρόμο.
Γιώργος Καραχάλιος. Ένας από τους παλαιότερους εν ενεργεία αιωροπτεριστές μιλάει για το αγαπημένο του άθλημα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Γιώργος Καραχάλιος πετάει με αιωρόπτερα από τα μέσα της δεκαετίας του '80, ενώ εκπαιδεύει αιωροπτεριστές από τις αρχές του '90. Είναι ένας από τους τρεις εν ζωή πιο παλαιούς χειριστές αετού πλαγιάς και είναι σήμερα μέλος της "Αερολέσχης Καλαβρύτων η Στύγα", που χθες (Κυριακή 3/3/2019) έκοψε την πίτα της στον χώρο απογείωσης των Πλαταιών.
Ο Γιώργος είναι απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού και εκπαιδεύει σήμερα όσους ενδιαφέρονται να πετάξουν με αετούς πλαγιάς, δίνοντας μάλιστα τα πρώτα μαθήματα στο simulator ακόμη και σε παιδιά του Δημοτικού, όπως ο επτάχρονος Οδυσσέας που έδωσε χθες το "παρών" στις Πλαταιές.
Το κόψιμο της πίτας της "Αερολέσχης Καλαβρύτων η Στύγα" στις Πλαταιές.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον χώρο απογείωσης των Πλαταιών ή, όπως λέω εγώ, τη ράμπα πάνω στην οποία... ποδοδρομούν λίγο πριν πετάξουν στο κενό οι χειριστές παραπέντε και αετών πλαγιάς, επέλεξε το Δ.Σ. της Αερολέσχης Καλαβρύτων "Η Στύγα" για να κόψει την πίτα του συλλόγου.
Έφθασα με το παπί στον προκαθορισμένο χώρο γύρω στις 10 το πρωί, καταναλώνοντας μόλις 3,5 ευρώ βενζίνη απ' το Κορωπί (ιδανικό μεταφορικό μέσο για χαμηλοσυνταξιούχους), χωρίς να μπορώ να δω πού βρίσκομαι και πού πατώ! Η ομίχλη κοβόταν κυριολεκτικώς με το μαχαίρι! Το κρύο τσουχτερό. Ο οικισμός των Πλαταιών άφαντος!
Πελασγοί Ετρούσκοι. Μέρος Δ' - Ναυτικά και πολεμικά γεγονότα.
Του Γιώργου Ελιά.
Περνάμε λοιπόν στα ναυτικά και πολεμικά γεγονότα που θα μας απαντήσουν τη χρονολόγηση της Στήλης της Λήμνου και θα έχουμε πλέον στοιχεία για τη σχέση του νησιού με όλα αυτά τα ιστορικά θέματα.
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο για την γραφή των Πελασγών, στη Στήλη υπάρχει η λέξη Φωκε [έτσι έγραφαν την πόλη Φώκαια] και ότι ο πολεμιστής Ταβάρζιος ο Μυριναίος αντιστάθηκε στους εισβολείς και προστάτεψε την πατρίδα με τη ζωή του. Το κλειδί στην υπόθεση είναι τα ιστορικά κείμενα που μας δίνουν τις πληροφορίες για τα γεγονότα και μας απαντούν στα ερωτήματά μας για αυτά τα αινιγματικά θέματα.
Η απεύθυνση του απευθυσμένου.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Καθημερινά αντιμετωπίζω πρόβλημα επικοινωνίας με τους συμπατριώτες μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που προσπαθώ να καταλάβω τί ακριβώς ήθελε να μου πει ο συνομιλητής μου ανασυντάσσοντας τις προτάσεις του, ώστε να βγάζουν νόημα. Με ενοχλεί αφάνταστα αυτή η διαδικασία, αφού προκαλεί απώλεια χρόνου, καθώς αναγκάζομαι να αναπαράγω τον λόγο του, για να μου επιβεβαιώσει ότι ήθελε να πει αυτό που κατάλαβα ή κάτι άλλο. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές έχω καταλάβει άλλο πράγμα. Ίσως και να φταίω εγώ που έχω παιδιόθεν τη συνήθεια να βάζω πρώτα το υποκείμενο, μετά το ρήμα και στο τέλος το αντικείμενο.
Εκείνο που με τρελλαίνει, όμως, είναι να ακούω τους παρουσιαστές στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο να πετάνε τις μεγαλύτερες κοτσάνες με απόλυτη φυσικότητα. Ο ένας λέει ότι το Λιμενικό «περισυνελέγει» τους ναυαγούς. Ο άλλος δίνει την προσταγή «υπέγραψε», «επέλεξε», «αντέγραψε». Η υπουργός Εργασίας δήλωσε ότι κάτι τέτοιο «δεν είχε διασχίσει ποτέ το μυαλό της». Τί παράδειγμα να πάρουν οι νέοι που τους ακούνε;
Σπύρος Σπυρόπουλος. Ο ταχύτερος χειριστής φωτοτυπικού της Αθήνας!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στον πρώτο όροφο του Πταισματοδικείου Αθηνών, και συγκεκριμένα στο φωτοτυπικό εργαστήρι του Σπύρου Σπυρόπουλου, είναι κάθε μέρα γιορτή! Οι πελάτες - δικηγόροι, κατήγοροι και κατηγορούμενοι στην πλειοψηφία τους - συνωστίζονται στην είσοδο του φωτοτυπικού εργαστηρίου και απολαμβάνουν τις κινήσεις του Σπύρου ο οποίος βρίσκεται σε μια διαρκή μάχη με το μηχάνημα σε μια προσπάθεια να το νικήσει με τις κινήσεις των χεριών του, τα οποία περισσότερο μοιάζουν με τα χέρια ενός ρομπότ που κινούνται με απίστευτη ταχύτητα και ακρίβεια! Και δεν το νικάει απλώς το μηχάνημα. Το κατατροπώνει!
«Φτώχεια, άστεγοι και η Ελλάδα σε σημείο καμπής».
Mε μελανά χρώματα περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα της κρίσης η εφημερίδα Die Zeit που μιλά για φτώχεια, άστεγους και πολίτες που δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ.
“Η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, πολλοί πολίτες όμως δεν μπορούν να διασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό, γράφει η εφημερίδα σε αναταπόκρισή της από την Αθήνα με τίτλο «Φτώχεια παρά την ανάπτυξη».
Η γερμανική εφημερίδα, σύμφωνα με τη Deutsche Welle, αναφέρεται στον ιστότοπό της αναλυτικά στο φιλανθρωπικό έργο του αυστριακού Έρβιν Σριμφ, ο οποίος ίδρυσε τον σύλλογο «Βοήθεια για την Ελλάδα» και μεταφέρει όσο συχνότερα μπορεί από την Αυστρία με βαν, από φάρμακα και παιδικές τροφές μέχρι πάνες και ιατρικά μηχανήματα.
«Γονέα 1, πάμε σινεμά;», «Ό,τι πει ο γονέας 2».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είναι γεγονός. Στη δημοκρατική, προοδευτική, μη ομοφοβική, αντιρατσιστική Γαλλική Δημοκρατία, οι όροι πατέρας και μητέρα αποτελούν παρελθόν. Του λοιπού θα μιλάμε για Γονέα 1 και Γονέα 2. Έτσι, με εντελώς δημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες έχουν τα στέρεα θεμέλιά τους στην επικράτηση της άποψης της πλειοψηφίας, το 5% του πληθυσμού επέβαλε την άποψή του στην πλειοψηφία του 95%. Απολύτως δημοκρατικά. Δεν έγινε δημοψήφισμα για κάτι τέτοιο, αφού, ως γνωστόν, δημοψηφίσματα προκηρύσσονται μόνον όταν ξέρουμε το αποτέλεσμα και αυτό μας βολεύει.