Rib and Sea
Τι 'ναι αυτό που το λένε... Πατρίδα;
Πηγή :http://toixo-toixo.blogspot.com/
Το σποτ του Τσίπρα, η επαιτεία του Νικηταρά και το... σπαθί του Λογοθετίδη!
Θα ήθελα να προσέξετε κάτι για μένα πάρα πολύ σημαντικό στην παρακάτω δήλωση.
Κάτι που σε λίγες λέξεις σημαίνει τόσα μα τόσα πολλά.
Είναι από το προεκλογικό σποτ του Σύριζα, όπου ο Τσίπρας λέει επί λέξη:
"Η πατρίδα δεν είναι οι κραυγές των πατριδοκάπηλων, πατρίδα είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή την πατρίδα.
Πατρίδα είναι εκεί που οι πολλοί μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια.
Πατρίδα είναι εκεί που οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα, όχι εκεί που ξεζουμίζονται με δωδεκάωρα και 300 ευρώ.
Εκλογές, το όπιο του λαού.
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2019/05/blog-post.html
Παραφράζοντας την ιστορική φράση του μεγάλου θεωρητικού μπορούμε ίσως με σιγουριά και εγκυρότητα μεγαλύτερη από την δική του να ισχυριστούμε πως, το πραγματικό όπιο του λαού είναι οι εκλογές. Και φυσικά εννοούμε τις εκλογές που γίνονται μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας".
Παραισθησιογόνο και κατασταλτικό συνάμα το "όπιο" των εκλογών διαφημίζεται από το σύστημα ως το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να αλλάξει κάτι προς όφελος του λαού, αποκηρύσσοντας ταυτόχρονα μετά βδελυγμίας όσους αρνούνται να το πάρουν.
Αλλά αν οι εκλογές μπορούσαν πράγματι να αλλάξουν τα πράγματα εις βάρος του συστήματος και προς όφελος του λαού θα ήταν τόσο διαφημισμένες από το ίδιο το σύστημα;
Ένας λαός ντοπέ.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Είχα διαπιστώσει από καιρό ότι και η κουτσή Μαρία έχει βάλει υποψηφιότητα για μια θέση σε Δημοτικό Συμβούλιο είτε από μωροφιλοδοξία είτε κατά παράκληση για να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο κάποιου φερέλπιδος υποψήφιου Δημάρχου. Επίσης, είχα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι είναι υπάλληλοι του [ευρύτατου] Δημόσιου Τομέα ή συνταξιούχοι, άρα έχοντες εξασφαλίσει τα προς το ζην και άφθονο χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά [χρήματα]. Αλλά χθες βράδυ που πήγα στο περίπτερο να αγοράσω βιβλία προσφερόμενα από εφημερίδες, είδα ένα πάκο φωτογραφιών ως η ανωτέρω. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα αισθήματα που με κυρίευσαν.
Α= καθαριστής, Θ=καθαρίστρια, Ο=κάθαρμα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η κ. Ξένη έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία, όταν το δικαστήριο έκλεισε στη φυλακή την καθαρίστρια, επειδή είχε ζημιώσει το Δημόσιο με € 200.000 που εισέπραξε επί μία 20ετία παρέχοντας την ισάξια εργασία της, αλλά με αλλοιωμένο ενδεικτικό 6ης Δημοτικού, ενώ είχε τελειώσει μόνον την 5η. Η αλητήρια. Η καταδικαστική απόφαση αναιρέθηκε κ.λπ. κ.λπ.
Την ίδια ευαισθησία δείχνει τώρα και για τον καθαριστή τής 17Ν και τους εν αφασία τελούντες θιασώτες του που παρήγαγαν το ανωτέρω βδελυρό πόνημα επιχαίροντας για 11 δολοφονίες εν ψυχρώ από έναν αλήτη. Το πόνημα που δεν κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ των πολλών κριμάτων, των oλίγων μοναχοφάηδων και των υπουργών-πατέρων αντιεξουσιαστών.
Ελευθερία του [παρα]λόγου – η μεγάλη κατάκτηση της Δημοκρατ[ορ]ίας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Λαϊκόν σόφισμα: «οι απόψεις είναι όπως οι κώλοι. Όλοι έχουμε!» Φιλοσοφικόν ερώτημα: «και πρέπει να τους επιδεικνύουμε;»].
Υπότιτλος φωτογραφίας: Τσιπρισμός, το ανώτατο στάδιο του Πολακισμού.
Ο κ. Σταύρος Κωνσταντινίδης, γνωστός επιστήμων συγκοινωνιολόγος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΙΝΑΛ, έκανε μία σωστή διαπίστωση, η οποία επιβεβαιώνει το αρχαίον ρητόν «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Επεσήμανε ότι η χυδαιότητα του Πωλάκεις που επιτέθηκε κατά του κ. Κυμπουρόπουλου ανέδειξε σε όλο του το μεγαλείο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ στη χώρα μας. Τον Πωλάκεις ακολούθησε ο Αλαίκσοις αποκαλώντας τον Κυμπουρόπουλο «γλάστρα», την οποία περιφέρει ο Κούλης. Δικαίως, λοιπόν, 153 νοματαίοι επιβράβευσαν τον Αλαίκσοις και τον Πωλάκεις δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην αναίδεια, στην αμετροέπεια, στο ψεύδος, στην υποκρισία, στην ηλιθιότητα, στην κατάντια.