Κάτι με "έτρωγε" σήμερα, απ' την ώρα που ξύπνησα. Εισαγγελέα δεν είδα, βλέπετε, να δίνει εντολή να συλληφθούν για εσχάτη προδοσία αυτοί που ψήφισαν προχθές την πράξη νομοθετικού περιεχομένου, για την άνευ όρων παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους τοκογλύφους δανειστές http://www.ribandsea.com/waves/868-2013-01-14-13-20-51.html, οπότε λέω στον εαυτό μου : "Δεν πας μέχρι τον Άρειο Πάγο να δοκιμάσεις την τύχη σου; Δεν έχεις τίποτε να χάσεις". Είχα στο μυαλό μου εκείνο τον απίθανο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Πάνο Ζαβολέα, που είχε, μετά από σχετικό αίτημά μου, βγάλει πριν από 19 χρόνια μια υπόθεση απ' το αρχείο, και νόμιζα πως η ιστορία θα μπορούσε να επαναληφθεί.
Γράφει, ελαφρώς "αρπαγμένος", ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θα περίμενε κανείς, λογικά σκεπτόμενος, ότι οι ταγοί μας θα επιστράτευαν τις, ελάχιστες έστω, γνώσεις τους, για να συγκεντρώσουν χρήματα, να κλείσουν την ψαλίδα του ελλείμματος, να κάνουν την οικονομία να ξεκινήσει και να ανακάμψει, χωρίς να εξαθλιωθεί όμως ο λαός. Προεκλογικές υποσχέσεις, άλλωστε, του Αντώνη, οι οποίες είναι ακόμη νωπές στη μνήμη και των πιο κολλημένων οπαδών του.
Φόρτωσαν λοιπόν οι ηλίθιοι τα αυτοκίνητα με υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας και τεκμήρια. Βούλιαξαν τα προϊόντα του μόνου υγιούς κατασκευαστικού τομέα, αυτού που διακρίθηκε παγκοσμίως με τη ναυπήγηση φουσκωτών και άλλων πολυεστερικών σκαφών, με τεκμήρια και φόρο πολυτελείας. Εξίσωσαν την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με αυτήν του πετρελαίου κίνησης. Ανέβασαν τον Φ.Π.Α., τα διόδια και τους έμμεσους φόρους. Έβαλαν χαράτσι στα ακίνητα. Φορολόγησαν την γονιμότητα των ζευγαριών! Αδιαφορούν για τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής που τραβάνε, συνεχώς και ανεξέλεγκτα, την ανηφόρα. Πετσόκοψαν τις συντάξεις και τους μισθούς και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μελετούν τώρα σε ποιο ποσοστό θα αυξηθεί και το τιμολόγιο της ΔΕΗ!
Από το ελεύθερο αυτό διαδικτυακό βήμα έχω πολλάκις αναφερθεί στο κίνημα κατά των διοδίων, όπως τουλάχιστον αυτό ξεκίνησε πριν από τρία περίπου χρόνια. Και δεν περιόρισα την αναφορά μου στην ανάρτηση άρθρων, βίντεο και φωτογραφιών, αλλά έλαβα μέρος, σαν ενεργό μέλος του κινήματος, και σε ανοικτές συνελεύσεις επιτροπών, καταλήψεις, ανοίγματα διοδίων και διαδηλώσεις. Ποια ήταν όμως η πορεία του κινήματος κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, οπότε και παρουσιάστηκαν σημάδια καρεκλολαγνείας, διχαστικών τάσεων, αποσύνθεσης και κομματικής σκοπιμότητας;
"Προπαγανδίζει" ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήμουν, ανέκαθεν, υπέρ αυτών που υποστηρίζουν ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να έχει συγκεκριμένη κομματική γραμμή όταν ασκεί το δημοσιογραφικό του λειτούργημα. Λέω "ήμουν", γιατί αυτή τη φορά, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, δεν μπορώ να μείνω αποστασιοποιημένος απέναντι σε όσα κωμικοτραγικά διαδραματίζονται στη σύγχρονη ελληνική κομματική σκηνή με φόντο την εξαθλίωση του λαού (που παρακολουθεί αμήχανος και τρομοκρατημένος) και την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ένα αδιέξοδο τετ-α-τετ του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τον εαυτό του ("φίλος", συγγραφική αδεία)...
* Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ; με ρώτησε ένας φίλος τις προάλλες. Τι να του απαντήσω;
* Δεν ξέρω, του είπα.
* Τι είναι αυτό; Νέο κόμμα;
* Τι νέο κόμμα ρε. "Δεν ξέρω" σημαίνει : δεν ξέρω τι να ψηφίσω.
* Θα μπορούσε όμως να είναι και κόμμα το "δεν ξέρω", έτσι δεν είναι;