Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Διάβαζα χθες για μία ακόμη φορά τα 500 προσωνύμια που έχει επιδαψιλεύσει στην Παναγία ο ελληνικός λαός [=Θεοτοκονύμια]. Μεταξύ αυτών και εκείνο της «Διασώζουσας», το οποίο φέρει ιερός ναός στην Πάτμο. Και σκέφτηκα πως η αριστερή my ass κυβέρνηση my ass που έχει στο πρόγραμμά της τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους είχε τούτες τις μέρες την Παναγία με το μέρος της. Και τούτο, διότι η πρωταθλήτριά μας Βούλα Παπαχρήστου ήλθε 8η στον τελικό του άλματος τριπλού. Αλήθεια, αναλογίσθηκα, τί θα γινόταν αν η Βούλα ερχόταν πρώτη; Θα της έστελνε συγχαρητήρια ο ΠτΔ; Θα της έγραφε ο πρωθυπουργός κάτι στο twitter; Ποιός υπουργός θα την υποδεχόταν στο αεροδρόμιο; Θα είχαν ξεχαστεί όλα όσα συνέβησαν το 2012, όταν η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή την απέκλεισε από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου για «ρατσιστικό σχόλιο»;
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ήταν λίγο μετά την πανηγυρική ψήφιση του 1ου Μνημονίου, όταν ακούστηκε πως η τρόικα δεν πήρε απάντηση στην ερώτηση «πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχετε;». Ένα κράτος [τρόπος του λέγειν] λειτουργούσε κοντά 200 χρόνια, αλλά δεν εγνώριζε η κυβέρνησή του πόσους νοματαίους απασχολεί [;] και μισθοδοτεί. Έκτοτε άρχισαν καταγραφές επί καταγραφών και απογραφές επί απογραφών, για να καταλήξουν κάποια στιγμή οι ιθύνοντες στον αριθμό 658.000. Μετά άρχισαν ατέρμονες συζητήσεις και εμβριθής αρθρογραφία ως προς το αν ο αριθμός αυτός είναι μικρός ή μεγάλος για μία χώρα σαν την Ελλάδα. Άλλοι έλεγαν πως είναι μεγάλος και άλλοι ανεκάλυψαν πως ως ποσοστό είναι από τα μικρότερα της Ευρώπης. Σε απόλυτους αριθμούς μεγάλος, σε ποσοστό μικρός. Εγώ σκέφτηκα πως αν ένας υπάλληλος αντιστοιχεί σε 16 πολίτες, τότε η Δημόσια Διοίκηση έπρεπε να πετάει.
Με αφορμή το άρθρο της κυρίας Ρέας Βιτάλη, που αναδημοσιεύτηκε στο "Rib and Sea" την 10η Αυγούστου 2016, με τίτλο "Ο "ακριβός" Ψηνάκης και οι "φθηνοί" http://www.ribandsea.com/articles/2476-o-akrivos-psinakis-kai-oi-fthinoi ο σύλλογος εργαζομένων στην Ε΄Παιδική Κατασκήνωση Ανδρέα Ν. Μάκρης Αττικής απέστειλε καταγγελτική επιστολή προς την αναπληρώτρια Υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης κυρία Θεανώ Φωτίου, διαμαρτυρόμενος για το συκοφαντικό, όπως υποστηρίζει, περιεχόμενο των όσων ο Δήμαρχος Μαραθώνα κατήγγειλε εναντίον τους. Η δημοσιογραφική δεοντολογία με υποχρεώνει να δημοσιεύσω την επιστολή τους αυτή.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Κας Θεανώ Φωτίου
Κοινοποίηση :
Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Μαραθώνος
Γραφείο Δημάρχου Μαραθώνος
Μέλη Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνος
κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Των :
Διαμαντούλας Τσούκα του Λουκά.
Άννας Πολύζου του Νικολάου
Καλλιόπης Νικολάρου του Γεωργίου.
Ευτυχίας Καραγιώργου του Παναγιώτη
Παρασκευής Ζαλούμη του Σαράντου.
Σπυρίδωνος Ασημακόπουλου του Μιχαήλ.
Γεράσιμου Καράκωστα
Μαρία Ντα Σίλβα.
Απάντων εργαζομένων στην Ε΄ Παιδική Κατασκήνωση Αγ. Ανδρέα Νέας Μάκρης Αττικής
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Είχα κρατήσει στο Αρχείο μου ένα κείμενο κάποιου Michael Snyder γραμμένο την 23η Οκτωβρίου 2012. Αφού στην εισαγωγή διεκτραγωδούσε την κατάσταση που βιώνουν πολλοί Αμερικανοί ερωτώντας τους αναγνώστες, αν ποτέ κοιμήθηκαν το βράδυ με έναν κόμπο στο στομάχι, επειδή δεν εγνώριζαν πώς θα αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα της επιούσας, κατέγραφε 37 στοιχεία που δείχνουν πόσο ανάλγητη είναι η οικονομία για εκατομμύρια απελπισμένων Αμερικανών. Ιδού τα 37 στοιχεία:
«1. Πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι 40% των Αμερικανών* διαθέτουν αποταμιεύσεις ύψους $ 500 το πολύ.
2. Άλλη έρευνα κατέδειξε ότι 28% των Αμερικανών δεν έχουν στην άκρη ούτε ένα cent για έκτακτη ανάγκη.
3. Σήμερα στις ΗΠΑ γύρω στα 10 εκ. νοικοκυριά δεν έχουν ούτε έναν τραπεζικό λογαριασμό. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε από το 2009 κατά 1 εκ. [ήτοι κατά 10%].
«Με λόγια Σπαθάτα»!
Δεν είναι δικά μου τα λόγια του τίτλου: Τα πήρα από δύο συνεντεύξεις σε συνεχόμενα Κυριακάτικα φύλλα της εφημερίδας «Το ΒΗΜΑ». Απ’ αυτές εμπνεύστηκα και παρασύρθηκα στη συγγραφή του άρθρου. Η πρώτη (24 Ιουλίου 2016) ήταν του καθηγητή και προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Κων/νου Τσουκαλά στον δημοσιογράφο Μάρκο Καρασαρίνη, με κεντρικό θέμα την οργάνωση της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση του 1821 με τίτλο «Η Ελληνική κοινωνία είναι πλέον ώριμη να ξαναδιαβάσει το παρελθόν της»…
Ξέρετε, κύριε Τσουκαλά, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω το παρελθόν μου, αλλά δεν «γουστάρω» και τη δική σας επιμονή! Δεν ήταν το 1821 αγώνας για τη γέννηση «ενός ακόμα νέου έθνους»! Αγώνας για την αναγέννηση του Ελληνικού έθνους, ναι! Για την ανασυγκρότησή του σε νέα Πολιτεία, ναι!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Προ ημερών διετάχθη η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων του Αλαφούζου για πιθανότατη φοροδιαφυγή. Όλως συμπτωματικώς λίγες μέρες πριν την οριστική αδειοδότηση των 4 καναλιών. Και τούτο επειδή και η παρούσα κυβέρνηση [τρόπος του λέγειν] αντιμάχεται τη διαπλοκή των άλλων.
Αλλά η κυβέρνηση δεν περιορίσθηκε σ’ αυτό. Λίγες ημέρες πριν συνέβη και το εξής εξόχως σημαντικό, όπως διάβασα σε κάποιο ιστολόγιο:
Στην διάρκεια της παρθενικής προβολής του «Σινέ Ρόδον» στον Σταφιδόκαμπο Ανδραβίδας και παρουσία 200 θεατών τα αστυνομικά όργανα του ΑΤ Ανδραβίδας έκαναν ντου στον υπαίθριο κινηματογράφο και συνέλαβαν τον υπεύθυνο και πρόεδρο του ν.π.δ.δ. «Πνευματικό Κέντρο Σταφιδοκάμπου» Γ. Αλεβιζόπουλο με την αιτιολογία ότι για το μπουκαλάκι με το νερό που έδινε δωρεάν στους θεατές έπρεπε να έχει άδεια καντίνας από το υγειονομικό.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Σήμερα βαρέθηκα να γράψω. Μου τη βάρεσε εντελώς που ο Δήμαρχος Δράμας γκρέμισε την αυτοσχέδια παράγκα-σκοπευτήριο, όπου επροπονείτο η χρυσή Ολυμπιονίκης Άννα Κορακάκη. Στην αρχή νόμισα πως προέβη στο εν λόγω διάβημα συμβολικά μιμούμενος τους αρχαίους προγόνους μας που γκρέμιζαν τα τείχη των πόλεών τους καθώς υποδέχονταν τους Ολυμπιονίκες. Μετά, όμως, άκουσα πως ήταν εκνευρισμένος, λέει, που το κράτος [τί ‘ναι τούτο πάλι;] δεν στηρίζει τους αθλητές μας. Θα του έλεγα πως είναι και ο πρώτος μάγκας, αν έστηνε ένα μικρό μουσείο γύρω από την παράγκα με την πινακίδα «Ιδού πώς η πολιτεία συνδράμει τη νεολαία μας για πρωταθλητισμό. Από εδώ ξεκίνησε η χρυσή Ολυμπιονίκης του 2016 Άννα Κορακάκη».
Και βγήκαν και οι γελοίοι οι πωλητικοί να καρπωθούν τις μοναχικές προσπάθειες της δικής μας Άννας, για να την κάνουν δική τους. Αει σιχτίρ!
Γράφει η Ρέα Βιτάλη.
Η απίστευτη υπόθεση με τα τρόφιμα που «έκαναν φτερά» από την παιδική κατασκήνωση για ΑμεΑ στον Αγιο Ανδρέα και η άμεση αντίδραση του δημάρχου Μαραθώνα τον ανέδειξε στα μάτια μας ως ένα σοβαρό, αποφασιστικό, αποτελεσματικό, έντιμο, συνεπή, πρακτικό, με ήθος και τσαγανό, χρήσιμο ον.
Πόσο φθηνός; Μάλλον πιο πολύ! Πόσο τσιγκοπάφιλας πρέπει να είσαι, αν, για παράδειγμα, μπορείς να βάλεις χέρι σε τρόφιμα που προορίζονται για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεριζώσει τη συνειδησιακή ζυγαριά του; Πώς μπορεί να πορεύεται στην καθημερινότητα της ζωής του και να μην βαραίνει την πλάτη του η αμαρτία; Πώς μπορεί να θεωρεί ότι έχει καπαρωμένο το ότι θα γεννήσει μόνο υγιή παιδιά; Και δεν αντιλαμβάνεται, ότι τον γονιό που κουβαλάει σταυρό, από τον άλλον που καμαρώνει ένας υγιές παιδί, τον χωρίζει μόλις μια τρίχα απόσταση;
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Ο κύριος Γεώργιος Κυρίτσης κατέχει το ρεκόρ κατάληψης θέσης βουλευτή εις αναπλήρωση παραιτηθέντος. Τούτο έγινε δις, μία με τον Βουλευτή Χουντή και μία με τη Βουλευτή Κατριβάνου. Ευτύχησε, έτσι, να ψηφίσει το 3ο Μνημόνιο μαζί με τη ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ, την Συμπαράταξη, τους ΑΝΕΛ και τον όλον ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθως, να ψηφίσει το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τον κόφτη και όλα τα άλλα πολυσέλιδα νομοσχέδια που ασφαλώς και δεν είχε διαβάσει. Για να μπορέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να παραμείνει στη θέση της και εκείνος στην βουλευτική έδρα του.
Βέβαια, είναι ελαφρώς αντιστασιακός. Ορκίσθηκε π.χ. με τα χέρια πίσω σαν να έκανε βόλτα στο Σύνταγμα. Δεν έγινε και τίποτε να ‘ουμ. ‘ντάξ΄! Ολίγον από ασέβεια προς το Κοινοβούλιο. Σιγά τα ωά!
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Γεια σου ρε Άννα Κορακάκη με το χρυσό σου εκεί στο μακρυνό Ρίο ντε Τζανέϊρο. Μπράβο και στην οικογένειά σου, τον μοναδικό χορηγό σου. Τον θρίαμβό σου θα καρπωθεί η σημερινή κυβέρνηση του Τσι, ο ΠτΔ που θα σε δεχθεί, ο πρωθυπουργός που θα σε δεχθεί, ο αρμόδιος για τον αθλητισμό υπουργός που αναλώνεται στο ποδόσφαιρο της μάσας και άλλοι παράγοντες που έχουν τόση σχέση με τον αθλητισμό όσο η κυβέρνηση με την πραγματικότητα. Όλοι θα καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για κάτι, για το οποίο δεν κοπίασαν. Ας πάμε, όμως, σ’ αυτά που συμβαίνουν εδώ πίσω στην πατρίδα της υψηλής, της ωραίας και της αληθινής αρπαχτής. Θέλω να πιστεύω πως το δάκρυ σου συμπύκνωσε τη χαρά σου για τη νίκη και την κατάντια της πατρίδας.