Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αφ’ ότου έγραψα το αρθρίδιο το σχετικό με τα 106 παλληκάρια και τις κοπελλάρες αντιγραφής, κάτι δεν μ’ αφήνει ήσυχο τις νύχτες. Μέχρι που ήλθε στον ύπνο μου μια φιγούρα, κάτι σαν την Ελευθερία που με βία μετράει τη γη κρατώντας το σπαθί με την κόψη την τρομερή και μου μιλούσε. Σκέτη λογοδιάρροια:
«Μετά το πτυχίο στο Παρίσι, γράφτηκα για μεταπτυχιακά στο τμήμα της Γενικής και Συγκριτικής Φιλολογίας στη Σορβόννη. Στην υπέροχη αίθουσα, στο παλαιό κτήριο στην Place de la Sorbonne, όπου γινόταν το μάθημα, πήγα με χαρά και έφυγα, αφού ολοκλήρωσα τον συγκεκριμένο κύκλο σπουδών, σοκαρισμένη. Ένα σοκ που με τα χρόνια μετατράπηκε σε χρόνια αηδία. Εμφανίστηκαν ξαφνικά 'Ελληνες (μεταπτυχιακοί) φοιτητές. Άξεστοι, επιθετικοί, κόλακες, ρουφιάνοι, άσχετοι, ψευτομορφωμένοι, επηρμένοι, ψεύτες ... 'Αλλοι είχαν σχέση με την Εκκλησία, κι’ άλλοι, οι περισσότεροι, με τον χώρο της Αριστεράς, τα poulains της. Βολεμένοι, με υποτροφίες, με στέγη κάπου εξασφαλισμένη, χωρίς γαλλικά, θα τα μάθαιναν αργότερα, με συστατικές επιστολές Σοφών και Πανεπιστημιακών της εποχής μου, συστατικές που τους είχαν εξασφαλίσει οι διαμεσολαβητές "φίλοι" τους, νέοι διδάσκοντες (εραστές, μνηστήρες κ.λπ.) ή οι συγγενείς τους...
Eldorado: “Ανύπαρκτο όφελος, τεράστιο κόστος”, λέει καθηγητής του ΑΠΘ.
«Το οικονομικό όφελος δεν είναι μόνο υποπολλαπλάσιο του περιβαλλοντικού κόστους. Είναι σχεδόν ανύπαρκτο». Αυτήν την άποψη καταθέτει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο ομότιμος καθηγητής Εδαφολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κυριάκος Παναγιωτόπουλος με αφορμή τη διελκυστίνδα ανάμεσα στην καναδική εταιρία εξόρυξης χρυσού Eldorado Gold και την ελληνική κυβέρνηση.
Εκ της ιδιότητάς του αλλά και έχοντας παρακολουθήσει την υπόθεση από πολύ κοντά από το 2003, όταν και ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την υπογραφή της σύμβασης, ο Κυριάκος Παναγιωτόπουλος υπενθυμίζει την ύπαρξη ενός όρου σύμφωνα με τον οποίο η μεταλλευτική δραστηριότητα θα ήταν καθετοποιημένη, το τελικό προϊόν δηλαδή θα ήταν μέταλλο.
Αρκετός ήταν ο κόσμος που "επιβιβάστηκε" σήμερα το μεσημέρι στο "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ", τη ναυαρχίδα της "ΑΝΕΚ LINES", για να θαυμάσει τις δημιουργίες 270 φωτογράφων του Instagram. Τα θέματα όλα ελληνικά, βγαλμένα από την καθημερινή ζωή της επαρχίας, και όχι μόνο, γαρνιρισμένα με όμορφα τοπία, ήθη, έθιμα και ανθρώπινες φιγούρες.
Φιλόξενη όπως πάντα σαν οικοδέσποινα η "ΑΝΕΚ LINES", που γιορτάζει φέτος τα 50 της χρόνια, με τους καμαρώτους του πλοίου να περιφέρονται ανάμεσα στους επισκέπτες προσφέροντας κρασί και μεζέδες. Παρούσα και η διευθύντρια του Τμήματος Marketing κυρία Ειρήνα Σίμου, όπως επίσης η κυρία Ασπασία Νικολακάκη και ο σεφ κ. Απόστολος Δέρης.
Συνέχεια απ' το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/face/3213-to-imerologio-tis-stratiotikis-mou-zois
20.8.1916
Επαρουσιάσθην εις το Στρατολογικόν Γραφείον Χαλκίδος. Χαλκίς, η πόλις των ονείρων μου. Μα δεν θα την απολαύσω. Σε λίγονε πολύ καιρό θα φύγω, και για πού; Μόνον ο Θεός το ξέρει.
21.8.1916
Πρωί πρωί με ντύσανε και στα χακί με χώσανε. Και από τώρα πλεια στρατιώτης είμαι στον πόλεμο θα πάω χίλιους εχθρούς θα φάω. Έτσι μας είπαν σαν το χακί μου δώσανε! Κατετάγην εις τον 2ον λόχον του 3ου Πεζικού Συντάγματος.
1.10.1916
Μετέβην εις τον 8ον λόχον. Σ' αυτόν εδώ τον λόχο τα πάντα βλέπω σκοτεινά. Μου λείπει και το θάρρος που στον παλιό μου λόχο είχα. Μα κάθε αρχή και δύσκολη, θε να περάσει και αυτό.
Εκτός απ' την καταδυνάστευση των λαών, το άλλο κύριο χαρακτηριστικό της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι η πλήρης αδιαφορία, για να μην πούμε η εχθρότητα, για το περιβάλλον.
Το περιβάλλον, η φύση, για τον παγκόσμιο, παράλογο, υπερβολικό και σαφώς ανήθικο πλούτο δεν αποτελεί παρά μέσον ακόμη μεγαλύτερου πλουτισμού.
Η αδιαφορία για την καταστροφή του είναι πασιφανής και το σύστημα έχει πετάξει και το τελευταίο από τα πέπλα υποκρισίας που τα προηγούμενα χρόνια κάλυπταν την τάχα ανάπτυξη, την εντατικοποίηση της οικονομίας, τον καλπασμό του δυτικού "πολιτισμού".
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Τζήμερος είχε το θάρρος να πει δημόσια αυτό που σίγουρα σκέφτηκαν πολλοί συμπατριώτες. Έψεξε τον υπουργό Ναυτιλίας που δήλωσε ότι θα πάει να επιθεωρήσει τις ακτογραμμές του Σαρωνικού, για να διαπιστώσει το μέγεθος της καταστροφής από τη βύθιση του πετρελαιοφόρου ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ, ενώ είναι γνωστόν ότι λόγω ατυχήματος σε παιδική ηλικία ο κ. Κουρουμπλής δεν διαθέτει όραση. Άρα, δεν είχε παρά να ακούσει όσα θα του μετέφεραν οι αρμόδιοι του υπουργείου του. Δεν ξέρω, αν τελικά επιθεώρησε τις ακτογραμμές, αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι είχε μεταβεί στην Ειδομένη, ως υπουργός Εσωτερικών τότε, για να έχει ιδίαν αντίληψη [«ιδίοις όμμασι» που λέμε] της κατάστασης που είχε προκληθεί με τους λαθρομετανάστες, επειδή οι Σκοπιανοί είχαν σφραγίσει τα σύνορά τους, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν εκεί 12.000 νοματαίοι. Για να έχει ιδίαν αντίληψιν της «τιμητικής για την Ελλάδα εικόνας» που αποτελούσε η Ειδομένη, όπως είχε δηλώσει ο άλλος τεράστιος υπουργός Μπαλτάς.
H ANEK LINES σας προσκαλεί το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017 στο πλοίο "Ελευθέριος Βενιζέλος", στην Πύλη Ε3, στο λιμάνι του Πειραιά, από τις 11:00 - 14:00, στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας #my_greece
Είσοδος Ελεύθερη.
Η Ελλάδα μέσα από την ματιά 270 insta-φωτογράφων.
Η έκθεση φωτογραφίας "my_greece" είναι ένα ταξίδι στις υπέροχες εικόνες που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα. Μια περιήγηση στα τοπία, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό, την ιστορία, τα χρώματα και τις στιγμές που συνθέτουν τις απρόσμενες λεπτομέρειες αυτού του τόπου.
Διακόσιοι εβδομήντα ταλαντούχοι φωτογράφοι της Ελληνικής κοινότητας του Instagram καταθέτουν την προσωπική τους δημιουργική ματιά και αφηγούνται μέσα από τα έργα τους την δική τους Ελλάδα.
Διοργάνωση : "Greek Instagram Events" - ANEK LINES
Ο σύζυγος της αδελφής της μητέρας μου, Κώστας Κατσάλης, ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ένας πραγματικός κομμουνιστής. Ναι, Κομμουνιστής, με κάπα κεφαλαίο! Παιδί, σχεδόν, ήμουν όταν τον γνώρισα και λίγα πράγματα καταλάβαινα τότε περί Κομμουνισμού. Ο Κατσάλης όμως δεν μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Η ίδια του η ζωή ήταν η επιτομή του Κομμουνιστή. Χωρίς ταμπέλλες όμως και κόμματα. Δεν είχε στο κάτω κάτω ανάγκη ούτε από εφφέ, ούτε από αναγνώριση, ούτε από βουλευτιλίκι, ούτε από παράσημα. Ήταν και δύσκολα άλλωστε τα χρόνια εκείνα για τους αριστερούς...
Είχε ένα υπόγειο κουτούκι, απέναντι απ' το εργοστάσιο της ΧΡΩΠΕΙ, σε ένα παράδρομο της οδού Πειραιώς, στο ύψος των Κάτω Πετραλώνων. Δρύϊνα βαρέλια με κρασί, στη μια πλευρά, μερικά στρογγυλά σιδερένια τραπέζια και καρέκλες στην άλλη, μερικές φωτογραφίες από παλιές ελληνικές ταινίες και μεθυσμένα σκίτσα στους τοίχους. Ο χώρος είχε μια περίεργη μυρωδιά που πάλευε να ισορροπήσει μεταξύ ρετσίνας, καλομαγειρεμένου σπιτικού φαγητού και ροκανιδιού, που έστρωνε ο θείος στο πάτωμα για να τραβάει την υγρασία. Και έξω στην αυλή οι δεκάδες γλάστρες της θείας μου που μεθούσαν τον αέρα με τη μυρωδιά των λουλουδιών τους. Γαρδένιες, βασιλικοί, γαρύφαλλα, νυχτολούλουδα, γιασεμιά...
Όπως κάθε λογικός άνθρωπος έτσι και το blog δεν θα είχε πρόβλημα να συμφωνήσει με μιά σωστή άποψη, έστω κι αν αυτή εκφέρονταν από έναν ηλίθιο.
Εκεί όμως στην κυβέρνηση και πέριξ αυτής δεν πρόκειται απλώς για ηλίθιους. Όχι. Αυτό θα ήταν πολύ αθώο και, ενδεχομένως, ανθρώπινο και κατανοητό.
Πρόκειται για μιά συμμορία τυχαίων τυχοδιωκτών, με ήθος θάρρος και θράσος κότας λειράτης,,είτε πρόκειται για κάποιον υφυπουργό, είτε για σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού (πςςςςς!) του πρωθυπουργού.
Έτσι η περίφημη ανάρτηση μιάς απ' αυτές τις κότες: "Η el dorado έκανε αυτό που μπορεί. Μόλυνση, καταστροφή του δάσους, διάλυση ανθρώπινων σχέσεων, εξαγορά συνειδήσεων. Η τοπική κοινωνία σήμερα πρέπει να βγει στον δρόμο της αποχώρησης αυτής της εταιρίας και αυτου του "εργου" και να στηρίξει την έξοδό της απο τη χωρα μας, ώστε να γίνει πραγματικότητα η απειλή της. Στα τσακιδια el dorado και να μην στεριώσεις πουθενά.".
Το σύστημα μπορεί να είναι πανίσχυρο, αλλά πολλές φορές, πάμπολλες, δείχνει και πανηλίθιο. Παράδειγμα οι επισκέψεις τύπου Μανωλάκη-μαριονέτας των τραπεζών,που αντί του επιθυμητού τους στόχου, που είναι η προπαγάνδα και ο υπνωτισμός του πόπολου, και αντί να προσπαθεί (το σύστημα) να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητο και να κάνει την βρώμικη-εγκληματική δουλειά του όσο το δυνατόν πιό αθόρυβα, αντίθετα, με τυμπανοκρουσίες και επίδειξη μιάς πέτσινης και ούτε καν, μιάς πλαστικής δημοκρατίας, καταφέρνει να υπενθυμίσει τον λόγο για τον οποίο είναι μισητό απ' τον λαό, και καταφέρνει ακόμη να ατσαλώσει την θέληση πολλών για αντίδραση-αντίσταση-ανυπακοή.