Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το κράτος απειλεί την επιχειρηματικότητα που δεν διαπλέκεται με τους διαχειριστές του.
Πηγή : http://www.protagon.gr/scripta/editorial/44341013979-44341013979
Του Κώστα Γιαννακίδη.
Ενώ παραδοσιακά λέμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η μικρομεσαία επιχείρηση είναι ο κορμός της ελληνικής οικονομίας, η πολιτική συμπεριφέρεται λες και διοικεί μία χώρα δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Η timeline μου διαβάζει ένα κομμάτι που έγραψε ο Δημήτρης Φύσσας στην Athens Voice, περιγράφοντας το τέλος του ως αυτοαπασχολούμενος. «Το ελληνικό κράτος με κατάφερε να του χρωστάω, εγώ που πάντα πλήρωνα τους φόρους μου στην ώρα τους. Κι αν συνέχιζα αυτοαπασχολούμενος, το χρέος μου θ’ αυξανόταν κι άλλο.» Εκλεισε, λοιπόν, τα βιβλία του και λίγο πριν πατήσει τα εξήντα ψάχνει δουλειά ως μισθωτός. Δεν αποκλείεται βέβαια να συμβιβαστεί και με κανένα «μαύρο» μεροκάματο, αλλά, αυτό θα μείνει ανάμεσα στον ίδιο και στο πορτοφόλι του. Αν το έκανε νωρίτερα, τα βιβλία του θα έμεναν ανοιχτά, απλωμένα σαν λευκά σεντόνια. Κοινώς αν δούλευε με «μαύρα», έκλεβε την εφορία και δεν άνοιγε τα ειδοποιητήρια του ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ, τώρα μπορεί και να του είχε μείνει κάτι κάτω από το στρώμα.
Ελένη Μεταξωτού. Η ζωντανή ιστορία της Σύρνας.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ετεροχρονισμένα δημοσιεύεται στο "Rib and Sea" εκείνη η συζήτηση που είχα με την γιαγιά Ελένη ή "Λενάκι", όπως συνήθως αποκαλούν την κυρία Ελένη Μεταξωτού στην Αστυπάλαια. Μεσολάβησε η παραλαβή των φωτογραφιών της από την καλή συνάδελφο Κατερίνα Αντωνοπούλου και ο καταιγισμός των άρθρων και βίντεο που προέκυψαν από τα ταξίδια μας στην Αίγινα και στα Χανιά. Ήταν αδύνατον όμως να ξεχάσω τη γιαγιά Ελένη, το βίντεο και οι φωτογραφίες της οποίας πολιορκούσαν εδώ και ένα περίπου μήνα την οθόνη του υπολογιστή μου. Χθες έφθασε τελικώς η ώρα για την επεξεργασία τους.
Νοιώθω εδώ την ανάγκη να πω ότι είναι εξαιρετικό το προνόμιο που έχω, στη διάρκεια των περιπλανήσεών μου στην ελληνική περιφέρεια, να συναντώ απλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν πράγματα να πουν και να κάνουν, σε αντίθεση με τους άλλους, τους "glamorous", τους δήθεν, που κατακλύζουν καθημερινώς τους καθοδικούς σωλήνες της τηλεοπτικής μας αποχέτευσης χωρίς να λένε τίποτε.
Η Ελένη Μεταξωτού έζησε τα παιδικά της χρόνια, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής της, σε μια βραχονησίδα, τη Σύρνα, που απέχει μερικά μίλια από την Αστυπάλαια. Οι αναμνήσεις της από εκείνη την ευτυχισμένη περίοδο, όπως η ίδια λέει, είναι έντονες και ζωγραφίζονται πάνω στο χαμογελαστό πρόσωπό της όση ώρα κάνει αναδρομή στο παρελθόν.
Το τανγκό ενός γελοίου : Από τον Βαρουφάκη στον Λεβέντη.
Του Γιώργου Καραμπελιά.
Πηγή : http://ardin-rixi.gr/archives/197122
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης….
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο…
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
ΚΠ. Καβάφης, «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».
Το 2015 άνοιξε με το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης και κλείνει με το δίδυμο Τσίπρας-Λεβέντης! Όπως τότε καθημερινά βλέπαμε τον Βαρουφάκη στα «κανάλια», σήμερα βλέπουμε τον Λεβέντη. Και ο βαθμός έκπτωσης αυτής της χώρας προσμετράται ακριβώς από το δίλημμα που θέτουν οι «αναλυτές», αλλά δυστυχώς και η πραγματικότητα: Άραγε, το πρώτο δίδυμο, το «ηρωϊκό» ή το δεύτερο, το «κωμικό», είναι χειρότερο; Και η απάντηση είναι προφανής: το πρώτο! Το δίδυμο Τσίπρας-Βαρουφάκης κατέστρεψε τη χώρα, έκλεισε τις τράπεζες, μας φόρτωσε ένα ανυπολόγιστο κόστος, 80 ή 90 δισεκατομμύρια ευρώ, άνοιξε διάπλατα την μεγάλη πληγή του προσφυγικού-μεταναστευτικού, μας έφερε μια παρέα Φλαμπουράρηδων που στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Το δεύτερο, το κωμικό, είναι μάλλον θεραπευτικό για τη βλακεία των Ελλήνων. Διότι αποκαλύπτει την πραγματική φύση του πρώτου συνθετικού του διδύμου: «΄Ομοιος-ομοίω, αεί πελάζει». Και επί τέλους μπορεί να προκαλέσει και ολίγο γέλιο στο πικρό χειλάκι των Ελλήνων.
Το μουσείο τυπογραφίας της εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η εξαιρετική προσπάθεια που έχει καταβληθεί τα τελευταία δέκα χρόνια από τον εκδότη της εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα" Γιάννη Γαρεδάκη, της συζύγου του Ελένης και τους συνεργάτες τους για την δημιουργία του μοναδικού, στον ελλαδικό χώρο, μουσείου τυπογραφίας, απέδωσε καρπούς και σήμερα ένα πραγματικό στολίδι είναι ανοικτό και ελεύθερο στους επισκέπτες και σπουδαστές που θέλουν να ενημερωθούν για την πορεία της τυπογραφίας μέσα στον χρόνο.
Είχα την πληροφορία από τον καλό μου φίλο Σπύρο Καπίτσα ο οποίος είχε προσφάτως μεταβεί στα Χανιά και είχε συναρμολογήσει και συντηρήσει αφιλοκερδώς μια τυπογραφική μηχανή που είχε δωρηθεί στο εν λόγω μουσείο. Τηλεφώνησα λοιπόν στην καλή συνάδελφο δημοσιογράφο, διευθύντρια της εφημερίδας και υπεύθυνη του μουσείου Έλια Κουμή η οποία, παρά το απρόβλεπτο της επίσκεψής μου και την ευαίσθητη χρονική συγκυρία - Χριστούγεννα γαρ - δέχθηκε αμέσως να ανοίξει το μουσείο και να με ξεναγήσει στα εκθέματά του.
Το πολεμικό μουσείο του Ανδρέα Χατζηδάκη στο χωριό Ασκύφου Σφακίων.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία κερδίζει τελικώς πάντοτε (στην Ελλάδα τουλάχιστον) τις εντυπώσεις, ακόμη και όταν ο ιδιώτης που την αναλαμβάνει δεν αποβλέπει σε οικονομικά ωφέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Πολεμικό Μουσείο που έχει στήσει ο Ανδρέας Χατζηδάκης στο χωριό Ασκύφου, στο ομώνυμο οροπέδιο που συναντά κανείς όταν ξεκινήσει από τα Χανιά, βγει στη διασταύρωση προς Βρύσες και ακολουθήσει τον δρόμο που οδηγεί στα Σφακιά. Κάτι ανάλογο είχα πέρυσι δει και στο Λακκί της Λέρου, στο ιδιωτικό Πολεμικό Μουσείο του Γιάννη Παραπονιάρη : http://www.ribandsea.com/face/1949-to-idiotiko-polemiko-mouseio-tou-gianni-paraponiari-sti-lero
Μια χανιώτικη γαίτα ζωντανεύει στα χέρια του Ανδρέα Φουράκη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βούλιαξε, διελύθη, σχεδόν, εις τα εξ ων συνετέθη, ξεχάστηκε. Έτσι την βρήκε ο Ανδρέας Φουράκης όταν αποφάσισε να την ξυπνήσει από τον βαθύ λήθαργό της και να την επαναφέρει στη ζωή. Και τότε άρχισε ο μακρύς και επίπονος αγώνας, η μεγάλη προσπάθεια ανακατασκευής, με την πολύτιμη βοήθεια του Χανιώτη καραβομαραγκού Γιώργου Μυλωνάκη. Πρόκειται για μια εγκαταλελειμμένη χανιώτικη γαίτα που καμαρώνει πια μέσα στα νέα της ρούχα και αυτοσυστήνεται με το καινούργιο της όνομα : "Αργυρώ".
Την είδα έξω από το κατάστημα των Φουράκηδων στα Χανιά, στολισμένη, με τα καλά της, φρεσκοβαμμένη, με τα εκατοντάδες λεντάκια να την φωτίζουν σαν ένα αλλοιώτικο αλλά υπέροχο δένδρο Χριστουγέννων βγαλμένο απ' το παρελθόν και αποσβολώθηκα, κάνοντας αυθόρμητα αναδρομή στο υπέροχο χρονογράφημα του φίλου μου, που είχα δημοσιεύσει στο "Rib and Sea" τον Μάρτιο του 2013 με τίτλο : "Μια ψαρόβαρκα, ένας ψαράς, μια ιστορία" : http://www.ribandsea.com/articles/946-2013-03-05-13-05-34
"Ερωτικές ιστορίες εντός και εκτός των τειχών". Το νέο βιβλίο του πρώην μοναχού Νικόδημου.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στην ιστορική μπουάτ "Απανεμιά", της εποχής των τραγουδιών του "νέου κύματος", πραγματοποιήθηκε την 17η Δεκεμβρίου 2015 η παρουσίαση του νέου βιβλίου του πρώην μοναχού Νικόδημου με τίτλο "Ερωτικές ιστορίες εντός και εκτός των τειχών". Το βιβλίο κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκης.
"Και όμως! Υπάρχει μια αίσθηση απελευθέρωσης μέσα στην αμαρτία. Η ίδια η ψυχή σου, που φτάνει στα άκρα, σου προσφέρει έναν ίλιγγο τέτοιας δύναμης, που σε συνεπαίρνει. Αυτή η δύναμη, αυτή η ένταση, υπάρχει μόνο στη φυγή από κάθε λογική, στη φυγή από τον ίδιο τον Νόμο, τον Θείο και τον ανθρώπινο, στη φυγή ακόμα και από τον νόμο της φύσης.
Σύντομα η χρήση του καθαρού, ασφαλούς και δωρεάν υδρογόνου για την θέρμανση των σπιτιών και την κίνηση των αυτοκινήτων από τον Μιχάλη Καλογεράκη!
Επιμέλεια - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μπήκε πια για τα καλά ο Μιχάλης Καλογεράκης στην τελική ευθεία για την χρήση του καθαρού και ασφαλούς υδρογόνου που παράγει ο ίδιος με δωρεάν ενέργεια από τον ήλιο, τον αέρα και το νερό της βροχής! Αρκεί να βρεθεί χορηγός να του προσφέρει ένα αυτοκίνητο μικρού κυβισμού (500-800 cc) και ένα κομπρεσέρ υψηλής πίεσης, σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι δύτες για την πλήρωση των φιαλών τους.
Χειμαρρώδης, όπως πάντα, στην πρόσφατη συνάντησή μας, μου μίλησε χωρίς να μασάει τα λόγια του για τον προστατευόμενο του "Ταρζάν", της επιστημονικής κοινότητας και του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης Πέτρο Ζωγράφο, τους πολιτικούς, την τρέχουσα οικονομική κατάτασταση και την πρόβλεψή του πως ο λαός θα ξεσηκωθεί μόλις σχηματισθεί σε δύο μήνες οικουμενική κυβέρνηση και περάσουν όλοι οι προδότες μαζί τα νέα αντιλαϊκά και δυσβάστακτα μέτρα.
Δεν θα γράψω άλλα γιατί ο Μιχάλης Καλογεράκης τα λέει όλα στο βίντεο!
Ευχαριστούμε την "ΑΝΕΚ LINES" για την δυνατότητα που μας έδωσε να ταξιδεύσουμε δωρεάν στην Κρήτη.
Τα χέρια του Ανδρέα Παιδαράκη φτιάχνουν εκπληκτικές ξύλινες μινιατούρες αυτοκινήτων!
Επιμέλεια - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το να φτιάχνει ένας επαγγελματίας ξυλουργός, στον ελεύθερο χρόνο του, ξύλινες μινιατούρες, είναι κατανοητό. Το να φτιάχνει όμως ένας επαγγελματίας κατασκευαστής κρητικών καλιτσουνιών, στον ελεύθερο χρόνο του, εκπληκτικές ξύλινες μινιατούρες αυτοκινήτων, είναι αδιανόητο! Αυτό λοιπόν είναι το χόμπυ του Ανδρέα Παιδαράκη, από τα Χανιά της Κρήτης, ο οποίος, εκτός από τα έπιπλα και την κουζίνα του σπιτιού του, έχει μέχρι σήμερα φτιάξει με τα χέρια του πάνω από 30 μινιατούρες αυτοκινήτων χρησιμοποιώντας ξύλο! Για την ακρίβεια, φλαμούρι. Ένα είδος ξύλου με απαράμιλλες ιδιότητες για τέτοιου είδους κατασκευές, το οποίο χρησιμοποιείται και στην κατασκευή των εκκλησιαστικών τέμπλων, όπως λέει ο ίδιος ο Ανδρέας.
Μιχάλης Καλογεράκης. Κατασκεύασε μπαταρία που δεν χαλάει ποτέ!
Επιμέλεια - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το είχε πει ο Μιχάλης Καλογεράκης, την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, και το έκανε! Ο λόγος για την κατασκευή μιας μπαταρίας της οποίας ο χρόνος ζωής θα υπερέβαινε κατά πολύ τα όρια ζωής του κατασκευαστή της! Στο βίντεο που ακολουθεί θα τον ακούσετε να αναλύει τα πλεονεκτήματα της μπαταρίας μολύβδου οξέος, την κατασκευή της οποίας ολοκλήρωσε προσφάτως.
"Δεν ανακάλυψα εγώ τον τροχό", λέει ο Καλογεράκης, και συνεχίζει. "Αυτός ο τύπος μπαταρίας είναι γνωστός από τον 18ο αιώνα. Η παραγωγή της όμως είναι ασύμφορη για τις εταιρείες που κατασκευάζουν μπαταρίες αφού, λόγω της μεγάλης διάρκειας ζωής που έχει, δεν θα ανανέωναν τις πωλήσεις τους! Μειονέκτημά της είναι το μεγάλο βάρος της σε σχέση με την χωρητικότητά της. Σχέση όμως που μπορεί να βελτιωθεί αν χρησιμοποιήσουμε πιο λεπτές πλάκες μολύβδου στον αρνητικό πόλο, ο οποίος άλλωστε δεν φθείρεται όπως ο θετικός. Το βάρος όμως δεν μας ενοχλεί στην περίπτωση που η μπαταρία αυτή τοποθετηθεί σε σπίτι που παίρνει ενέργεια από τον ήλιο.