Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Greece is...comeback.
Κι αφού οι αριστεροί δωσίλογοι υπόγραψαν ό,τι δεν είχαν προλάβει να υπογράψουν οι δεξιοί προδότες, αφού ξεπούλησαν την κρατική περιουσία, αφού έβγαλαν στο σφυρί την λαϊκή περιουσία, αφού δημιούργησαν έναν εργασιακό μεσαίωνα για δουλοπάροικους, βγήκε στις ρούγες ο πρωθυπουργός, γυρολόγος και πραματευτής, με την ντουντούκα:
"Εδώ η φτηνή χώρα! Εδώ οι δούλοι εργαζόμενοι! Ελάτε fraportες να σας κάνουμε νοματαίους! Όλα τζάμπα! Ελάτε να κάνετε πως επενδύετε, να κάνουμε κι εμείς πως κυβερνούμε, να ξαναπάρουμε τις εκλογές, να τρώτε με χρυσά κουτάλια, να κηρύξουμε κι εμείς την δικτατορία του προλεφταριάτου! Ελάτε κόσμε. Greece is comeback!"
Και δώστου "τελειώνουν τα μνημόνια", και δώστου "καθαρή έξοδο στις αγορές" (η νέα αριστερή πιπίλα είναι η "καθαρή έξοδος").
Τα απόνερα ενός ξαφνικού απόπλου για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Πήγα χθες να σε αποχαιρετήσω, στην εκκλησία του Αγ. Τρύφωνα, στην Παλλήνη. Πρώτη φορά σε είδα έτσι σοβαρό ρε φίλε! Και με γραββάτα! Και γύρω σου συγγενείς και φίλοι που ακουμπούσαν τα χέρια σου, χάϊδευαν το φέρετρο και έκλαιγαν. Συγγνώμη, Παντελή, αλλά δεν κατάφερα να διακρίνω ποιοι έκλαιγαν στ' αλήθεια για σένα, ποιοι έκλαιγαν για τον εαυτό τους και ποιοι έκλαιγαν για να κερδίσουν τη συμπάθεια των υπολοίπων που συζητούσαν περί ανέμων και υδάτων και έκαναν "κοινωνική κριτική" στο προαύλιο του Αγ. Τρύφωνα. Μόνο τη μητέρα σου, τον αδελφό σου και τα παιδιά σου πόνεσα που δεν χώνεψαν και δεν θα χωνέψουν ποτέ το ξαφνικό φευγιό σου. Αλλοίμονο σ' αυτόν που έφυγε όμως λένε οι εξ ανατολών γείτονες. Και δεν έχουν άδικο...
"Έμαθες από τί πέθανε ο Παντελής;", με ρώτησε κάποια στιγμή ένα γνωστός και μη εξαιρετέος μαϊντανός, καθώς στεκόμουν αποχαυνωμένος, θλιμμένος, προβληματισμένος και μελετούσα όλο αυτό το "κοινωνικό γίγνεσθαι". Του έγνεψα αρνητικά, απρόθυμος να εμπλακώ σε συζητήσεις μαζί του. Άσε με ρε Σ..., είπα από μέσα μου. Όχι, δεν έμαθα. Έχει σημασία; Μόνο αν πρόκειται για δολοφονία ή αυτοκτονία θα με ενδιέφερε ίσως. Ήταν κάτι απ' τα δυό; Δεν νομίζω. Δεν θα αυτοκτονούσε ποτέ και για κανένα λόγο το χαμογελαστό παιδί. Ούτε όμως να τον δολοφονήσει μέσα στο σπίτι του θα μπορούσε κανείς τον Παντελή. Συνεπώς, άει σιχτίρι, αφήστε τον άνθρωπο ήσυχο να ξεκουραστεί... Αυτά ήθελα να πω του μαϊντανού, αλλά κρατήθηκα.
«Κι εσείς αποφασίσατε να μείνετε έγκυος παρά το γεγονός ότι χρωστούσατε στην τράπεζα;»
Του Αντώνη Σιγάλα.
Είναι στο Ειρηνοδικείο μια Δευτέρα πρωί και εκδικάζονται υποθέσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών που έχουν κάνει αίτηση να μπουν στο νόμο Κατσέλη. Η διαδικασία ξεκινάει στις 9 ακριβώς και ο κόσμος έχει ήδη συγκεντρωθεί έξω και μέσα στην αίθουσα.
Από την πρώτη υπόθεση που εκδικάζεται γίνεται αμέσως σαφές ότι η έδρα είναι αρνητική. Η ειρηνοδίκης έχει ένα μόνιμο ύφος ειρωνίας και επίθεσης ενάντια στους αγχωμένους δανειολήπτες, που ο ένας μετά τον άλλο διαδέχονται στην εξέταση από την έδρα για την υπόθεσή τους.
H BLUE STAR FERRIES, οι νησιώτες και οι ταξιδιώτες της "γράφουν ιστορία" και τον χειμώνα!
Περάσανε τὰ χρόνια φύλλα ἢ βότσαλα
Θυμᾶμαι τὰ παιδόπουλα τοὺς ναῦτες ποὺ ἔφευγαν
Βάφοντας τὰ πανιὰ σὰν τὴν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
Κι εἶχαν ζωγραφιστοὺς βοριάδες μὲς στὰ στήθια.
(Από τη συλλογή «Προσανατολισμοί» του Οδυσσέα Ελύτη).
H "Blue Star Ferries" μάς καλεί όλους να «γράψουμε την ιστορία μας» μέσα από ξεχωριστές, ανθρώπινες στιγμές, με χρώματα, εικόνες και συναισθήματα εμπνευσμένα από τα ταξίδια μας, καθώς και από τη ζωή στα νησιά του Αιγαίου.
Να και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Το ‘πε ο Martin Schulz των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Ο φίλος του Σταύρου, του φίλου του Σημίτη και συνεταίρου της Φώφης Μέχρι το 2025 θα πρέπει, λέει, να έχουν συσταθεί οι ΗΠΕ. Βάσει ενός Συντάγματος που θα ψηφισθεί. Κι’ όποια χώρα δεν θελήσει, να αποβληθεί από την ΕΕ. [ΣΗΜ: θυμάστε το Σύνταγμα του Ζισκάρ που το ψηφίσαμε πρώτοι-πρώτοι και το δημοσιεύσαμε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ν.3341/2005), αλλά δεν ίσχυσε ποτέ, επειδή το απέρριψαν Γάλλοι και Ολλανδοί σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα να έλθει από την πίσω πόρτα ως Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009 εις δόξαν της απόλυτης επικράτησης της ….. βούλησης των λαών;]
Ας δούμε τί έχουν πει κάτι πρόγονοι του εν λόγω πωλητικού σκεύους.
Ο άνθρωπος που γελούσε, ακόμη και όταν ήταν δυστυχισμένος, έφυγε...
Σε είχα χάσει τελευταία. Έφταιγε, ίσως, και το γεγονός ότι απομακρύνθηκα απ' τον σύλλογο. "Θέλω να σου μιλήσω", μου είπες την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, "αλλά όχι τώρα..."
Και σήμερα, όταν μου τηλεφώνησε ξαφνικά ο πρόεδρος, εξεπλάγην. Δεν περίμενα να μου τηλεφωνήσει πια κανείς απ' το δ.σ. του Ναυτίλου, για κανένα λόγο. Η φωνή τού Νικολόπουλου ήταν βαρειά, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τη συνέχεια. "Ο Παντελής έφυγε Ιωσήφ". "Ποιος Παντελής;", κατόρθωσα να ψελλίσω. "Ο Περιστέρης Ιωσήφ, ο Περιστέρης πέθανε..."
Ο «άπορος» καναλάρχης Φίλιππος Βρυώνης.
Η εισαγγελία ασκεί δίωξη στον Φίλιππο Βρυώνη, που δηλώνει άπορος και η εγγύησή του μειώνεται. Την ίδια στιγμή όμως, πουλάει το κανάλι Ε –μέσω ενός Μολδαβού– στην κυπριακή εταιρεία του Ιβάν Σαββίδη, για 14,3 εκατομμύρια. Οι μέρες του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες έφτασαν. Και η αυλαία άνοιξε με παράδοξα γεγονότα.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας Kύπριος δικηγόρος που συνδέεται με το μέγαρο Μαξίμου και ο Φίλιππος Βρυώνης τρώνε σε μία γνωστή ψαροταβέρνα των βορείων προαστίων. Γιορτάζουν τη συμφωνία για την πώληση του σταθμού Ε στον Ιβάν Σαββίδη.
Το ημερολόγιο της στρατιωτικής μου ζωής (μέρος Γ΄).
Συνέχεια απ' το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/face/3217-to-imerologio-tis-stratiotikis-mou-zois-meros-v.html
1.1.1917
Πρωτοχρονιά. Χρόνια πολλά παιδιά, ήταν η ευχή π' ακούστηκε, του χρόνου όλοι στα σπίτια σας. Χτυπάνε και οι καμπάνες, μα πένθιμα γιατί; Α, όχι, έτσι μου φάνηκε εμέ. Γιατί εβούρκωσε η ψυχή μου θυμούμενος ότι πέρυσι εγιόρτασα πρωτοχρονιά στο όμορφο χωριό κοντά στους συγγενείς τους φίλους και γονείς. Έλα Κωστή στο σπίτι μας για να γιορτάσουμε μαζί, μου είπε ο Γ. Λεπενιώτης. Επήγα και εγιόρτασα. Προσπάθησε ο φίλος μου να μου δωρίσει τη χαρά με γλέντια και τραγούδια. Ο κόμπος όμως πολύ βαρύς ανέβαινε στο ματωμένο στήθος μου. Και σκυθρωπός τραβήχτηκα, σε μια γωνιά, και έκλαψα.
Αντιμνημόνιο υπάρχει και θα υπάρχει!
Το blog διαβάζει σε "trailer" άρθρου καλού μηνιαίου περιοδικού: "Η σύγκρουση ανάμεσα στο «μνημόνιο» και το «αντιμνημόνιο» εκτονώθηκε. Το ρήγμα που χαρακτήρισε την ελληνική πολιτική ζωή των τελευταίων χρόνων είναι πλέον εκτός θέματος. Το πρόγραμμα μετασχηματισμού μάς έχει ήδη μετασχηματίσει. Πρέπει να βρούμε νέους τρόπους περιγραφής. Νέους τρόπους να μιλάμε."
Το blog δεν έχει διαβάσει ολόκληρο το άρθρο, αλλά αν αυτή παραπάνω είναι η κεντρική ιδέα του, διαφωνούμε κάθετα, οριζόντια, διαγώνια, και σε άλλες δεκαπέντε διαστάσεις του συγκεκριμένου σύμπαντος και του υπερχώρου.
Απάντηση της κας Μαρίας Εξαρχουλάκου σχετικώς με την ανάκληση της μήνυσης της "Ε.ΛΑ.Σ."
Κύριε Παπαδόπουλε, με γνωρίζετε πολύ καιρό και συνεπώς θεωρώ ότι τυπικά με ρωτάτε για το θέμα. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι σαφώς διαφώνησα με τον συμβιβασμό αυτό, όταν με ενημέρωσε ο κ. Τηλιγάδας, (τον οποίο τιμώ πραγματικά για τους αγώνες του) και ήθελα να δικασθεί η υπόθεση. Ομως, επειδή αποφασίσθηκε από τους μηνυόμενους να κλείσει συμβιβαστικά και λόγω της ρητής διαφωνίας μου, ούτε καν παρέστην στη δίκη. Ούτε τυπικά.
Είμαι αντίθετη με την πρακτική του να "πετιέται λάσπη" και εν συνεχεία αυτό να σβήνει με μιά συγγνώμη. Αρκετά με αυτές τις τακτικές πλέον. Οσον αφορά αυτά που δημοσιεύονται για τον κ. Χίο, ως "πρότυπο δημοσιογράφου" και για την συγγνώμη του, τα θεωρώ απλώς αδιανόητα και απαράδεκτα. Ο κ. Τηλιγάδας στο σημείο αυτό έσφαλλε και πιστεύω ότι πρέπει να το διορθώσει. Πριν την δίκη, στην οποία μετά βεβαιότητας πιστεύω ότι θα καταδικαζόταν, ο κ. Χίος, και το γνώριζε πολύ καλά, προχώρησε σε συγγνώμη! Ποιά η αξία της συγγνώμης αυτής λοιπόν; Ο εν λόγω "δημοσιογράφος", απλώς μένει στο απυρόβλητο και σίγουρα θα το ξανακάνει!
Τέλος σας δίνω την άδεια να δημοσιεύσετε την απάντησή μου.
Μετά τιμής
Μαρία Ι. Εξαρχουλάκου