Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Η αλήθεια: οι Ιταλοί σκόνταψαν στις πέτρες και ηττήθηκαν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Όλως παραδόξως ουδείς εκ του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δηλώσεις μετά τη προχθεσινή μεγαλειώδη παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Τους απωθούν αυτά τα πατριωτικά, στα οποία στέλνουν τον ειδικό συνεργάτη Χάνο Κλασμένο. Ήταν εκεί και ο ανεκδιήγητος κυρ-Βασίλης, ο οποίος βρήκε τη μέρα να καταφερθεί κατά του νόμου για την αλλαγή φύλου. Πάντως, ο πρωθυπουργός έστειλε ένα καλό μήνυμα:
«Τιμούμε σήμερα το έπος του ‘40. Όλους εκείνους, που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους διάλεξαν την Ελλάδα. Και απέδειξαν στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και στα χωριά της πατρίδας, τι σημαίνει να γνωρίζεις την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή. Με τη μάχη του κατά του φασισμού και του ναζισμού και με την έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό, ο ελληνικός λαός απέδειξε την αγάπη του για την ελευθερία. Τον διαχρονικό πόθο του να ζει με αξιοπρέπεια και να καθορίζει ο ίδιος τα του οίκου του. Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δεν ξεχάστηκε. Καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη.
Η μεγάλη απάτη με την (κρατική) περιουσία σου.
Του Θάνου Τζήμερου
Δεν ξέρεις τι έχεις. Κυριολεκτικά. Πάρε μια ιδέα: 71.000 σπίτια και οικόπεδα και πάνω από 5.000 επιχειρήσεις! Ορυκτό πλούτο και πετρέλαια. Βουνά, δάση, νησιά, αεροδρόμια, λιμάνια, ακρογιαλιές, δειλινά. Είσαι πάμπλουτος, φίλε. Αυτή είναι η περιουσία του ελληνικού κράτους. Τη νιώθεις και δική σου, έτσι δεν είναι; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι α) την περιουσία ΣΟΥ πρέπει να μπορείς και να την διαχειρίζεσαι, β) πρέπει να αποδίδει εισόδημα και γ) το μερίδιο από το εισόδημα που σου αναλογεί πρέπει να μπαίνει στην τσέπη σου; Ισχύει κάτι από τα παραπάνω με την κρατική περιουσία ΣΟΥ; Όχι βέβαια! Αντιθέτως, μέχρι τώρα, η κρατική περιουσία ΣΟΥ, με όλες τις κυβερνήσεις, σού ζητάει συνεχώς λεφτά. Και την πληρώνεις πανάκριβα! Πώς γίνεται αυτό;
«Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...»
Όλοι εσείς που με διαβάζετε, κατά πάσα… βεβαιότητα δεν ζούσατε την 28η Οκτωβρίου του 1940!
Αν είχατε γεννηθεί τότε, σήμερα θα είστε τουλάχιστον 77 ετών. Κι αν ήσασταν σε ηλικία να πάτε να πολεμήσετε τότε, θα πρέπει να είστε σήμερα τουλάχιστον 96 ετών.
Αν υπάρχει ανάμεσά σας αναγνώστης τέτοιας ηλικίας, δεν χρειάζεται να διαβάσει τις επόμενες γραμμές. Τις γράφω για όλους τους υπόλοιπους.
Η Ελλάδα το 1940 ήταν μια χώρα πρόσφατα ηττημένη στρατιωτικά (το 1922), χρεοκοπημένη οικονομικά (από το 1932), ασταθής πολιτικά, με την δημοκρατία της καταργημένη και τους εκλεγμένους ηγέτες της στην εξορία ή στη φυλακή ή σε «κατ’ οίκον περιορισμό»,
--πάνω απ’ όλα, μια χώρα «εγκαταλελειμμένη γεωπολιτικά».
ΟΧΙ στην ηλιθιότητα και στη λήθη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Περιδιαβαίνοντας πρωί-πρωί στο διαδίκτυο διάβασα πολλά άρθρα για τον ηρωισμό των Ελλήνων στον πόλεμο του ’40. Ανέτρεξα επί τη επετείω και στο Αρχείο μου, όπου έχω διατηρήσει πολλά σημαντικά στοιχεία για το Έπος εκείνο που αναδεικνύουν τον σύγχρονο ηρωισμό και την αυταπάρνηση των προγόνων μας.
Διάλεξα, όμως, τούτο. Για τον πρώτο πεσόντα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τον στρατιώτη Τσαβαλιάρη. Στην πατρίδα του έχει στηθεί ανδριάντας του με σχετική μαρμάρινη πλάκα.
ΗΠΑ: υπερδύναµη σε... αδυναµία.
Του Γ. Τσιάρα.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα µετά την παρουσίαση του νέου προγράµµατος δηµιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, µια έκθεση-βόµβα της ίδιας της αµερικανικής κυβέρνησης έρχεται να παρουσιάσει την άλλη όψη του αµερικανικού ονείρου. Τον εφιάλτη του Φραγκλίνου: Σαράντα έξι εκατοµµύρια αµερικανοί πολίτες, το 15,1% του πληθυσµού, βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. 3 εκατοµµύρια περισσότεροι από πέρυσι και 7 εκατοµµύρια περισσότεροι από το 2007, πρώτη χρονιά της κρίσης.
Μέσα από τις σελίδες της έκθεσης αναδύεται η ζοφερή εικόνα µιας υπερδύναµης σε απόγνωση. Για πρώτη φορά µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, οπότε άρχισε η οικονοµική µελέτη των απογραφικών στοιχείων, η κραταιά Αµερική έρχεται αντιµέτωπη µε τις παρενέργειες όχι µόνο της τρέχουσας κρίσης αλλά και του κυρίαρχου ολιγαρχικού πολιτικοοικονοµικού µοντέλου της, το οποίο επιτρέπει σε όλο και µικρότερο ποσοστό πολιτών (ή µάλλον... πωλητών) της να συγκεντρώνουν όλο και µεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιµου πλούτου.
Η Κάναβα της οικογένειας Ρούσσου οινοποιεί στη Σαντορίνη από το 1836!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πριν από μερικές ημέρες βρέθηκα σε μια από τις παλαιότερες κάναβες στη Μέσα Γωνιά της Σαντορίνης. Την κάναβα της οικογένειας Ρούσσου που οινοποιεί από το 1836! Και ενώ μια άλλη κάναβα έμεινε ερμητικά κλειστή στον φακό της βιντεοκάμεράς μου, όταν προ τριών ετών βρέθηκα και πάλι στη Σαντορίνη, η Αγάπη Ρούσου και ο πατέρας της, ο κυρ Γιάννης, άνοιξαν αυτή τη φορά διάπλατα το οινοποιείο τους και μίλησαν μαζί μου σε μια συζήτηση-μάθημα για την ιστορία της Σαντορίνης, τα κρασιά, το πατητήρι, την εμφιάλωση, την ιστορία της δικής τους κάναβας και την... κινέζικη φάβα!
Διώτης, Τσίπρας, Ηριάννα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ως παλαιόθεν δεδηλωμένος αναρχοακροαριστεροκομμουνιστοακροδεξιοβασιλοχουντικός, θεωρώ καθήκον μου να πάρω αυτή τη φορά το μέρος της Ηριάννας. Όχι συμφωνώντας με τον κ. Κοντονή, ο οποίος εξανέστη δια δευτέραν φοράν μετά την απόρριψη και της δεύτερης αίτησής της για αναστολή έκτισης της ποινής της μέχρι τη δίκη στο 5μελές, αλλά επειδή είναι προφανείς οι αδικίες που διαπράττονται καθημερινώς.
Ο αδελφός τού κ. Τσίπρα, λοιπόν, είχε καταθέσει το 2012 πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα, για να λάβει μέρος σε ένα διαγωνισμό ανάθεσης δημοσίου έργου. Απεκαλύφθη η πλαστογραφία και ο πρωθυπουργικός αδελφός εδιώχθη ποινικώς. Είχε, όμως, τη φοβερή... τύχη να δικάζεται από λίαν νομομαθείς δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι απεφάνθησαν ότι ο πρωθυπουργικός αδελφός παρέδωσε φωτοτυπία της πλαστής ενημερότητας, η οποία δεν είναι έγγραφο κατά τον ποινικό νόμο. Τί κι’ αν ο Άρειος Πάγος έχει κρίνει επανειλημμένως ότι και η φωτοτυπία είναι έγγραφο κατά τον ποινικό νόμο.
Message to Mr Wolfgang Schäuble.
Dear Wolfgang,
I read carefully and listened your recent statements in response to journalistic questions emanating from my recent book “Adults in the Room” relating to our conversations during the first half of 2015.
I have a proposal for you. Instead of vague statements and personal put down lines, I invite you to point out specific pages and paragraphs in my book where I misrepresented something that you told me during that period (e.g. your expressed view that the 3rd Greek Loan and accompanying Memorandum of Understanding that I refused to sign, and which was signed after my resignation, would be bad for Greece; or, even more strongly, your view that, had I signed it, I would have to answer to my people).
Ας πούμε μερικά παραμύθια.
Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος.
Και όλοι οι υπήκοοι της Μαμακίας είναι απολύτως βέβαιοι ότι ο δικός τους σταθμός λέει πάντα και μόνο την αλήθεια.
Εισαγωγή.
Επειδή ΔΕΝ έχουμε μια ειδική στήλη για τα μικρά παιδιά, θα μετατρέψουμε σήμερα τη στήλη μας σε παιδική. Θα πούμε μόνο παραμύθια. Καμία αλήθεια.
Πολλές αρχαίες χώρες διατηρούν κάποιους μύθους, κάποια μυθολογία.
Η χώρα στην οποία αναφερόμαστε σήμερα είναι μια χώρα που ζει στα παραμύθια της γι αυτό θα μπορούσε να λέγεται Παραμυθιά ή Ανγκουίλα ή Αρούμπα, ή Βανουάτου ή Νιούε ή Μποτσουάνα. Αυτές όμως είναι υπαρκτές χώρες, με σημαίες, με πρωτεύουσες κλπ.
Ποιά κοινωνία; Ποιά όρθια;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ακούω συχνά πυκνά τον πρωθυπουργό και υπουργούς του να μας λένε «κάνουμε το παν, για να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Και κάθε φορά αναρωτιέμαι: «για ποια κοινωνία μιλάνε; Κι’ αν υπάρχει κοινωνία, ήταν ποτέ όρθια, για να παραμείνει όρθια;». Και εξηγούμαι:
Για τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» εκδόθηκε υπουργική απόφαση πριν από ένα χρόνο [13.10.2016]. Οι ενώσεις των δικαστικών λειτουργών την προσέβαλαν την 14.11.2016 με το σκεπτικό ότι, επειδή ασχολούνται με λεπτές υποθέσεις, υπάρχει κίνδυνος να λάβουν οι εγκληματίες γνώση των περιουσιακών στοιχείων που διατηρούν στο σπίτι τους και να πέσουν θύματα κλοπής, ληστείας κ.λπ. Έχουμε και σχετικό παράδειγμα: προ διετίας μπούκαραν κακοποιοί στο σπίτι Προέδρου Πρωτοδικών στη Θεσσαλονίκη και βούτηξαν € 300.000. Δεν γνωρίζω, αν εκλήθη ο εν λόγω να δώσει εξηγήσεις για τον λόγο που διατηρούσε ένα τέτοιο ποσό στο στρώμα, αλλά και πόθεν το έσχε.