Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Να διαγραφεί μία λέξη.
Η Ηριάννα βρίσκεται ακόμη στην φυλακή, ενώ ο καθαρματικός πασόκος, που ζημίωσε το δημόσιο -δηλαδή όλους μας- μερικά δις προκειμένου να πάρει αυτός τις μίζες του, είναι πιά ελεύθερος, και διεκδικεί μάλιστα απ' το δημόσιο 250 χιλιάδες ευρώ (αποζημίωση;).
Ο καραγκιοζ-μπερντές της Δικαιοσύνης, με τις φιγούρες-σκιές εισαγγελέων και δικαστών που κάποια αόρατα χέρια τους κινούν απ' το παρασκήνιο το αποφάσισε, κουρελιάζοντας κάθε έννοια δίκιου, Δικαίου και δικαιοσύνης.
Εν τω μεταξύ στον κυβερνητικό καραγκιοζ-μπερντέ μιά άλλη φιγούρα-σκιά υπουργού δήλωσε πως δεν είναι κακό να έχει κανείς το "άγιο χασισάκι"(*) στο μπαλκόνι του, αρκεί να πληρώνει το παράβολο των 150 ευρώ.
Τί κατάλαβα από το πρωθυπουργικό ταξείδι στις ΗΠΑ.
Αυτό: «Διότι, δυστυχώς, από την επανεκκίνηση της μνήμης πρέπει να ξεκινάει η κριτική στο παρόν, εκεί που φτάσαμε...»
16.04.2017
Θανάσης Καρτερός.
Όπου και να σταθείς, αν ανοίξεις συζήτηση με αριστερούς, ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που αντέχουν, δημοκρατικούς ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν, παλιούς και νέους, θα ακούσεις την ίδια διαπίστωση: Μας έχουνε ξεσκίσει με την προπαγάνδα τους!
Κι αυτό το χατζάρι πάνω από πρόσωπα και πολιτικές, συμφωνίες και πρακτικές, δεν είναι καθόλου αμελητέα υπόθεση. Διότι, εντάξει, η επικοινωνία έρχεται δεύτερη, ή και τρίτη αν θέλετε, μετά από την ουσία, το έργο, το αποτέλεσμα, την πρωτοβουλία. Ένα βάλτο, όσο κι αν τον επικοινωνείς και τον διαφημίζεις, στο τέλος μόνο στα βατράχια του θα αρέσει. Αλλά, παρόλα αυτά, μεγάλο φόρο αίματος πληρώνουν η σημερινή κυβέρνηση και η Αριστερά στην επικοινωνία. Μεγάλο.
«Δουλειές, δουλειές, δουλειές!», «επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις!», «μαλακίες, μαλακίες, μαλακίες!».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Και απορίες ευήθους πολίτου.
Πολίτης τις υπέστη βαρεία σωματική βλάβη εξ ιατρικής αμελείας σε δημόσια νοσηλευτική μονάδα. Ήγειρεν αγωγή και μετά από 10 έτη απέκτησε αμετάκλητη απόφαση, με την οποία του επιδικάσθηκε ένα ποσό για χρηματική ικανοποίηση. Μετά από 7 μηνών αλληλογραφία, ιδού τί ζητεί το Υπουργείο Πολάκη [πρώην Κουρουμπλή, πρώην Βορίδη, πρώην Αδώνιδος, πρώην Λοβέρδου κ.ο.κ.], για να επιχορηγήσει το νοσοκομείο, ώστε να μπορέσει το τελευταίο να καταβάλει τα χρωστούμενα. Δίπλα από κάθε προαπαιτούμενο [ουάου] παρατίθενται οι απορίες του ευήθους πολίτου:
Ο ελληνικός υπόκοσμος φοράει γραβάτα.
Στην χώρα μας έχουμε μιά πολλή λανθασμένη άποψη για το περιθώριο και τον υπόκοσμο. Θεωρούμε υπόκοσμο τους διακινητές ναρκωτικών, τους εκβιαστές, τους εγκληματίες, τους προαγωγούς, τις πόρνες, τα "βαποράκια", τους "προστάτες", τους ίδιους τους ναρκομανείς, και περιθώριο όσους τους περιβάλλουν, όσους σχετίζονται με τον έναν ή άλλον τρόπο με αυτούς.
Λάθος. Μέγα λάθος. Όλοι αυτοί είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το 1/10 του πραγματικού όγκου του υποκόσμου στην χώρα. Ο πραγματικός υπόκοσμος στην Ελλάδα, αυτός που στηρίζει το φανερό 1/10, είναι οι πολιτικοί (κατά συντριπτική πλειοψηφία), οι δημοσιογράφοι (τουλάχιστον οι "επώνυμοι" στα συστημικά-προπαγανδιστικά κανάλια ραδιοφώνου και τηλεόρασης), ένα μεγάλο μέρος των "διάσημων" μεγαλοδικηγόρων, και ένα σεβαστό καμμάτι του δικαστικού σώματος, καθώς και οι χρηματοδότες των ανωτέρω, που είναι ο βρώμικος και παράλογος και εν πολλοίς παράνομος επιχειρηματικός πλούτος όλων των κατηγοριών.
Ουαί δε Ημίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μία εβδομάδα αποχή των δικηγόρων για τη δολοφονία του συναδέλφου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου. Προς τί; Όταν εξαγριωμένος πελάτης τραυμάτισε σοβαρά τον συνάδελφο Κιουλούφα στη Θεσσαλονίκη; Όταν μαφιόζοι τραυμάτισαν σοβαρά τον συνάδελφο Αντωνόπουλο στην Αθήνα; Όταν άλλοι έριξαν βιτριόλι κατά πρόσωπο σε συναδέλφους στην Αθήνα; Γιατί τότε δεν κηρύχθηκε κάποια αποχή;
Ας θυμηθούμε την άλλη δολοφονία. Μέσα σε δικαστική αίθουσα και δη στρατοδικείου στη διάρκεια δίκης. Εκείνη του φερέλπιδος συναδέλφου Μπάκα το 1993 και του συναδέλφου Αβράμη. Ας παρακολουθήσουμε τα δεινά της οικογένειας που άφησε πίσω του. Κηρύξαμε μήπως κάποια αποχή; Μήπως συμπαρασταθήκαμε σ’ αυτούς που άφησε πίσω; Μήπως πήγε κάποιος εκ των κατά καιρούς Προέδρων του ΔΣΑ, ή καλλίτερα σύσσωμο το ΔΣ του ΔΣΑ, να κάνει παράσταση διαμαρτυρίας στους προϊσταμένους των δικαστηρίων, προκειμένου να επιταχύνουν τις διαδικασίες;