Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[Είμαστε όλοι φιλόμουσοι (=μας αρέσουν τα μούσια)].

Ούτω παρέφρασα τον τίτλον λαϊκού άσματος αδομένου υπό λαϊκής τινος αοιδού, ήστινος δεν ενθυμούμαι το ονοματεπώνυμον λόγω συγχύσεως προκληθείσης άμα τω ακούσματι του διορισμού του John Pretender εις τον θώκον του Προέδρου του Μεγάρου Μουσικής. Του ανθρώπου που έχει γίνει celebrity από δύο περιστατικά: το ένα είναι η ρίψη φιάλης του τερψιλαρυγγίου Coka cola κατά του διαιτητού αγώνος καλαθοσφαίρισης, ο οποίος είχε σφυρίξει αντιθέτως προς τας επιθυμίας του εν λόγω. Το άλλο είναι η ρήσις «Δημοψηφίσματα προκηρύσσουμε, όταν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα».

Και έτσι, μου θύμισε το αιποιταιληκώ κράτως, ότι είναι η ΝΔ που πρώτη αγκάλιασε με τον νόμο 1198/1981 το δημιούργημα του φιλόμουσου Χρήστου Λαμπράκη, ο οποίος ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις με το μη μουσικό συγκρότημά του. Δημιούργημα που φορτώθηκε στο κράτος, ώστε όλοι μας, δηλαδή οι πολλοί, να πληρώνουμε για την υψηλή διασκέδαση των ελάχιστων.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η κλειδαριά του camper μου είχε χαλάσει εδώ και πολλούς μήνες. Η πόρτα άνοιγε μόνο από μέσα. Αν ήθελες να την ανοίξεις απ' έξω έπρεπε να την κλωτσήσεις στο κάτω μέρος της! Και ντρεπόμουν, μεταξύ μας, να με βλέπουν να κλωτσάω την πόρτα του Hymer! Ένα από τα πλέον αξιόπιστα αυτοκινούμενα της Ευρωπαϊκής αγοράς.

Στην αντιπροσωπεία ο τεχνικός σήκωνε τα χέρια ψηλά. "Θα χρειαστείς καινούργια κλειδαριά Ιωσήφ", μου έλεγε. "Και πόσο κάνει η καινούργια κλειδαριά ρε Τάσο;", τον ρωτούσα. "Δεν ξέρω ακριβώς αλλά δεν θα κάνει πεντακόσια ευρώ;". Άκουγα το νούμερο και ανατρίχιαζα. Άσε την να ανοίγει με κλωτσιά, έλεγα από μέσα μου. Και να μου περισσεύουν 500 ευρώ (που δεν περισσεύουν δηλαδή) δεν θα τα δώσω για μια κλειδαριά. Έλεος!

Η ΑΝΕΚ LINES, με πυξίδα την πρωτοπορία, φιλοξένησε το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, στο σύγχρονο Συνεδριακό της Κέντρο στα Χανιά, τον δεύτερο κύκλο του «4ου Παγκρήτιου Ενεργειακού Συνεδρίου» που διοργανώθηκε από την Cretan Energy Conferences και πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων.

Στο συνέδριο αναπτύχθηκε από διακεκριμένους ομιλητές ο κομβικός ρόλος της Κρήτης για την ενεργειακή κάλυψη όχι μόνο της χώρας αλλά και της Ευρώπης, καθώς επίσης και οι μεγάλες προκλήσεις αλλά και τα προβλήματα που ορθώνονται τα προσεχή χρόνια για το νησί στο ενεργειακό μέτωπο, με σημείο αναφοράς τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Είχα την, πεπλανημένη φευ, εντύπωση ότι η ΔΕΘ αποτελεί εμπορική έκθεση, δηλαδή χώρο συγκέντρωσης διαφόρων επιχειρήσεων από την Ελλάδα και άλλες χώρες για την προβολή των προϊόντων τους. Θεωρούσα αυτονόητο, προφανές, αυταπόδεικτο, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο, αναντίρρητο, αναντίλεκτο ότι με την παρουσίαση εκεί των προϊόντων ελληνικών επιχειρήσεων, γίνονται αυτά γνωστά, ώστε να αυξηθεί η παραγωγή τους, εξαγωγή τους κ.λπ. προς όφελος της εθνικής οικονομίας.

[ΣΗΜ: με παρέσυρε, ως φαίνεται, ο ιδρυτικός νόμος 5184/1926, αλλά και ο ισχύων 735/1977: «1. Σκοπός της ΔΕΘ Α.Ε., λειτουργούσης χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας είναι:

Έχω πολλάκις αναφέρει ότι είχα στην κατοχή μου ένα ιπτάμενο φουσκωτό βαρκάκι και συγχρόνως ήμουν ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος του κατασκευαστή του στην Ελλάδα (Polaris Motor s.r.l.) από το 2007. Το βαρκάκι αυτό ήθελα πριν από δύο χρόνια να το πουλήσω καθώς ούτε τα οικονομικά μου ούτε η ηλικία μου επέτρεπαν πλέον ιπτάμενη δραστηριότητα μ' αυτό (ήθελα ένα τουλάχιστον ακόμη άτομο να με βοηθήσει για να τοποθετήσω το φτερό επάνω στο σκάφος) ούτε χρήματα περίσσευαν για την συντήρησή του.

Επειδή δυσκολευόμουν πολύ να βρω αγοραστή, καθώς δεν υπάρχει (ακόμη) αναγνωρισμένη σχολή εκμάθησης χειριστών ιπτάμενων φουσκωτών στην Ελλάδα, το παρέδωσα τον Σεπτέμβριο του 2017 στον Aimaro Malingri (στην Πάτρα) για να το πουλήσει αυτός στην Ιταλία και να μου δώσει τα χρήματα που θα μου αναλογούσαν μετά την αφαίρεση της προμηθείας του. Είχαμε μάλιστα συμφωνήσει να μου επιστρέψει το βαρκάκι στην περίπτωση που δεν μπορούσε ούτε αυτός να το πουλήσει.