Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Περί αλληλεγγύης έχω γράψει. Και εξ αφορμής των πλειστηριασμών που επέκειντο.

http://makpress.blogspot.gr/2015/03/blog-post_51.html

Περί τραπεζικού συστήματος ομοίως.

http://taxalia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8906.html

Εντελώς απλοϊκά. Με το μάτι του απλού πολίτη που βλέπει να ληστεύουν τον διπλανό του και δεν αντιδρά. Προ πάντων αν είναι αριστερός που προτάσσει το στ-ήθος της Αριστεράς στην προάσπιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η εύρυθμη λειτουργία του οποίου είναι τόσο απαραίτητη για την ανάκαμψη της οικονομίας, όπως μας ενημέρωσαν Ευκλείδης και Ζαχαριάδης.

Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό, φτάνοντας στο γερμανικό αεροδρόμιο – όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς.

Αρκετοί νομίζουν πως η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, επειδή έχει ως νόμισμα το ευρώ – το οποίο είναι φυσικά δυσεύρετο για την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε μία χώρα που η μεσαία τάξη, βασικό στήριγμα της Δημοκρατίας, καταρρέει υπό το βάρος των γερμανικών μνημονίων.

Στα πλαίσια αυτά, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, παραθέτουμε τη χθεσινή εμπειρία ενός Έλληνα που ταξίδεψε στη Γερμανία – σε ένα δήθεν πολιτισμένο κράτος, το οποίο λέγεται πως δεν έχει καμία σχέση με το ναζιστικό παρελθόν του και που τοποθετείται αλληλέγγυα υπέρ της πατρίδας μας, βοηθώντας την με τα δάνεια που της παρέχει!

Ο Γιώργος Κοντογιώργης για το Βυζάντιο, τη θέση του στην κοσμοϊστορία, τη σχέση του με την «αρχαιότητα», τη Δύση, την Ανατολή και το νέο ελληνισμό. Σε μια εκ βάθρων αναπροσέγγιση του Βυζαντίου υπό το πρίσμα της μακραίωνης εποποιίας του ελληνισμού.

Στο αμφιθέατρο του ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας και Μέρλιν) ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης θα παρουσιάσει κατά την φετινή περίοδο σε έξι διαλέξεις τα συμπεράσματα της έρευνάς του για το Βυζάντιο. Ο ομιλητής επικαλούμενος τις πηγές θα αναδείξει την απολύτως παραμορφωτική και καταφανώς ιδεολογική ανάγνωση του Βυζαντίου, που διαμόρφωσε η νεότερη ιστοριογραφία, προκειμένου να νομιμοποιήσει την ηγεμονία της Δύσης και μια αντίληψη της κοσμοϊστορίας που να την δικαιώνει. Το εγχείρημα αυτό επέβαλε την ταξινόμηση του Βυζαντίου ως ξένου προς την Ευρώπη πολιτισμού, την  τοποθέτηση του Μεσαίωνα ως μέτρου της ιστορικής εξέλιξης και ως γέφυρας που συνδέει την «αρχαιότητα» με τη νεότερη εποχή. Το εγχείρημα αυτό θέτει προφανώς ως προαπαιτούμενο την παραδοχή ότι ο ελληνικός κόσμος δεν νομιμοποιείται να επικαλείται την ιστορική του συνέχεια, και μάλιστα ότι η ανασύνδεσή του με την αρχαιότητα έγινε μέσω της Δύσης και συγκεκριμένα με τη μετακένωση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού σ’αυτήν.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει νομοσχέδιο που έχει έναν σκοπό: την πλήρη άλωση του φημισμένου Ινστιτούτου της Βενετίας και τη μετατροπή του, από κρυφό καμάρι του πνευματικού Ελληνισμού, σε κομματοκρατούμενο κέντρο εξυπηρέτησης συμφερόντων. Αλλωστε κάποιοι λιμπίζονται τα ακίνητά του.

Γράφει ο Απόστολος Δοξιάδης.

Την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017 κατατίθεται από την κυβέρνηση στη Βουλή προς τελική συζήτηση και ψήφιση νομοσχέδιο που έχει ως σκοπό του την άλωση από το κράτος, και άρα ουσιαστικά τη διάλυση, του «Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών» της Βενετίας, δηλαδή του μοναδικού εκτός Ελλάδος καθαρά ελληνικού ερευνητικού κέντρου, το οποίο εκπόνησε υπό τον εν ισχύι ως σήμερα νόμο, παρά τις μύριες δυσκολίες, την αποστολή του με το καλύτερο τρόπο. Βέβαια, αν ο νέος νόμος ψηφιστεί, θα αποτελεί τη διάπραξη ενός από χρόνια προαναγγελθέντος εγκλήματος, που απλώς ελπίζαμε, όσοι γνωρίζουμε τα πράγματα αλλά και είμαστε εκ φύσεως αισιόδοξοι, ότι τελικά δεν θα συντελεσθεί.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Η επικαιρότητα προσφέρει τόσα και τόσα για να γκρινιάξει κανείς, να λοιδορήσει, να βρίσει, να χλευάσει όλα αυτά τα νούμερα που μας κυβερνούν ή θέλουν να μας κυβερνήσουν. Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο. Δεν υπάρχει εντιμότητα, ευθύτητα, ειλικρίνεια, ευθιξία, σοβαρότητα, φιλότιμο. Μπορεί κανείς να γράφει χωρίς τελειωμό για τα μικρά και μεγάλα ανοσιουργήματα που διαπράττουν καθημερινά  όλα αυτά τα πωλητικά λαμόγια, τα απαίδευτα, που μόνο για την καρέκλα, το εφελίκι και τις μίζες ενδιαφέρονται.

Προτίμησα, όμως, σήμερα να γράψω δυο λόγια για δύο άξιους δικαστικούς  λειτουργούς: τον αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ιωακείμ Κασσωτάκη και τον Πρωτοδίκη Α.- Ι. Καργόπουλο που υπηρετούν στο Ρέθυμνο. Διάβαζα τις προάλλες σε νομικό περιοδικό μία απόφαση που είχε εκδώσει το 2014 ο πρωτοδίκης με σύμφωνη πρόταση του αντεισαγγελέα. Επρόκειτο για μία απλή υπόθεση κλοπής κατά τη διερεύνηση της οποίας οι αστυνομικές προανακριτικές Αρχές είχαν ζητήσει, λάβει και επεξεργασθεί όλες τις τηλεφωνικές επικοινωνίες των εμπλεκομένων. Υπέρ της νομιμότητος της πρακτικής αυτής είχαν αποφανθεί με γνωμοδοτήσεις και εισαγγελείς του Αρείου Πάγου.