Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δίνει, εκ πρώτης όψεως, την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει γύρω του! Είναι όμως έτσι; Αυτό μόνο οι δημότες της Νισύρου, της οποίας είναι σήμερα δήμαρχος, μπορούν να το πουν. Αυτό που κατάλαβα εγώ, από τον σύντομο χρόνο που συζήτησα μαζί του, είναι ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται για το νησί του, το "στομάχι" του οποίου όμως είναι, ενδεχομένως, μικρό για να χωρέσει όλα αυτά που βγάζουν οι μικρές νησιωτικές, και όχι μόνο, κοινωνίες.

Ο λόγος για τον ακαδημαϊκό Dr. Χριστοφή Κορωναίο, ο οποίος εξελέγη το 2014 δήμαρχος Νισύρου αλλά διατηρεί, συγχρόνως, την έδρα του για τις ανανεώσιμες πηγές και τη διαχείριση ενέργειας στο πανεπιστήμιο. "Ασχολήθηκα πολλά χρόνια με τα πολιτικά πράγματα και τα θέματα που αφορούν τη Νίσυρο, στους συλλόγους εκτός Νισύρου, μέχρι που πριν από δύο χρόνια αποφάσισα να αναμιχθώ ενεργά με τα δημοτικά στο νησί", λέει ο δήμαρχος.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Χαράλαμπος Κορκής είναι ένας 75χρονος αειθαλής, sui generis, άνθρωπος. Ένας sui generis νησιώτης, μια προσωπικότητα, όπως τον αποκαλεί ο δήμαρχος της Νισύρου. Τον  γνώρισα πριν από δώδεκα περίπου χρόνια όταν δέναμε το φουσκωτό στο λιμανάκι των Πάλων και ψάχναμε κάποιον να μας πει δυο λόγια για το νησί-ηφαίστειο. Ο Χαράλαμπος ήταν εκεί, χαμογελαστός, πρόθυμος να μας βοηθήσει και να μας ξεναγήσει και, το κυριότερο, ήταν γνώστης όλων όσων αφορούσαν το όμορφο νησί του. Μας πήρε με το αυτοκίνητο και μας ξενάγησε στη Νίσυρο σαν να μας γνώριζε από χρόνια! Μέσα σε λίγες ώρες είδαμε και ακούσαμε όσα δεν θα μπορούσε να δει και να ακούσει ένας επισκέπτης σε μια εβδομάδα!

Του Γιάννη Μανωλούδη - (Ιστορικός-MA Modern History).

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από την εξεταστέα ύλη του μαθήματος της Ιστορίας της Α’ Γυμνασίου συγκεκριμένα κεφάλαια δεν είναι καθόλου τυχαία. Εντάσσεται μέσα στα πλαίσια μιας πολιτικής, η οποία έχει συγκεκριμένες στοχεύσεις και μεθοδεύσεις.

Κατ' αρχήν εκφράζει μια παγιωμένη αντίληψη στον χώρο που εκπροσωπεί ο Σύριζα, η οποία αντιμετωπίζει με εχθρότητα και σκεπτικισμό οποιαδήποτε αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα και τα επιτεύγματα της. Η εχθρότητα αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός πως η κλασσική Αρχαιότητα αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του ελληνικού εθνικισμού, τον οποίο το κυβερνών κόμμα έχει αναγάγει σε αντίπαλο του εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτές δε οι αντιλήψεις είναι διάχυτες όχι μόνο μέσα στο Σύριζα, αλλά και γενικότερα στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς.

Η Εισαγγελέας Διαφθοράς δεν απεφάνθη, ακόμα, για την καταγγελία ιδιώτη για το μείζον αυτό ζήτημα.   

Σε ευθεία αντίθεση με το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα έρχεται η πρώτη αποικιακού τύπου Μνημονιακή Σύμβαση (8-5-2010), σύμφωνα με την οποία υποθηκεύεται η Ιδιωτική Περιουσία των Ελλήνων στους δανειστές χωρίς ποτέ οι πολίτες να έχουν ερωτηθεί ή τουλάχιστον να έχουν ενημερωθεί, ώστε να διασφαλιστεί η αποπληρωμή του επαχθούς και επονείδιστου χρέους.

Η Συμφωνία αυτή, των 80 δις ευρώ, που υπέγραψε η τότε Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, καθιστά συνυπεύθυνους τους ιδιώτες, παράλληλα με την υποχρέωση του Δημοσίου για την διασφάλιση της αποπληρωμής του δανείου “που εκδόθηκε κατ’ ουσίαν σε πιστωτές, που είναι όλοι κάτοικοι της Ελλάδας”, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων, που δηλώνουν σαν βασικό τόπο συναλλαγών, τους την Ελλάδα, δεσμεύοντας, έτσι, με αυτόν τον έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά τους στοιχεία.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου και στα μάτια μου όταν έσκασε ο ΣΚΑΙ την είδηση ότι η κ. Θάνου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, στη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησης των δικαιοσυνηγετών με τον πρωθυπουργό, πρότεινε στον πρωθυπουργό να αυξηθεί το όριο υποχρεωτικής συνταξιοδότησης των δικαστών από το 67ο στο 70ό έτος και ότι ο πρωθυπουργός αντέδρασε «θετικά». Σκέφτηκα ότι η κόντρα για τις τηλεοπτικές άδειες και η αντιπολιτευτική τακτική τού Νέου Φαλήρου έκαναν τον Αλαφούζο να το τερματίσει. Η επί 24ωρο αιδήμων σιωπή της κ. Θάνου, όμως, η οποία δεν προέβη σε διάψευση, με έπεισε πως η είδηση δεν ήταν μούφα.
Γνωρίζοντας πως το όριο ηλικίας για την αποχώρηση των δικαστών από την ενεργό δράση ορίζεται στο ισχύον Σύνταγμα του 1975, διερωτήθηκα με ποιόν τρόπο θα παρακαμφθεί το ρημάδι το Σύνταγμα. Πόσο λάστιχο  μπορούν να το κάνουν πια;