Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Εν γηΐνω έτει δισχιλιοστώ και τριακοστώ και πέμπτω μετά Χριστόν.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Που λέτε παίδες εκεί κάτω εις το Makpress πολύ χαίρομαι που εξακολουθείτε να υπάρχετε με τόσον ανταγωνισμό από the tolc, caller, kοutipandoras, zougla και δεν συμμαζεύεται. Σας παρακολουθώ από εδώ ψηλά, εξ αριστερών του Πατρός, όπου κάθημαι, καθότι δεν υπήρξα παντελώς αναμάρτητος, ώστε να ταχθώ εις την δεξιάν Του.
Απεφάσισα, λοιπόν, να σας μεταφέρω λογύδριον, το οποίο εξεφώνησα προ ημερών ενώπιον πενήντα και πλέον αγγέλων πάσης γήϊνης ηλικίας, τους οποίους κατέλαβα να κοπροσκυλάνε εις τα παρυφάς τού Παραδείσου, εξ ου και τους επέπληξα δια της επιβολής τής κυρώσεως της παρακολουθήσεως διαλέξεώς μου τινός. Ιδού τί τους είπον:
Σκοτώθηκε ο ένας από τους δύο παραπληγικούς πιλότους που έκαναν τον γύρο του κόσμου!
Θλιβερά τα νέα. Ένας από τους δύο πιλότους (ο Νοτιαφρικανός Mike Lomberg) αυτής της όμορφης περιπέτειας πέθανε σήμερα το πρωί κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος λίγο πριν την προσγείωσή του στην Ταϋλάνδη.
Ο Μάϊκ και ο Γκιγιόμ, δύο παραπληγικοί πιλότοι, είχαν φύγει από τη Γενεύη τον Νοέμβριο για μια παγκόσμια περιοδεία με ένα μήνυμα για την ενσωμάτωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Μία από τις πρώτες προσγειώσεις τους έγινε στο αεροδρόμιο των Θηβών, στο 90 χιλμ. της Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας, όπου είχα παρευρεθεί και κάλυψα το γεγονός : https://www.ribandsea.com/face/3818-i-ourania-odysseia-gia-dyo-parapligikoys-pilotous-me-eidikes-ikanotites-ksekinise.html?fbclid=IwAR1R1pPdhK75NaTguFwvgo6QYCnHLB1EZc9WBDBQZwLF0JJ4Onj9FzMdreg
Αυτό το τραγικό ατύχημα είναι πλέον ανεξήγητο. Η έρευνα είναι σε εξέλιξη.
Όλα τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του, κουράγιο σε όλη την ομάδα, κουράγιο Γκιγιόμ!
Αφιέρωμα στα προκαταβολικά εγκαίνια του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά εγκαίνια προκαταβολικά.
Καθώς το 2018 μάς αποχαιρετά, σκέφτηκα να γράψω κάτι για όσα έχει «επιτύχει» η κυβέρνησή μας. Στο μυαλό μου στριφογυρίζει η Πολάκειος ρήση «μόνον συγχαρητήρια μπορούμε να δεχθούμε για όσα έχουμε επιτύχει», την ώρα που ασθενείς εγκαταλείπουν τα άθλια δημόσια νοσοκομεία, για να μην επιδεινωθεί η κλονισμένη υγεία τους.
Αντί να διακωμωδήσω, όμως, την φαιδρότητα της κατάστασης που βιώνουμε, προτίμησα να μεταφέρω άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που χρονολογείται από τον Ιούνιο του 2015. Θέτει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων. Προηγουμένως, όμως, θα θυμίσω, ότι ο φίλος μου Διονύσης Ρηγόπουλος έχει εκπονήσει άρτιο ψηφιακό πρόγραμμα, με το οποίο μπορεί κανείς να διαπιστώνει ανά πάσα στιγμή πόσοι και ποιοί υπηρετούν σε κάθε μονάδα του Δημοσίου: αν είναι υπεράριθμοι ή υπολείπονται σε αριθμό των οργανικών θέσεων, ποιοί είναι αποσπασμένοι, ποιοί, πότε και από πού μετατέθηκαν, ποιοί δεν πατάνε πόδι στα γραφεία τους κ.λπ. Κάτι σαν ακτινογραφία της στιγμής.
Κύμβαλα αλαλάζοντα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Οι αστυνομικοί, λοιπόν, που ενεπλάκησαν στο επεισόδιο ΖΑΚ παραπέμπονται στο Πειθαρχικό με το ερώτημα της απόταξης. Εικάζω ότι το αμάρτημά τους συνίσταται στο ότι παρέλειψαν να ερωτήσουν τον ληστή του κοσμηματοπωλείου, αν είναι «αλλοιώτικο παιδί», ώστε να του φερθούν με αβρότητα.
Την ίδια ημέρα της είδησης λανσάρουν οι καλλιτέγνες τόδε καλλιτέγνημα
https://www.athensvoice.gr/culture/music/506022_deite-neo-vinteo-klip-toy-payloy-paylidi-gia-ton-zak-kostopoylo
Ποιά συμφωνία τών Πρεσπών ρε γατάκια; Εδώ έχουμε σημαντικότερα πράγματα ν’ ασχοληθούμε! Ο Ζακ, ο Κουφοντίνας που έλαβε εξαήμερη άδεια, για να κάνει Πρωτοχρονιά στο σπίτι του. Όπως όλοι οι νοικοκύρηδες. Τον φαντάζομαι στο σπίθισμα της φωτιάς τού τζακιού να διηγείται στον Έκτορα ιστορίες επαναστατικού μεγαλείου. Να του περιγράφει πώς έπεφταν νεκρά τα θύματά του στο όνομα της ανατροπής του αστικού καθεστώτος. Σαν άλλος Λένιν.
Η Παραδοσιακή τυρόπιτα του Ρεϊσδερέ και πώς να την φτιάξετε!
Η Παραδοσιακή τυρόπιτα του Ρεϊσδερέ της Μικράς Ασίας, που η παρασκευή της διατηρείται απαράλλαχτα μέχρι σήμερα στο χωριό Άγ. Δημήτριος της Λήμνου, όπου ζουν απόγονοι των προσφύγων του μικρασιατικού χωριού, είναι το σήμα κατατεθέν μαζί με το γλύκισμα Κατιμέρια.
Είναι μια τηγανιτή λεπτή πίτα που πάνω ξύνουν λευκό τυρί μόλις βγούν απ' το τηγάνι και είναι καυτές. Η κυρά Βάσω Ελιά φτιάχνει τις τυρόπιτες στην κουζίνα της στο χωριό και η κόρη της, Διαμάντω Κωνσταντιλάκη, συγγραφέας, μας δίνει παρακάτω τη συνταγή και τα υλικά για την παρασκευή τους.
Τα αθόρυβα πρότυπα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Φίλος συνονόματος μού διηγήθηκε μία πραγματική ιστορία. Η νονά του, ονόματι Ναυσικά, απεδήμησε εις Κύριον πλήρης ημερών. Του είχε δώσει το όνομα του αδελφού της, τον οποίο δολοφόνησαν [«εξετέλεσαν»] το 1944 στα 33 του χρόνια τα ξανθά ανθρωπόμορφα κτήνη. Επί 99 συναπτά έτη παρουσίας της στον μάταιο τούτο κόσμο ανέστησε τρεις θυγατέρες και ευτύχησε να δει εγγόνια και δισέγγονα. Τον τελευταίο μήνα η υγεία της ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη. Ο γιατρός προέβλεψε ότι το απόγευμα της 23ης Δεκεμβρίου θα ήταν το τελευταίο της. Θυγατέρες, γαμβροί, εγγόνια πλαισίωναν το κρεβάτι της στο σπίτι, καθώς άφηνε την τελευταία της πνοή για να συναντήσει τον Μίμη της, με τον οποίο δημιούργησαν μία όμορφη, δεμένη οικογένεια. Πανταχού παρούσα η νονά τού φίλου μου. Να καθοδηγεί και να νουθετεί παιδιά και εγγόνια, αλλά και να δέχεται απλόχερα την αγάπη τους και τη στοργή τους στα στερνά της. Πάντα φιλόξενη και χαμογελαστή να προσφέρει ακόμη και από το υστέρημα. Θυμόταν ακόμη ο φίλος μου τη μυρωδιά και τη γεύση τής βραστής πατάτας που μαγείρευε η νονά του.
Στον Προφήτη Ηλία Κορωπίου και στο Ιερό του Ομβρίου Διός και του Προοψίου Απόλλωνος.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μην κοιτάτε πώς άλλαξε ο καιρός ξαφνικά την ημέρα των Χριστουγέννων. Χθες, παραμονή, ήταν χαρά Θεού. Στους πρόποδες του "τρελού" (Υμηττός) βρισκόμαστε άλλωστε, ό,τι καιρό θέλει κάνει!
Λιακάδα λοιπόν, ελαφρύ αεράκι, λαμπερός καιρός, καβάλλησα κι' εγώ το παπί και τράβηξα μέχρι τις ανατολικές παρυφές του "τρελού", εκεί που ξεκινάει το μονοπάτι για τον Προφήτη Ηλία, το Ιερό του Ομβρίου Διός και του Προοψίου Απόλλωνος. Ήταν κάπως ανηφορικό το μονοπάτι, με κάποια σημεία του να προβληματίζουν ελαφρώς για την επιστροφή, λόγω του αμμοχάλικου, αλλά όλα καλά με τους σφυγμούς να μην ξεπερνούν τους 160. Όχι πολύ άσχημα για την ηλικία μου.
Σκέψεις αντί ευχών και ευσεβών πόθων...
Είπα να ευχηθώ στους φίλους, αναγνώστες και συνδρομητές μου, επί τη ευκαιρία αυτών των ξεχωριστών ημερών, αλλά δεν μου βγαίνει! Νομίζω πως θα τους κοροϊδέψω αν τους ευχηθώ χρόνια πολλά, ευτυχία, επαγγελματική επιτυχία. Νομίζω ότι τέτοιου είδους ευχές, εδώ και κάμποσα χρόνια, έχασαν πια το νόημα και την αξία τους. Μοιάζουν περισσότερο να είναι ευσεβείς πόθοι, έτσι για να έχουμε κάτι να λέμε, καθώς η διάρκεια της ζωής μας, η ευτυχία και η επαγγελματική επιτυχία μας καθορίζονται από ξένους προς εμάς παράγοντες τους οποίους αδυνατούμε να ελέγξουμε, καθώς δεν έχουμε καμμία διάθεση να αντισταθούμε και να τους πολεμήσουμε!Ο παραδοσιακός ξυλόφουρνος του "Αποστόλη" στη Σκάλα Καλλονής.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κρυμμένος θαρρείς πίσω από το γραφείο του Λιμεναρχείου, στη Σκάλα Καλλονής, βρίσκεται ο παραδοσιακός ξυλόφουρνος του Αποστόλη, που βγάζει ψωμί από τότε που έληξε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος! Ιδιοκτήτης του σήμερα ο Κώστας Γρηγορίου που πήρε τη σκυτάλη από τον πατέρα του.
Καθώς μου έκανε εντύπωση το μικρό μέγεθος του φούρνου, αλλά και ο περίεργος τρόπος ανάματός του, ζήτησα από τον Κώστα την άδεια να τραβήξω μερικά πλάνα της όλης διαδικασίας κι' αυτός δεν αρνήθηκε. "Θα πρέπει όμως να έρθεις στη 1 μετά τα μεσάνυχτα", μου είπε, "γιατί τότε ξεκινάει το άναμα του φούρνου και στη συνέχεια το ζύμωμα και το φούρνισμα".
Σύντομη περιπλάνηση σε πέντε οικισμούς της Λέσβου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αποβιβαστήκαμε για άλλη μια φορά στο λιμάνι της Μυτιλήνης, μερικές ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, χάρις στα δωρεάν εισιτήρια που παρέχει σε μας και το αυτοκινoύμενο η "Blue Star Ferries". Αυτή τη φορά είχα συγκεκριμένη αποστολή. Να βιντεοσκοπήσω το ψάρεμα των χάβαρων (ένα είδος άγριου μυδιού, από αυτά που διαθέτει πολλά ο Κόλπος της Καλλονής), καλεσμένος του Προέδρου των Επαγγελματιών Αλιέων Λέσβου Παναγιώτη Νανίδη.