Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Σάλος με το τηλεφώνημα του κ. Σαλμά στον Πρόεδρο Πρωτοδικών κ. Σεβαστίδη, προκειμένου, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σαλμάς, να διερωτηθεί γιατί καθυστερεί επί 10μηνον η πρόοδος της μήνυσης που έχει καταθέσει κατά του μάρτυρος Μανιαδάκη εμπλεκόμενου στην υπόθεση Novartis και να παρακαλέσει για επιτάχυνση. Ο κ. Σεβαστίδης λέει ότι ο κ. Σαλμάς ήταν απαιτητικός, οπότε ο κ. Πρόεδρος του είπε ότι δεν επιτρέπεται να τηλεφωνεί ο ίδιος, αλλά ο δικηγόρος του. Αυτά κατάλαβα από την κόντρα.
Το γεγονός είναι ότι κάτι περίεργον συμβαίνει εις το Βασίλειον της Δικαιοσύνης. Κι΄ όταν στις υποθέσεις που αντιμετωπίζει εμπλέκονται πωλητικοί ή μεγαλοπαράγοντες/επιχειρηματίες, το πράγμα παίρνει άλλες διαστάσεις. Θα παραπέμψω και πάλι στον κ. Τέντε, επίτιμο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος είχε δηλώσει εν έτει 2010 σε ανοικτό υπουργικό Συμβούλιο του Γιωργάκη ότι υποβάλλονται ετησίως 660.000 μηνύσεις ανά την επικράτεια, εξ ων μόνον με 60.000 αξίζει να ασχοληθεί η Δικαιοσύνη. Αυτό σημαίνει απώλεια ανθρωποωρών για ενασχόληση με ανούσιες ή αβάσιμες υποθέσεις, με αποτέλεσμα σοβαρά κακουργήματα να φθάνουν στο ακροατήριο δέκα χρόνια μετά τη διεξαγωγή της προκαταρκτικής εξέτασης.
Ήταν εκεί, βιντεοσκόπησε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Oι Δειπνοσοφιστές συνηθίζουν να συγκεντρώνονται από καιρού εις καιρόν για να συζητήσουν, να κοινωνήσουν τον πολιτισμό των προγόνων, να θυμηθούν τι τους ενώνει και να ψάξουν να βρουν τρόπους απαλλαγής από τον σύγχρονο Αρμαγεδδώνα. Η χθεσινή συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στη γνωστή ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη, στο Μοναστηράκι.
Και ενώ όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, με τα λόγια του Ικτίνου να προβληματίζουν και να ζωντανεύουν κοιμισμένα ελληνικά κύτταρα, επανήλθαμε ξαφνικά στην οδυνηρή πραγματικότητα. Με τον ναρκισσισμό κάποιων, την ψευδαίσθησή κάποιων άλλων πως επαναστατούν, την αγάπη για το μικρόφωνο και την αρχηγία. Κάπου εκεί λοιπόν μάζεψα τα μιντιακά εργαλεία μου, καληνύχτησα και αποχώρησα...
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τηλεφώνησα χθες σε εξαδέλφη μου να ευχηθώ. Ζη στη Θεσσαλονίκη. Μου είπε ότι ο σύζυγός της απολύθηκε από μία μεγάλη επιχείρηση που έκλεισε. Χωρίς εφ’ άρπαξ, αποζημίωση κ.λπ. Ο ένας γιός σπουδάζει στη Βουλγαρία, οι άλλοι δύο, μηχανικοί, βρήκαν δουλειά στη Βουλγαρία. Το σπίτι άδειο.
Πόσοι άλλοι γιοί και κόρες έχουν μεταναστεύσει; ΝΟΜΙΜΩΣ. Κατατρεγμένοι σίγουρα, μαζί με άλλους 600.000, από το πωλητικό αληταριό.
Από την άλλη έχουμε τις χιλιάδες των λαθρομεταναστών, οι οποίοι τυγχάνουν της συμπόνοιάς μας. Τα ΜΜΕ και το πωλητικό σύστημα τους αποκαλούν πρόσφυγες. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων που πληρώνουν $3.000-5.000 στους δουλεμπόρους για να έλθουν στη χώρα μας σε συνεργασία με τις ΜΚΩλες. Χωρίς χαρτιά, αλλά με smartphone. Κι’ αν έχουμε αντίθετη άποψη από τους «δημοκράτες» και «προοδευτικούς» καταλήγουμε να γίνoυμε αρχιδομουνόπανα.
H ΑΝΕΚ LINES, ένωσε τις δυνάμεις της με το Διεθνές Ινστιτούτο για την Κυβερνοασφάλεια (CSI INSTITUTE), και με ευθύνη απέναντι στις μελλοντικές γενιές πραγματοποίησαν την πρώτη Διαδραστική Ημερίδα με θέμα «Ασφαλής Πλοήγηση στο Διαδίκτυο», την Τρίτη 5 Νοεμβρίου στο Συνεδριακό Κέντρο της εταιρείας στα Χανιά,
Η πρωτοποριακή πρωτοβουλία που είχε στόχο την ουσιαστική ενημέρωση μαθητών και εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Χανίων, σχετικά με το σημαντικό ζήτημα της online ασφάλειας, κέρδισε από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον του κοινού και εγκαινιάζει μια σειρά ενεργειών που θα πραγματοποιήσει η ΑΝΕΚ LINES και το CSI INSTITUTE, για την ασφαλή χρήση του διαδικτύου που αποτελεί αναπόσπαστο εργαλείο στην καθημερινότητα όλων.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Δέκα μνημονιακά χρόνια και αντί για μεταρρυθμίσεις βλέπω ρυθμίσεις να μονοπωλούν την επικαιρότητα μαζί με το μεταναστευτικό. 12, 24, 100 ή 120 δόσεις; Με εισοδηματικά κριτήρια ή όχι; Αποδείξεις για το 30% του πραγματικού ή του τεκμαρτού εισοδήματος;
Δέκα χρόνια ακούω τους πρωθυπουργούς να αναζητούν επενδύσεις και βλέπω μόνον εξαγορές υφιστάμενων επιχειρήσεων ή αγορές ακινήτων από αλλοδαπούς με κίνητρο είτε τη χρυσή βίζα είτε την εξασφαλισμένη εκμίσθωσή τους στο Δημόσιο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η ζωή ενός ανθρώπου που δεν λέει ποτέ όχι στην πρόσκληση-πρόκληση ενός ταξιδιού είναι πάντοτε απρόβλεπτη. Σαν τη δική μου ένα πράγμα. Εκεί που καθόμουν λοιπόν το Σάββατο και σκεφτόμουν τα εγγόνια μου, που θα τα είχαμε μαζί μας το διήμερο, αλλά και μια αεροφωτογράφιση που είχα να κάνω την Κυριακήγια έναν φίλο στην Ανάβυσσο, κτύπησε το τηλέφωνο. "Φίλε Ιωσήφ, περνάω αυτή τη στιγμή τα διόδια των Μαλγάρων και γύρω στις 7 θα περάσω απ' την Αθήνα με προορισμό το ακρωτήριο Ταίναρο. Δεν θα σταματήσω όμως καθόλου. Θέλεις να έρθεις μαζί μου; Αν ναι, πες μου πού μπορώ να σε πάρω".
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αισθάνθηκα αηδία βλέποντας τα δέκα κορίτσα να παρελάζουν [που λένε οι μορφωμένοι] βαδίζοντας ως πολύσπαστα προς τιμήν τών ηρώων που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα. Ένοιωσα και θυμό που υπάρχουν γονείς και δάσκαλοι, οι οποίοι δεν κατάφεραν να μεταδώσουν σ’ αυτά τη συστολή κατ’ ελάχιστον απέναντι στην πλειονότητα του λαού που τιμά τους νεκρούς του και επιμένει να τους θυμάται. Προσπάθησα να φανταστώ, τί θα έγραφε ο Νίκος Τσιφόρος αν ζούσε. Ίσως ένα χρονογράφημα με τον ως άνω τίτλο κατ’ απομίμηση του «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα».
Μόνο σαν κακόγουστο πρωταπριλιάτικο αστείο μπορώ να εκλάβω το ακόλουθο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο site "to kolouri". Γιατί αν όσα αναφέρονται σ' αυτό είναι αληθή, τότε φίλες και φίλοι, αγαπητοί αναγνώστες μου, τελειώσαμε και σαν χώρα και σαν κοινωνία.
Είναι η πρώτη φορά που θα σχολιάσω παράλληλα όσα περιλαμβάνονται σ' αυτό το άρθρο το οποίο, όπως προείπα, ελπίζω και θέλω να πιστεύω ότι είναι ένα κακόγουστο αστείο. Τα δικά μου σχόλια είναι με κόκκινα γράμματα.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Ιδού λοιπόν τι γράφτηκε στο site "to koulouri" τον Μάϊο αυτού του έτους.
Παρελθόν θα αποτελέσουν από την ελληνική γλώσσα τα τριτόκλιτα επίθετα, καθώς σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Α-Παιδιείας η χρήση τους αναμένεται να καταργηθεί σταδιακά έως το 2022.
Του Υποστράτηγου ε.α. Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη.
Την ώρα που καταλαμβάνεται κυριολεκτικά η πατρίδα μας και αλλάζει χέρια, την ώρα που αλλάζει ο Ελληνικός πληθυσμός και γίνεται ισλαμικός, την ώρα που η Τουρκία εφαρμόζει το «Σχέδιο Οζάλ» για αναίμακτη κατάληψη της χώρας με την μετακίνηση Τούρκων (τότε δεν υπήρχαν προσφυγικές ροές) τώρα που διαλύεται η Ε. Ε και ο καθένας τραβάει τον δρόμο του ανάλογα με τα συμφέροντα του, οι πολιτικοί μας ασχολούνται με Πολάκηδες και Τζανακόπουλους αν θα είναι στην Ανακριτική Επιτροπή για την NOVARTIS ή όχι. Τι πάνε να μας κρύψουν άραγε;
Η χώρα μας θυμίζει το Βυζάντιο πριν ο Μωάμεθ ενεργήσει την τελική έφοδο στα τείχη. Τότε οι καλόγηροι φιλονικούσαν για το πόσους αγγέλους χωράει η μύτη της καρφίτσας, ο δε Πατριάρχης πρόδιδε την Πόλη στους Οθωμανούς Τούρκους, όπως συμβαίνει και σήμερα με τα κόμματα-συμμορίες και τους προδότες βουλευτές.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχω δει πολλών ειδών μινιατούρες μέχρι σήμερα. Από τις μινιατούρες των κινητήρων του εκπληκτικού Μιχάλη Φωκά και τα ξύλινα καραβάκια του Κώστα Βιντιάδη, μέχρι τα ξύλινα αυτοκίνητα του Ανδρέα Παιδαράκη και τα πολεμικά αριστουργήματα του Στέλιου Φαλιέρου στο Ναυτικό Μουσείο των Χανίων. Τηλεκατευθυνόμενες όμως μικρογραφίες πλοίων της ακτοπλοίας πρώτη φορά είδα χθες το βράδυ στο εργαστήριο του Μάκη Γεράκη. Παρά λίγο μάλιστα να με ξεγελάσει μια φωτογραφία του "Νήσος Χίος" της "Hellenic Seaways" που είδα τις προάλλες σε μια πισίνα ξενοδοχείου και στάθηκε η αιτία να ζητήσω μια συνάντηση με τον... ναυπηγό του.