Κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό ελληνικό σχολείο δεν πρέπει να δεχθεί στις τάξεις του προσφυγόπουλα !!!
Παραβαίνουν το Διεθνές Δίκαιο αυτοί, οι οποίοι "ανοίγουν" τα εθνικά τους σχολεία σε πρόσφυγες.
Ένοχη για έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας είναι η Ελληνική Κυβέρνηση.
Ποινικές ευθύνες για όποιους - πολιτικούς ή εκπαιδευτικούς - συμπράττουν στο έγκλημα αυτό.
Με ένα άρθρο καταπέλτης απαντά σε σημερινό του άρθρο ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Hurriyet, Μπουράκ Μπεκντίλ, στις προκλητικές δηλώσεις που έκανε νωρίτερα αυτό το μήνα ο Ερντογάν αναφορικά με τα σύνορα τις χώρας και τη συνθήκη της Λωζάνης. Στο άρθρο του με τίτλο «Άρα, η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική;» ο δημοσιογράφος αναφέρει:
«Ορισμένοι παρατηρητές έχουν τον τελευταίο καιρό συμβουλεύσει τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανησυχούν και πάρα πολύ για τις επιθετικές αλυτρωτικές δηλώσεις της Τουρκίας (μέσω του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν), διότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και όχι για το ξένο κοινό. Λοιπόν, και ναι και όχι.
Γράφει ο Στάθης.
Η ταπεινότης μου συμφωνεί με τον Αλβανό Πρωθυπουργό κ. Δαλάϊ Ράμα, οι γνώσεις του οποίου χάνονται στα βάθη της Ιστορίας, όταν ακόμη τα Γέτι των Ιμαλαΐων ομιλούσαν σανσκριτικά. Οχι μόνον οι Αλβανοί έσωσαν των Παρθενώνα, αλλά οι Αλβανοί είναι εκείνοι που τον έχτισαν, όταν ακόμα οι υπόλοιποι άνθρωποι κρέμονταν από τα δέντρα κι έτρωγαν χαρούπια. Είναι γνωστόν επίσης ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν στην πραγματικότητα Φυρόμιος και τα είχε με έναν μεγάλον Φίδι. Ως φαίνεται, ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η ιστορία (γνωστή και ως «αφήγημα» ή «αλήθεια των άλλων»).
Του Πέτρου Αργυρίου.
Ένας επικοινωνιακός πύργος από τραπουλάχαρτα με τον Παππά στην κορυφή, σωριάζεται.
Το θέμα ήταν απλούστατο όσο ηλιθιοδέστατα φιλόδοξη ήταν η διαχείριση του: το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ναι αυτό που τόσα χρόνια επέβλεπε την τοξικότητα του τηλεοπτικού ρύπου κι έξυνε τα αρχίδια του, είναι υπεύθυνο για την έκδοση τηλεοπτικών αδειών.
Το ΣΤΕ, δε θα μπορούσε να κρίνει αλλιώς ακόμη κι αν το ήθελε.
Ψέματα: το κανε για τις Σκουριές, το κανε για την Fraport, το κανε για τα μνημόνια.
Και το έργο έχει αρχή και μέση και τέλος δεν έχει.
Του Παναγιώτη Λαφαζάνη (νυν Πρόεδρος του κόμματος "Λαϊκή Ενότητα", πρώην βουλευτής Β' Πειραιά του "Σύριζα").
Οι θέσεις μου ενάντια στο ευρώ δεν είναι πρόσφατες. Όχι ότι αν ήταν πρόσφατες θα αποτελούσε αρνητικό γεγονός. Κάθε άλλο. Αλλά ο αγώνας μου ενάντια στο ευρώ και την ευρωζώνη και την ένταξη της Ελλάδας σε αυτήν, ξεκινούσε από την απαράδεκτη Συνθήκη του Μάαστριχτ και συνεχιζόταν αδιάλειπτα και μαχητικά όλη τη δεκαετία του '90 μέχρι την 1/1/2002, καταραμένη μέρα, που το ενιαίο νόμισμα άρχισε την θανάσιμη κυκλοφορία του στη χώρα μας. Και συνεχιζόταν αυτός ο αγώνας μέσα σε ένα θεοσκότεινο τοπίο μέσα στον ΣΥΝ και μέσα στην Αριστερά και κυρίως σε μια δημόσια ζωή όπου και τα ερωτήματα ακόμα για την ένταξη στο ευρώ, θεωρούντο ιεροσυλία, πολύ χειρότερη από σήμερα.