Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να συζητήσω με ξεχωριστούς και ταλαντούχους ανθρώπους όπως είναι ο 34χρονος γλύπτης Νίκος Γιώτης. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Β΄ Πανελλήνιο Συμπόσιο Ξυλογλυπτικής, που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης και, μολονότι δεν διαθέτω γνώσεις γλυπτικής και, ως εκ τούτου, την ικανότητα να κρίνω και να αξιολογώ τη δουλειά και το ταλέντο ανθρώπων που δίνουν στα ξύλα μορφή και συναίσθημα, εντυπωσιάστηκα από το έργο του Νίκου που κατάφερε να μεταμορφώσει ένα κορμό δένδρου σε ένα σύμπλεγμα κρίκων και δακτυλιδιών περνώντας το ένα μέσα απ' το άλλο χωρίς να τα κόψει ή να τα κολλήσει! Έδωσα τότε την υπόσχεση, τόσο στον ίδιο όσο και στον εαυτό μου, ότι θα προσπαθήσω να τον συναντήσω το συντομότερο δυνατό στο εργαστήριό του και να κάνουμε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Ικτίνος Σταθόπουλος είναι ένας εικαστικός καλλιτέχνης και Άνθρωπος τον οποίο πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει με λόγια. Η ευφράδειά του, η ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιεί, η επιλογή του να βγάζει προς τα έξω, με απλό και άμεσο τρόπο, τις πιο μύχιες και "αιρετικές" σκέψεις του για τις θρησκείες, τους πολιτικούς και την τέχνη του να μιμείται τη ζωγραφική των
αρχαίων προγόνων μας, αφήνει άφωνο τον συνομιλητή του. Και αν, τύχη αγαθή, συμβαίνει να συμφωνείς με τις απόψεις του, τότε η ακρόαση και η συνομιλία μαζί του παίρνει διαστάσεις Πλατωνικής διδασκαλίας. Ο ίδιος πάντως μοιάζει να αδιαφορεί εντελώς για τα εγκεφαλικά που μπορεί να προκαλέσει σ' αυτόν που θα θελήσει να τον ακούσει, αν βεβαίως απέναντί του στέκεται ένας άνθρωπος με συμβατικό και υποταγμένο μυαλό.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αν και ξεκίνησε να εργάζεται σαν μηχανικός στα ποντοπόρα πλοία, γρήγορα κατάλαβε ότι ο κοινωνικός του χαρακτήρας και η επιθυμία του να δημιουργεί δεν ταυτίζονταν με τις μοναχικές ώρες στα καράβια και το αγνάντεμα απλώς της θάλασσας. Τα παράτησε λοιπόν και άρχισε στην αρχή να επισκευάζει εξωλέμβιες. Δεν άργησε να μπολιαστεί με το μικρόβιο της ναυπήγησης φουσκωτών σκαφών και έτσι ο Γιώργος Καρράς άρχισε να κατασκευάζει τα φουσκωτά Laser, με ναυαρχίδα τα τελευταία τρία χρόνια το "μικρομέγαλο" 4,99 που δικαίως έχει κατακτήσει την αγορά σε μια εποχή που τα δεκάμετρα αραχνιάζουν στις μαρίνες και στις μάντρες.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αυτό το βίντεο έχει μια σημαντική διαφορά από τα υπόλοιπα: Πραγματεύεται ένα θέμα που είναι σε εξέλιξη και το οποίο μας αφορά όλους. Δεν αρκεί να δείτε το βίντεο και να πείτε «καλά τα λέει αυτός». Δείξτε την ευαρέσκειά σας! Και επειδή η ευαρέσκεια (like) ή η δυσαρέσκεια (dislike) των συνδρομητών αυτού του καναλιού δεν εμφανίζεται δημοσίως, τουλάχιστον κοινοποιήστε αυτή τη συνέντευξη, διαδώστε την!
Γίνεται αυτή τη στιγμή ένα κρίσιμο κοινωνικό πείραμα, στο οποίο όσοι δείτε αυτό το βίντεο καλείστε να συμμετάσχετε ενεργά:
Δοκιμάζουμε αν θα μπορέσουμε, εμείς οι πολίτες, να αναγκάσουμε/υποχρεώσουμε – μέσα σε μόλις δυο-τρεις μέρες – τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα, που καμώνονται πως δεν τα ακούν:
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν η Ιστορία έχει το άρωμα του καφέ.
Τα ιστορικά Καφέ αποτελούν σημεία ιδιαίτερης αναφοράς. Κάποια από αυτά λειτουργούν για πάνω από 100 χρόνια, ενώ άλλα στεγάζονται σε ιστορικά κτίρια των περασμένων αιώνων. Χώροι με ιδιαίτερο συμβολισμό έχουν κατά καιρούς φιλοξενήσει σημαντικές εκδηλώσεις και ξεχωριστές προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Πολιτικής.
Ένας τέτοιος χώρος είναι και το ιστορικό "Καφέ Κήπος" το οποίο λειτουργεί αδιάκοπα από το 1870 στην πόλη των Χανίων. αποτελώντας ιδιαίτερο και διαχρονικής αξίας σημείο ιστορικής, πολιτιστικής και κοινωνικής αναφοράς. Η πολιτιστική κληρονομιά του ιστορικού αυτού Καφέ αποτέλεσε έμπνευση και αφορμή για την ίδρυση του Συνδέσμου Ιστορικών Καφέ Ευρώπης, με τη νομική μορφή Μή Κερδοσκοπικού Σωματείου, που έγινε πραγματικότητα στις 8 Απριλίου 2014 στα Χανιά. Ο Σύνδεσμος αυτός αποτελεί "γέφυρα" πολιτιστικής διασύνδεσης και επικοινωνίας που ενώνει τα Ιστορικά Καφέ, διασφαλίζει την προστασία και διατήρηση της υλικής και άϋλης πολιτιστικής κληρονομιάς τους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.