Rib and Sea

Γράφει, ονειρεύεται και προγραμματίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που πούλησα το τελευταίο μου φουσκωτό γιατί αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί σήμερα "κρίση", εμένα μου κτύπησε την πόρτα νωρίτερα. Δεν άντεχα να έχω ένα οκτάμετρο δικινητήριο σκάφος και να το βλέπω να μαραζώνει στο parking του Κρεμμύδα επειδή δεν έφθαναν τα χρήματα να χορτάσω το πεινασμένο του ρεζερβουάρ. Το πούλησα, λοιπόν, και στη συνέχεια, προτού αποσυρθώ εντελώς από την ενεργό δράση, πρόλαβα να ικανοποιήσω το όνειρό μου να ταξιδεύσω με ένα 3,80 "Olympic" μέχρι τα Χανιά και την Κάσο, παρέα με τον φίλο και κατασκευαστή του Στέφανο Στεφανίδη ο οποίος συμμετείχε κι' αυτός σ' εκείνα τα ταξίδια με το δικό του 3,80. Χωρίς εφεδρικό κινητήρα (το ιστίο ήταν υπερ-αρκετό) και χωρίς g.p.s. πήγαμε τότε. Ακριβώς όπως τον παλιό καλό καιρό...

Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/travels/2279-apo-to-bali-sti-sigkapoyri

Μια βδομάδα κιόλας στο ισλαμικό προπύργιο του Πουλάου Βε και διασκεδάζουμε με τις ινδονησιακές αντιθέσεις, αφού μετράμε λιγότερους φερετζέδες από τη γειτονική — φιλελεύθερη — Μαλαισία, ενώ νταραβεριζόμαστε καθημερινά με τις διεφθαρμένες τοπικές αρχές σε γραφεία διακοσμημένα με επιγραφές όπως «Όχι στην εμπορευματοποίηση του δημοσίου»! Δεν υπάρχει λόγος να θυμώσουμε με τους κακοπληρωμένους υπαλλήλους, ακολουθούν το παράδειγμα του δερβέναγα Σουχάρτο, εισπράττοντας τις μίζες και τις προμήθειες που φτάνουν στα χέρια τους.
Τελικά, έφτασε το πασαβάντι από την Τζακάρτα με τις πολυπόθητες σφραγίδες και χωρίς παρατράγουδα δρομολογήσαμε τον απόπλου.
24/3: Με ούριο λεβάντε αφήσαμε το λιμάνι του Σαμπάγκ, περιπλέοντας τα κρημνώδη νησιά που οριοθετούν τα βορειοδυτικά άκρα της Σουμάτρας και των Στενών της Μελάκα. Πανίσχυρα τα θαλάσσια ρεύματα στα πρόθυρα του Ινδικού ωκεανού. Καβαντζάροντας τις δίνες των τελευταίων ριζόβραχων, κολλήσαμε στην ακτή, αρχίζοντας την κάθοδο προς τον Ισημερινό.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η Θάσος, μαζί με την Ιθάκη, είναι τα μοναδικά νησιά, συμπεριλαμβανομένων των ακατοίκητων βραχονησίδων, τα οποία, περιέργως, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ! Η Θάσος ήταν μέχρι πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή, γιατί εκεί αποφασίσαμε να περάσουμε το φετινό Πάσχα, χάρις στα εισιτήρια που μας χορήγησε η "Helleneic Seaways". Μα δεν πιάνουν Θάσο τα πλοία αυτής της εταιρείας, θα μου πείτε. Ναι, δεν πιάνουν Θάσο, πιάνουν όμως Καβάλα! Και, για φανταστείτε να πάτε στην Καβάλα δωρεάν με το πλοίο και να αποφύγετε 1.300 χιλιόμετρα δρόμου (μαζί με το ταξίδι της επιστροφής) και ένα σκασμό Μπομπολοδιόδια! Δεν είναι μικρό πράγμα. Όταν μάλιστα απολαύσετε την φιλοξενία του καπτα Γιάννη και του πληρώματος του "Express Pegasus", τότε η επιλογή να πάτε ως την Καβάλα ακτοπλοϊκώς μοιάζει με κρουαζιέρα! Υπολογίσαμε βεβαίως χωρίς τους ξενοδόχους που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν οι ναυτικοί, οι οποίοι αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργία όταν εμείς επιστρέφαμε! Φάγαμε λοιπόν την Οδύσσεια της επιστροφής οδικώς, και μάλιστα από παραδρόμους προκειμένου να αποφύγουμε το χαράτσι των μεγαλοεργολάβων που έβαλαν χέρι, ελέω προδοτικών πολιτικών επιλογών, στο εθνικό δίκτυο της χώρας...

Στις 27, 28 και 29 Μαίου 2016, ο όμιλος Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου πραγματοποιησε τη 2η Αποστολή του  με τίτλο ΠαραΣΥΡΟμαι... Κουφονήσι. Η Αποστολή αυτή είχε τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και την αυτόνομη συμμετοχή της ομάδας Πεδίου του Κυκλάδες Life (WWF).  
Την Παρασκευή το πρωί αναχώρησαν από τη Σύρο πέντε βάρκες του Ο.Φ.Τ.Σ.Σ. και μία του WWF Ελλάς με 34 άτομα πλήρωμα με προορισμό τα Κουφονήσια. Τηρώντας τις προδιαγραφές για ασφαλή πλεύση φτάσαμε στον προορισμό μας περίπου δύο ώρες μετά. Στον ντόκο μας περίμεναν παιδιά του νηπιαγωγείου και  του δημοτικού μαζί με τις δασκάλες τους, για να μας υποδεχτούν με ένα μεγάλο “Καλωσήρθατε” και χαμογελαστά παιδικά πρόσωπα.